بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

او یکی از انگشتانش را بلند کرد و گفت: «اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.»

محدودیت‌هایم واقعاً محدودیت نیستند. فقط موانعی بودند که باید بر آن‌ها غلبه می‌کردم یا محدودیت‌هایی که باید از ذهنم خارجشان می‌کردم.

اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است.

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.» من بعدها فهمیدم که این جملهٔ معروف از مارک تواین است.

معمولاً وقتی روی کسی یا چیزی اسم می‌گذارید، در واقع محدودیتی برای آن تعیین می‌کنید. بزرگ‌ترها باید خیلی مراقبِ حرف‌هایی باشند که به زبان می‌آورند، چراکه این حرف‌ها سریع به ذهن کودکان راه پیدا می‌کنند.

معمولاً وقتی روی کسی یا چیزی اسم می‌گذارید، در واقع محدودیتی برای آن تعیین می‌کنید. بزرگ‌ترها باید خیلی مراقبِ حرف‌هایی باشند که به زبان می‌آورند، چراکه این حرف‌ها سریع به ذهن کودکان راه پیدا می‌کنند.

همین حالا زنگِ هشداری را برای ۲۵ دقیقهٔ دیگر تنظیم کنید و روی آنچه در کتاب می‌خوانید متمرکز شوید. وقتی زنگ هشدار را شنیدید، صفحهٔ کتاب را علامت بگذارید و ببندیدش. سپس آنچه را در این ۲۵ دقیقه یاد گرفته‌اید، یادداشت کنید.

باورهای محدودکننده معمولاً از کودکی نشئت می‌گیرند. این بدین معنا نیست که خانوادهٔ شما تنها منبعِ این حرف‌هاست. تمام محیط‌های اجتماعی موجب ایجاد باورهای محدودکننده می‌شوند، همان‌طور که تجربه‌های ابتدایی در زمینهٔ تحصیل این‌گونه هستند.

«تفکر مثبت که معمولاً با خوشبینی همراه است، از مهم‌ترین عوامل مدیریتِ مؤثر اضطراب محسوب می‌شود و مدیریت مؤثر اضطراب نیز مزایای سلامتی بسیاری به‌همراه دارد.»

باید درک کنید که نبوغ بسیار فراتر از توانایی شما در موفقیت‌های درسی یا حفظ‌کردنِ جدول تناوبی است و نبوغتان جایی در اعماق وجودتان قرار دارد.

چیزی دیده بودم که به من نشان می‌داد مغز ما بسیار بیش از تصورم توانایی دارد.

باید بدانیم که همگی در قبال فرضیات و گرایش‌هایمان مسئولیم. وقتی می‌پذیرید تمام پتانسیلِ شما تحت‌کنترل خودتان است، قدرتِ آن پتانسیل بسیار افزایش می‌یابد.

استن سر تکان داد و گفت: «قدرتِ زیاد، مسئولیت زیاد با خودش می‌آره.» «دقیقاً همین‌طوره استن. عکسش هم درسته، یعنی مسئولیتِ زیاد با خودش قدرتِ زیاد می‌آره.»

ذهنیت، از باورها و فرضیات و گرایش‌هایی ساخته شده است که دربارهٔ خود و جهانِ اطرافمان داریم.

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

اگر پیش از خواندنِ هر فصل، سؤال‌ها را بخوانید، بهتر می‌توانید آنچه را آموخته‌اید درک کنید و به خاطر آورید.

اکثر افراد واقعاً به انجام کاری علاقه دارند که ته قلبشان می‌دانند باید همان را انجام بدهند؛ اما آن را انجام نمی‌دهند، چراکه آن را ترجیح در نظر می‌گیرند نه تعهد. برای پیداکردن راه‌حلی واقعی، قدرتی فوق‌العاده وجود دارد. از شما می‌خواهم تعهد خود را بنویسید و کتاب را تکمیل کنید. وقتی چیزی را بنویسیم، احتمالش بیشتر است که انجامش بدهیم.

فیلسوفِ فرانسوی ژان پل سارتر می‌گوید: «زندگی مثلِ حرفِ سی، بین بی و دی است.» یعنی زندگیِ ما انتخاب‌هایی است که بین تولد و مرگمان می‌کنیم. سادگیِ این عبارت به‌خصوص با سفری مرتبط است که درباره‌اش صحبت خواهیم کرد. بی‌حدومرزبودن، انتخاب است و آن انتخاب کاملاً در دستان شماست، مهم نیست شرایطتان چیست. می‌توانید دست از این قدرت بکشید

بخشِ زیادی از زندگی‌ام اجازه دادم با محدودیت‌هایی مرا بشناسند که خودم ساخته بودم. فکر می‌کردم در کودکی متحمل صدمه‌ای جبران‌ناپذیر شده‌ام و متقاعد شده بودم که با وجودِ این مشکل، نباید به آینده‌ای درخشان امید داشته باشم. اما با کمک برخی از افرادِ مهم، متوجه شدم محدودیت‌هایم واقعاً محدودیت نیستند. فقط موانعی بودند که باید بر آن‌ها غلبه می‌کردم یا محدودیت‌هایی که باید از ذهنم خارجشان می‌کردم. وقتی این کار را انجام دادم، کارهایی که هر روز یاد می‌گرفتم انجام بدهم، بی‌حدومرز شدند.