بریده‌هایی از کتاب اکو؛ جلد دوم

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه.

«نه. آهنگاش از یه چیز دیگه هم پُره؛ اونم اینه که مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»

اگر چیزی به‌طرز غیرقابل‌باوری خوب باشد، حتماً یک فریب است.

مامان‌بزرگم می‌گفت یه خونهٔ بزرگ و پُر از تجمل فایده‌ای نداره، تا وقتی‌که آدمی که صاحبشه، قلبش به همون زیبایی نباشه.

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه.

این روزا ازدست‌دادن چیزایی که همیشه برام ارزش داشته‌ن، من رو می‌ترسونه.

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه

حالا می‌خوام بهت یه رازی رو بگم، مایکل. برای اینکه توی هر مسابقه‌ای موفق بشی، باید جوری ساز بزنی که کسی نتونه اجرات رو نادیده بگیره. فرقی نمی‌کنه قطعه‌ای که می‌زنی، چقدر آسون یا سخت باشه، باید سعی کنی خاطره‌انگیزش کنی

«بعضی از سازها همچین کاری با آدم می‌کنن. دنیا رو برای آدم روشن‌تر می‌کنن و انگار که امکان‌های جدیدی رو پیش روش می‌ذارن.»

مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»