بریده‌هایی از کتاب گلبرگ برافراخته دریا

هیچ چیز، حتی پیروزی نمی‌تواند حفره‌های وحشتناک خون را پاک کند.

صدای عدالت هرگز و هرگز خاموش نمی‌شود. انسان به صورت ذاتی میل به عدالت دارد و در تمام عمر دنبال تحقق این حق است.

توضیح داد که دستور داده افراد مهاجر به شیلی از کارگران واجد شرایطی باشند که بتوانند حرفه‌ای به شیلیایی‌ها یاد بدهد. افرادی صلح‌طلب و شریف، نه سیاستمداران، نه روزنامه‌نگاران و نه حتی روشن‌فکرانی که بالقوه خطرناک هستند.

او می‌گفت شعار همه با هم برابرند در تئوری حرف خوبی است، اما در واقعیت باعث گمراهی می‌شود. ما در چشم خدا برابر نیستیم چون او اختلاف طبقاتی و اجتماعی را آفریده و بین مردم فرق گذاشته است.

صدای عدالت هرگز و هرگز خاموش نمی‌شود. انسان به صورت ذاتی میل به عدالت دارد و در تمام عمر دنبال تحقق این حق است.

کارمه وقتی فهمید نوه‌اش چه شغلی انتخاب کرده، پرسید: «مارسل، تو چقدر عجیبی! چرا این‌قدر سنگ دوست داری؟» نوه‌اش جواب می‌داد: «چون اون‌ها راجع به هر چیزی نظر نمی‌دن و حاضر جوابی نمی‌کنن.»

همان موقع چیزی در سینه‌اش تغییر کرد. ویکتور با خودش گفت قلبم بود که شکست. در آن لحظه توانست عمق عبارتی که شنیده بود را درک کند. انگار صدای شکستن چیزی را درونش شنید و بعد وجودش از آن شکستگی بیرون ریخت. آن‌قدر که کاملاً خالی شد. نه خاطره‌ای از گذشته داشت، نه نگران حال بود و نه از آمدن آینده می‌ترسید. با خودش گفت شبیه این می‌ماند که تا سر حد مرگ خونریزی کنی.