بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

نیروبخشِ صبحگاهی برای مغز برای دو نفر مواد لازم ۲ تکه زنجبیل، پوست‌کنده و تکه‌شده ۲ تکه زردچوبه، پوست‌کنده و تکه‌شده (توجه: زردچوبه لک باقی می‌گذارد بنابراین مراقبِ لباس‌ها و کابینت‌ها باشید.) ۴ لیوان آبِ تصفیه‌شده چای سبز ارگانیک (چای کیسه‌ای بدون پلاستیک برای دو نفر) نصف لیوان آب‌لیموی تازه

واقعیت این است: خلقِ زندگی دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد. اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی. روزی که در حال کشیدنِ نفس‌های آخرمان هستیم و دیگر هیچ‌یک از نظرهای دیگران و ترس‌هایمان اهمیتی ندارند، فقط این مهم خواهد بود که چطور زیسته‌ایم. از کسی که دوست ندارید موعظه‌تان کند، انتقاد نشنوید. اگر قضاوت‌های ناعادلانه دربارهٔ خودتان را نادیده نگیرید، هرگز پتانسیل واقعی خود را کشف نخواهید کرد.

به‌محض تمام‌کردن این کار، دوشِ آب سرد می‌گیرم. مطمئنم برخی از شما از ایدهٔ شروع‌کردن روز با دوش آب سرد چندشتان شده است، اما درمان‌های سرد از این نوع تأثیری بسزا بر تنظیم مجدد سیستم عصبی داشته و همچنین به مدیریت التهابات کمک می‌کنند.

و فرض کنید کنارِ یک فلکهٔ آتش‌نشانی بزرگ ایستاده‌اید، بزرگ‌ترین فلکه‌ای که تا به امروز دیده‌اید، بعد تعدادی بادکنک به بالایش وصل کنید. بادکنک‌ها آن‌قدر زیاد هستند که فلکه را از روی زمین بلند کرده‌اند بنابراین در آسمان‌ها شناور شده است. ناگهان به تعدادی باتری برخورد می‌کنند و منفجر می‌شوند. باتری‌ها در بشکه‌هایی بزرگ به آسمان فرستاده شده‌اند. بشکه‌ها با یک تختهٔ چوبی مثل الاکلنگ به آسمان فرستاده می‌شوند. تکیه‌گاه تخته، الماسی بزرگ است، سنگی درخشان و زیبا. ناگهان شوالیه‌ای زره‌پوش الماس را برمی‌دارد و فرار می‌کند اما گاوی نر جلویش را می‌گیرد. تنها راه فرار این است که دندان‌های گاو را با خمیردندان مسواک بزند. گاو نر از سر راه کنار می‌رود و انفجاری مهیب رخ می‌دهد.

مهیب رخ می‌دهد. حال یک دقیقه زمان گذاشته، چشمان خود را ببندید و داستان را مرور کنید. اگر نیاز است می‌توانید داستان را دوباره بخوانید. پیش از اینکه خواندن را ادامه دهید، این کار را بکنید.

شور و علاقه زمانی در ما پیدا می‌شود که خودِ زنده و اصیلمان را دوباره از نو کشف کنیم، همان خودی که در زیر انبوهی از انتظاراتِ دیگران ساکت و دفن شده است.

معمولاً بیشترین تلاش‌هایمان به بزرگ‌ترین قدرت‌هایمان تبدیل می‌شوند.

اما بی‌حدومرزبودن به‌معنی کامل و بی‌نقص‌بودن نیست؛ بی‌حدومرزبودن یعنی پیشرفت‌کردن بیشتر از آنچه اعتقاد دارید امکان‌پذیر است.

تقریباً پس از صد صفحه متوجه شدم که همهٔ کلاس‌ها دربارهٔ چیزهایی بودند که باید می‌آموختیم (زبان اسپانیایی، تاریخ، ریاضیات، علوم) و هیچ کلاسی نبود که به دانش‌آموزان نحوهٔ یادگیری را بیاموزد.

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.» من بعدها فهمیدم که این جملهٔ معروف از مارک تواین است.

اما ذهن انسان اَبَرقدرتِ نهایی است؛ خلاقیت، خیال‌پردازی، عزم و اراده، توانایی تفکر، استدلال و یادگیری هیچ محدودیتی ندارند.

شاید فکر کنید همیشه باید فوق‌العاده باشید، اما زندگی فقط مقایسه‌کردن خود با دیگران نیست، بلکه مقایسه‌کردن خودتان با کسی است که دیروز بودید.

بخش زیادی از مشکلِ حافظهٔ شما، به‌خاطرنیاوردن نیست بلکه مسئلهٔ توجه است.

اگر بتوانید شخصیتی جداگانه برای منتقدِ درونتان خلق کنید (شخصیتی که با خود واقعی‌تان تفاوت دارد) در ساکت‌کردن این صدا بیشتر موفق خواهید بود. این کار می‌تواند بسیار مفید باشد و در عین حال می‌توانید از آن لذت هم ببرید. به منتقد درونتان نامی مضحک و مشخصه‌های فیزیکی مسخره بدهید. آن را کارتونی کنید و بگویید که حتی ارزشِ فیلم‌های درجه‌دو را هم ندارد. آن را به‌خاطر پایبندی سفت و سختش به منفی‌گرایی مسخره کنید. زمانی که وارد سرتان می‌شود، چشم نازک کنید. هرچه در تشخیصِ این صدا از خود واقعی‌تان بهتر عمل کنید، بهتر می‌توانید باورهای محدودکننده را از قرارگرفتن بر سر راهتان بازدارید.

بودم. به خاطر دارم معلم‌ها مدام به من می‌گفتند بیشتر درس بخوانم و بیشتر تمرکز کنم. اینکه به بچه بگویی تمرکز کن، مثل این است که به معلم‌ها بگویی گیتار بزنند؛ نواختن گیتار بدون آموختن نحوهٔ انجامش، کاری بسیار مشکل است.

از آنچه فکرش را می‌کنید، نزدیک‌تر هستید

- چطور می‌توانم از آموخته‌هایم استفاده کنم؟ - چرا باید از آموخته‌هایم استفاده کنم؟ - چه زمانی از آموخته‌هایم استفاده خواهم کرد؟ شروعِ کوییک این سه سؤال، جادوی شما هستند

آموزش عالی آن‌قدری تغییر نکرده است که ما را برای دنیایی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، آماده کند. در دورانِ ماشین‌های برقی خودکار و بدون راننده و وسایل نقلیه‌ای که قادرند ما را به کرهٔ مریخ ببرند، سیستم آموزشی ما معادل اسب و درشکه است.

مسیرهای حافظهٔ کوتاه‌مدت در اثر استفاده‌نشدن و استفادهٔ بیش از حد از فناوری به‌جای آن‌ها، دچار زوال می‌شود.

هوایی که تنفس می‌کنید بر شیوهٔ عملکرد مغزتان تأثیری بسیار دارد. اگر تا به امروز با فردی سیگاری در اتاقی حبس شده باشید، می‌دانید حتی فکرکردن هم موقع تنفس هوای مسموم چقدر مشکل است. برعکس، اگر مشغولِ پیاده‌روی در کوهستان باشید و با نفسی عمیق هوای پاک آنجا را به درون ریه‌هایتان بکشید، متوجه می‌شوید حواستان به بالاترین میزان عملکرد خود می‌رسد.