بریده‌هایی از کتاب جان ‌گابریل‌ بورکمان

چرا هیچ‌کس نمی‌پذیرد که خود باعث درد خویش است...؟

می‌دونی به نظر من بزرگ‌ترین خیانتی که آدم می‌تونه مرتکب بشه چیه؟ فولدال: نه، چیه؟ بورکمان: قتل نیست. دزدی یا از دیوار خونهٔ مردم بالا رفتن نیست. حتی پیمان‌شکنی هم نیست. این‌ها جنایاتیه که آدم علیه کسایی مرتکب می‌شه که ازشون متنفره یا نسبت بهشون بی‌اعتناست. فولدال: خب، پس چیه جان گابریل؟ بورکمان: (با تأکید) بزرگ‌ترین جنایت اینه که از اعتماد دوستت سوء‌استفاده کنی.

بورکمان: زندگی آدم همیشه با ارزش‌ترین چیزها نیست.

فولدال: (فروتنانه، کیفش را برمی‌دارد.) آره، باشه، باشه. گمونم درسته. بورکمان: این‌همه سال، به من دروغ می‌گفتهٔ. فولدال: (با سر رد می‌کند.) هیچ‌وقت دروغ نگفتم جان گابریل. بورکمان: تو اینجا ننشستهٔ و با دروغ‌هات آمال و آرزوهای من‌رو تأیید نکردهٔ؟ فولدال: دروغ نبوده، تا وقتی که تو به کار من ایمان داشتهٔ. تا وقتی‌که تو من‌رو باور داشتی، من هم تو رو باور داشتم. بورکمان: پس ما متقابلاً همدیگه‌رو گول می‌زدیم. شاید خودمون‌رو هم گول می‌زدیم... هر دومون. فولدال: ولی مگه این اساس دوستی نیست جان گابریل؟ بورکمان: (لبخندی نیش‌دار) کاملاً درسته. گول‌زدن... یعنی دوستی. حق با توئه. من قبلاً یک‌بار چنین تجربه‌ای داشته‌م.