بریده‌هایی از کتاب مهمان

ماس گفت: «من اون آدم‌ها رو نمی‌خوام.» «چی می‌خوای؟» درحالی‌که به مادرش نگاه می‌کرد آرام گفت: «کسی رو می‌خوام که بهم نگاه کنه. فقط به من نگاه کنه. نه اینکه دنبال کس دیگه‌ای تو وجود من بگرده.»

دخترا زندگی خیلی بزرگه. زندگی رو در آغوش بگیرین.

زندگی خیلی بزرگه. زندگی رو در آغوش بگیرین.

«صفات مثل ماشه‌ان. به قلب آدما می‌خورن. اما واژه‌های دیگه فقط واژه‌ان. چیز دیگه‌ای نیستن.»

کیتی فکر کرد احساس مسئولیت مطلق نیست. ما مهربانیم، بخشنده‌ایم و تا جایی که می‌توانیم به دیگران کمک می‌کنیم اما به کسی بدهکار نیستیم.

بعضی آدم‌ها مثل بعضی مکان‌ها، افراد را در درون خود نگه می‌دارند، آدم‌هایی که مثل آیینه عمل می‌کنند و انسان می‌تواند خودش را در وجود آن‌ها پیدا کند.

عشق اونطوری که ما فکر می‌کنیم شروع نمی‌شه، اون‌طوری تموم هم نمی‌شه. عشق مبارزه است، عشق جنگه، عشق بزرگ شدنه.

«هیچ‌چیز اونقدری که به نظر میاد سخت نیست.»

«بعضی از آدما از قوانین پیروی می‌کنن. بعضیا قوانین رو زیر پا میذارن و بعضیا قوانین رو تعیین می‌کنن.

«دو تا عاشق، هرچی کمتر با هم صحبت کنن، بهتر همدیگه رو درک می‌کنن.»