بریده‌هایی از کتاب آغازی دوباره

خداوند من را دوست دارد. من بخشیده شده‌ام. من پر از برکتم. من بندهٔ خداوند متعالم. خداوند من را تأیید کرده است. لطف خداوند من را دربر می‌گیرد. خدا گام‌هایم را هدایت می‌کند.

«من پربرکت هستم. قوی هستم. بااستعداد هستم. منظم هستم. دقیق هستم. پرثمر هستم.»

آنچه دیگران دربارهٔ تو می‌گویند، سرنوشتت را مشخص نمی‌کند؛ تعیین سرنوشت تو بر عهدهٔ خداوند است.

طرز فکر ما باید چنین باشد: امروز بی‌صبرانه منتظرم تا ببینم خدا برایم چه می‌کند. هر اتفاق خوبی که رخ داد بی‌درنگ از خداوند سپاس‌گزاری کن. شاید رویدادی کوچک باشد، شاید یک‌مرتبه ایده‌ای خوب به ذهنت رسیده است. بی‌درنگ بگو «پروردگارا بابت این ایده از تو متشکرم، می‌دانم از طرف تو به ذهنم خطور کرده است.»

محتویات طعام خود را در نظر بگیر که چه چیزی تماشا می‌کنی و چه چیزی گوش می‌دهی. آن‌ها چه ارزشی را به تصویر می‌کشند؟ آیا آن محتوا سالم است؟ به تو انگیزه می‌دهد تا بهتر بشوی و شخصیت خود را شکل دهی؟ و اگر این‌گونه نیست تغییرات لازم را انجام بده. از زباله تغذیه نکن.

خداوند، پروردگار شما، همیشه همراه شماست.» خداوند پناه مظلومان و سنگر روزهای دشوار است.

اگر جسارت داشته باشی، به خداوند اطمینان کنی و فقط مطابق کلام او پیش بروی، فرصت‌های زندگی‌ات بی‌نهایت خواهند بود!

باید آنقدر بالغ باشیم تا بگوییم «نمی‌دانم چرا این اتفاق افتاد، اما با این مسئله مشکلی ندارم. مجبور نیستم همهٔ پاسخ‌ها را بدانم. خداوندا، تو خدا هستی و من در جایگاه تو نیستم. راه و روش‌های تو با من متفاوت‌اند. ازآنجاکه تو گام‌هایم را هدایت می‌کنی، دیگر نمی‌خواهم حتی یک دقیقه را هم هدر بدهم و به این فکر کنم که چرا فلان اتفاق افتاد.» این شیوهٔ زندگی بسیار رهایی‌بخش است. اگر در زندگی تلاش کنی تا بدانی چرا اتفاقات بد رخ دادند و اوضاع آن‌طور که می‌خواستی پیش نرفت، بداخلاق، ناامید و سردرگم خواهی شد.

زندگی چقدر دردناک می‌شود وقتی در نظر خداوند بهترین مخلوقش هستیم، اما هنوز خودمان را مستمندی فرودست می‌بینیم.

عیسی مسیح در مرقس ۱۱:۲۳ می‌فرماید: «تو هر آنچه را به زبان بیاوری، خواهی داشت.» این جمله در جهت مثبت و منفی عمل می‌کند.