بریده‌هایی از کتاب اسکارلت

. با خود اندیشید چقدر سولن به چغلی عشق می‌ورزد. برایش مثل آب و غذا می‌ماند

برادرم می‌خواهد به من درس زراعت بدهد. می‌بینی چطوره؟ همه باید همیشه چیزهای تازه یاد بگیرند.»

«گریه نکن، بچه‌جون. هیچ چیزی اونقدا بد نیست که نشه درسش کرد.»

اکنون درمی‌یافت ــ گرچه خیلی دیر بود ــ که از مدتهای مدید، عادت به عشق او جایگزین خود عشق شده بود.