بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

شروعِ کوییک کمی زمان بگذارید و برای این هفته، سی دقیقه فضای خالی در تقویمتان در نظر بگیرید. این زمانی است که باید دور از فناوری بگذرانید، زمانی که به خالی‌کردن ذهن، استراحت و خلاق‌بودن اختصاص خواهید داد.

نیازی نیست بگویم چطور همگیِ در سیلابی از اطلاعات دیجیتالی دست‌وپا می‌زنیم. حتی وقتی سعی می‌کنیم از دسترس خارج باشیم، اطلاعات دیجیتالی به‌نوعی ما را می‌یابند. من در زمانِ نگارش این مطلب، تمام دستگاه‌های الکترونیکی خود را خاموش کرده بودم، اما لازم بود برای تحقیقات بیشتر به اینترنت دسترسی داشته باشم و تعداد زیادی اعلانِ تصادفی و به‌روزرسانی روی رایانه‌ام ظاهر شدند. (بله، می‌دانم این‌ها را هم می‌توانم خاموش کنم، اما خودتان منظورم را متوجه شدید.)

«به‌نظرم علم کم‌کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفیده و بخشی از اون بی‌خاصیت. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می‌خوریم، برای سلامتمون مضر خواهد بود.»

در عصر ارتباطات، جهل انتخابی است. در مقایسه با قرنِ پانزدهم، اکنون در یک روز به‌اندازه‌ای اطلاعات به دست می‌آوریم که در دههٔ ۱۴۰۰ یک فرد در کل عمرش به دست می‌آورد. همین چندوقت پیش، اطلاعات دهان‌به‌دهان، به‌وسیلهٔ روزنامه‌ها یا اعلامیه‌های نصب‌شده در میدان شهر پخش می‌شدند. اکنون آن‌قدر به اطلاعات دسترسی داریم که بر زمان و کیفیت زندگیِ ما تأثیر منفی گذاشته است. هر فرد به‌طور متوسط سه برابرِ دههٔ ۱۹۶۰ اطلاعات کسب می‌کند؛ تحقیقی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که شرکت‌کنندگان حداقل هشت ساعت در روز را صرفِ رسانه‌ها می‌کردند.

بگیرید، رؤیایی که همیشه در ذهنتان است و انگار روی مغزتان حک شده است. رؤیایتان را با جزئیات دقیق تصور کنید؛ تجسمش کنید؛ احساسش کنید؛ باورش کنید؛ حالا هر روز برای رسیدن به آن تلاش کنید.

متوجه شدم اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است. ظرفیتِ ما برای یادگیری، بی‌حدومرز است و فقط باید نشانمان دهند چطور به آن دسترسی پیدا کنیم.

نقل‌قولی کنار تصویر اینشتین بود: «هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.» من بعدها فهمیدم که این جملهٔ معروف از مارک تواین است.

بزرگ‌ترها باید خیلی مراقبِ حرف‌هایی باشند که به زبان می‌آورند، چراکه این حرف‌ها سریع به ذهن کودکان راه پیدا می‌کنند.

این باور که شما محدود هستید، بزرگ‌ترین رؤیاهایتان را از دسترستان دور می‌کند؛ لاقل تا امروز که این‌طور بوده است. اما من قول می‌دهم هیچ‌یک از باورهایتان واقعاً شما را محدود نمی‌کنند. همگی ما درونمان پتانسیل زیادی داریم، قدرت و هوش و تمرکزِ بکر و دست‌نخورده که برای فعال‌کردنشان باید خود را نامحدود کنیم.

جریان بی‌پایانِ اطلاعات در جهانی که زمانمان محدود و انتظارات از ما غیرمنصفانه است، منجر به دستپاچگی و اضطراب و بی‌خوابی می‌شود

زمانی که به چیزی احساسات می‌افزاییم، در واقع آن را به نوعی ماجراجویی تبدیل می‌کنیم و مملو از عمل و جالب می‌شود و احتمال به‌خاطرآوردنش برایمان بسیار بیشتر خواهد بود.

تمرین‌دادنِ حافظه به یادگیری کمک می‌کند و الگوی حافظه موجب بهبود تواناییِ یادگیری می‌شود. هرچه بیشتر به یاد آورید، بیشتر می‌توانید یاد بگیرید.

۴. ما با ایده‌های موجود در حافظهٔ فعالِ خود فکر می‌کنیم که فقط با سرعت بالا از حافظهٔ ذخیره‌شدهٔ مغز قابل‌دسترسی است. فرایند درک‌کردن با اطلاعاتی تغذیه می‌شود که در حافظهٔ فعال خود نگه می‌دارید. بدونِ دانش، ذهنی مملو از صداهای مزاحم خواهیم داشت.

۱. حفظ‌کردن نوعی تأدیبِ ذهنی است. در عصری که بسیاری از ذهن‌ها تنبل و گیج و حواس‌پرت هستند، چیز زیادی برای فکرکردن ندارند یا به‌خوبی فکر نمی‌کنند، نیازهای زیادی وجود دارند. حفظ‌کردن به افراد کمک می‌کند

می‌دانستید که فقط خواندنِ این کتاب باعث می‌شود بسیار باهوش‌تر شوید؟ می‌دانم این ادعای خیلی بزرگی است، اما من کاملاً مطمئنم حرفم صحت دارد.

مهم نیست چقدر باهوش هستید، مهم این است که چگونه باهوش هستید.

دانش به‌همراه عمل، منجر به قدرت می‌شود.

اگر مشغولِ مطالعه برای آزمونی مهم هستید، هنگامِ مطالعه روغنی با بویی به‌خصوص به دستان خود بزنید و حتماً قبل از امتحان نیز همین کار را بکنید. اگر همین کار را جهت آماده‌سازی برای جلسه‌ای مهم انجام دهید، نتایج مشابه خواهند بود.

رزماری موجب بهبود حافظه می‌شود. نعناع و لیمو هم حافظه را افزایش می‌دهند.