بریده‌هایی از کتاب المپیک در کتابخانه آقای لمونچلو

چلوندن لیمو روی چِلو

سروکلهٔ تیم شمال شرقی با لباس‌های دانش‌آموزی و خیلی هَری‌پاترطوری پیدا شد.

«خُب، حالا راه‌های باحال‌تری وجود داره. راننده‌ها دیگه مجبور نیستن تمام روز پِهِن اسبا رو جمع کنن!» مارجوری مالدار خنده‌اش نگرفت و در عوض، اَخم کرد. «امیدوارم از همین چند وقتی که مشهور بودی، لذت برده باشی آقای کیلی! چون وقتی این بازیا تموم بشن، تو هم کارِت تمومه!» بعد روی پاشنه‌اش چرخید و دور شد.

«شاید به‌خاطر اینه که خودشم شکل پرنده‌ست!» اَندرو با صدایی شبیه خرناس خندید. «آره، شبیهه!»

«بیا بریم یه فنجون ۶۴۱.۳۳۷۳ بگیریم

گفت: «برای آخرین بار بهت می‌گم، این دستگاه لعنتی خرابه!» «چطور می‌تونه خراب باشه؟! خودِ مدیر اینجا گفت همهٔ این دستگاها نو هستن!» اَندرو دکمه‌های روی کنسول بازی را تکان داد و گفت: «خُب، پس حتماً آقای لمونچِلو چیزِ به‌دردنخوری ساخته!» بعد انگشت شستش را محکم روی دکمهٔ روشن و خاموش فشار داد و با لگد به دستگاه کوبید. «می‌بینی؟ کار نمی‌کنه! یه چیز دیگه بازی کن.» «اما من می‌خوام لشکر شش سنجاب بازی کنم.» «منم می‌خوام اولین کتابدار کُرهٔ مریخ باشم! بگو تا بگم! حالا برو با یه چیز دیگه بازی کن.»

سمت چپش هم دختری از تیم شمال شرقی که حجاب داشت، ایستاده بودند.

آنگوس فریاد زد: «اگه تُندتر پرواز می‌کردم، تا الآن رسیده بودم اون سرِ دنیا!» آبیا هم با فریاد پاسخ داد: «وقتی می‌رسیدی، منو همون‌جا می‌دیدی!»

«This is not a clue.» (این یک سرنخ نیست.)

امشب ما این چراغ‌قوهٔ نمادین رو به یاد کتاب‌خوانی‌های زیرِ پتو و همهٔ کتاب‌هایی که حتی شب‌های مدرسه هم نتونستیم بذاریمشون زمین، روشن می‌کنیم

مارجوری گفت: «شاید بتونیم یه‌کم ۶۴۱.۸۶۵۳ هم باهاش بخوریم.» اَندرو گفت: «من خیلی دونات دوست دارم!»

می‌خوام اولین کتابدار کُرهٔ مریخ باشم!