بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

مدام به شما دروغ می‌گویند. گاهی خودتان به خودتان دروغ می‌گویید. همگی در معرضِ جریانی بی‌پایان از اطلاعات غلط قرار داریم، از اطلاعات غلط دربارهٔ محدودیت‌هایمان گرفته تا توانایی‌هایمان. آن‌قدر اطلاعاتِ مختلف دریافت می‌کنیم که اکثرمان انتخابی جز باورکردنشان نداریم. مشکل این است که این پیام‌ها مستقیم در مقابلِ تلاشِ شما برای بی‌حدومرزشدن قرار می‌گیرند.

احساسات مثبت، احساس امکان‌پذیری را در شما گسترش می‌دهند و ذهنتان را باز می‌کنند که در عوض شما را قادر می‌سازند مهارت‌ها و منابعی جدید بسازید که در دیگر حوزه‌های زندگی برایتان ارزش به‌همراه دارند.

همچنین لازم به ذکر است که مزایای ذهنیتِ مثبت، بسیار فراتر از تجربهٔ احساسی مثبت است.

«به عبارت دیگر، زمانی که احساساتی مثبت همچون شادی، رضایت و عشق را تجربه می‌کنید، احتمالات بیشتری را در زندگی خود خواهید دید.»

اگر اجازه بدهیم احساسات منفی ما را کنترل کنند (همچون باورهای محدودکننده)، دائم در حالت تلاش برای بقا خواهیم بود و محدود به طیفی کوچک‌تر از امکانات می‌شویم.

احساسات منفی مغز شما را طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که عملی خاص را انجام بدهید. وقتی ببر جلوی شما ظاهر می‌شود، شما فرار می‌کنید. باقیِ جهان برای شما مهم نیست و کاملاً روی ببر تمرکز کرده‌اید؛ ترسی که ببر به دل شما می‌اندازد و اینکه چطور می‌توانید از آن دور بشوید.» نکته‌ای که کلیر می‌خواهد بگوید، این است که احساسات منفی ما را مجبور می‌کنند طیف کارهایی را که قادر به انجامشان هستیم، کوچک‌تر و کوچک‌تر کنیم.

احتمالات، بی‌حدومرز خواهند شد

راه سوم: باوری جدید خلق کنید

راه سوم: باوری جدید خلق کنید

این یکی از دلایلی است که ما باید یاد بگیریم باورهای محدودکننده خود را ساکت و با آن‌ها مقابله کنیم. هرچه در این کار بهتر عمل کنید، در دورنگه‌داشتنِ حواس‌پرتی‌ها در بزرگ‌ترین چالش‌های رشدتان بهتر عمل خواهید کرد. پس وقتی سرگرمِ بررسی واقعیت‌هایی هستید که پشت باورهای محدودکننده‌تان قرار دارند، حتماً دو چیز را در نظر بگیرید: اینکه آیا واقعاً شواهدی وجود دارد که اثبات کند شما در این حوزه خوب عمل نکرده‌اید یا اینکه حتی این شواهد هم از صداهای داخل سرتان نشئت گرفته‌اند.

راه دوم: به واقعیت‌ها برسید

راه اول: باورهای محدودکنندهٔ خود را نام ببرید

«تفکر مثبت که معمولاً با خوشبینی همراه است، از مهم‌ترین عوامل مدیریتِ مؤثر اضطراب محسوب می‌شود و مدیریت مؤثر اضطراب نیز مزایای سلامتی بسیاری به‌همراه دارد.»

تفکر مثبت چقدر مهم است.

نابغهٔ جزئی‌نگر: آنان که قادرند ریزترین کارها را با دقت تمام انجام دهند و جزئیات را چنان در کارشان رعایت کنند که دیگران به‌هیچ‌وجه قادر به دیدن یا تصور آن‌ها نیستند. سرگِی برین از نبوغِ خود در تماشایِ پتانسیل مقادیر زیادِ داده، برای بنیان‌گذاری گوگل استفاده کرد. اگر کتابِ مانی‌بال را خوانده باشید، می‌دانید بیلی بین و کارمندانش بیسبال را با نبوغِ خود در پردازشِ داده‌ها اصلاح کردند. نابغه‌های جزئی‌نگر عاشق این هستند که هرقدر می‌توانند اطلاعات به دست آورند و برای انجام هر کاری با استفاده از آن اطلاعات دیدگاهی پیدا کنند که سایر افراد از آن بی‌بهره هستند.

- نابغهٔ حواس: کسانی که نبوغشان را از طریق توانایی‌شان در دیدنِ تصویر بزرگ‌تر و پافشاری در کار نشان می‌دهد. نلسون ماندلا نابغهٔ حواس بود، چراکه خِرَدِ دیدگاه خود را حتی در مواجهه با سخت‌ترین شرایط از یاد نبرد. نبوغِ حواس مادر ترزا او را قادر ساخت حتی در سخت‌ترین روزها، شرایطی بهتر را برای اطرافیانش متصور شود. نابغه‌های حواس، دیدگاه بلندمدت را طوری درک می‌کنند که اطرافیانشان قادر نیستند درک کنند.

می‌دهند. شکسپیر به‌دلیل هوشش در خلقِ داستان‌هایی که چیزهای زیادی دربارهٔ خودمان به ما می‌گفتند، نابغه‌ای ایده‌پرداز بود. گالیله نابغه‌ای ایده‌پرداز بود چون چیزهایی را می‌دید که دیگران قادر به دیدنشان در آسمان نبودند. نابغه‌های ایده‌پرداز کسانی هستند که وقتی اسمِ نابغه می‌آید، بیش از همه به آن‌ها فکر می‌کنیم. - نابغهٔ اجتماعی: کسانی که نبوغشان در تعامل با دیگران دیده می‌شود. اُپرا وینفری نابغه‌ای اجتماعی است، چراکه تواناییِ خارق‌العاده‌ای در برقراری ارتباط با قلب و ذهن و روحِ بسیاری از افراد دارد. ملاله یوسف‌زی نابغه‌ای اجتماعی است، چراکه خود را با توانایی‌اش در مرتبط‌کردن داستانش با تمام مردمِ جهان، به دیگران معرفی می‌کند. نابغه‌های اجتماعی در برقراری ارتباط استاد هستند.

نابغهٔ ایده‌پرداز: کسانی که نبوغ خود را از طریق خلاقیت و ایده نشان می‌دهند.

متخصصان بر سر تعداد انواع نبوغ با هم اختلاف دارند، اما در کل پذیرفته شده است که نبوغ خودش را به چهار شکل نشان می‌دهد. در ادامه دسته‌بندی‌ای آورده شده است که هزاران سال از آن استفاده شده است:

پیروزی بر باورهای محدودکننده این‌قدر مهم است.