بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

این‌همه اطلاعات باعث شده‌اند عصرِ حاضر بیش از حد رقابتی شود. کسانی که می‌توانند از آخرین اطلاعات بهره بگیرند، مزیت رقابتی لازم برای موفقیت را نه‌تنها در سطح دانشگاهی و حرفه‌ای بلکه در دیگر حوزه‌های مهم زندگی نیز خواهند داشت.

چرا خواندن این‌قدر مهم است؟ چطور تمرکز خود را برای خواندن و درک مطلب افزایش دهم؟ چطور می‌توانم همیشه پربازده مطالعه کنم؟

آنچه از پارادوکسِ نانوا/نانوا متوجه می‌شویم این است که ایجاد ارتباط برای خودمان احتمالاً موجب افزایش چشمگیر حافظه‌مان می‌شود.

به‌خاطرآوردنِ اینکه کسی نانواست از اینکه نام‌خانوادگی‌اش نانواست برای شرکت‌کنندگان راحت‌تر است.

۳. حفظ‌کردن، فهرستی از آنچه درباره‌شان فکر می‌کنیم ایجاد می‌کند. هیچ‌کس نمی‌تواند در خلاء اطلاعاتی فکر کند. برای متخصص‌شدن در هر زمینه‌ای باید دانش لازم را داشته باشید.

عادتِ هفتم: از یادداشت‌های خود یادداشت بردارید

ظاهراً تکرار با فاصلهٔ زمانی معین، هنگامی بیشترین تأثیر را دارد که بتوانید در بازه‌های زمانی یکسان مطالب را تکرار کنید. بدین خاطر است که حتماً باید زمان کافی به خود بدهید. شاید مرور را یک بار صبح و دوباره شب قبل از شام به‌مدت چهار روز متوالی انجام دهید و بعد سراغ مطالبِ دیگری بروید که باید در بازه‌های یکسان مطالعه کنید. از این تکنیک هماهنگ و هم‌زمان با یادآوریِ فعال استفاده کنید.

مطمئن شوید وقتِ مطالعهٔ کافی دارید که بتوانید چند بار این فرایند را تکرار کنید. همان‌طور که دکتر کلم گفته است، پژوهش‌ها نشان داده‌اند «یادگیریِ بهینه زمانی رخ می‌دهد که یک جلسهٔ یادگیری اولیه شامل مطالعه و تکرار و آزمونِ یادآوریِ اجباری تمام مطالب، حداقل چهار بار پشت‌سرهم انجام شود.»

روان‌شناسان از دههٔ شصت مطرح کرده‌اند که چهار سطحِ صلاحیت یا یادگیری وجود دارد. اولی عدم صلاحیت ناهشیار نام دارد که یعنی از آنچه نمی‌دانید، خبر ندارید

روش‌ها در واقع رویه‌ها یا فرایندهایی جهت دستیابی به چیزی مشخص هستند.

گر اجازه دهید کمال‌گراییِ شرور بر شما فائق آید، جریان از بین خواهد رفت. برای مبارزه با این موجودِ شرور باید خود را متقاعد کنید که فقدانِ کمال نه‌تنها اشکالی ندارد بلکه نشانی واضح است که دارید خود را در جهتی درست پیش می‌برید.

ابتدا این کار برای ژیانگ خیلی سخت بود، اما وی روی انجام دو چالش به‌خصوص تمرکز کرد: مسواک‌زدنِ دندان‌ها با دست مخالف و دوشِ آب یخ هر روز صبح

این هم از فرمول: انگیزه = هدف × انرژی × مراحل ساده ۳

شروعِ کوییک سؤال اصلی شما چیست؟ یادداشتش کنید.

اگر به فردی ایده‌ای جدید بدهید، یک روزش را پرمایه خواهید کرد. اگر به فردی آموزش دهید چطور بیاموزد، خودش می‌تواند تمام زندگی‌اش را پرمایه کند.

در مدرسه‌ها مغزِ ما را پر از اطلاعات می‌کنند؛ ما را در معرضِ آثارِ فاخرِ ادبی و شخصیت‌هایی قرار می‌دهند که بر تمدن بشر اثر گذاشته‌اند؛ گاهی بی‌نهایت ما را می‌آزمایند که مشخص کنند قادریم آنچه را به ما آموخته‌اند تکرار کنیم یا خیر. اما تمام این‌ها مسائل سطحی را پشت‌سر نمی‌گذارند که به ما بیاموزند چگونه به خود بیاموزیم و غنابخشیدن به ذهنمان، کشفِ مفاهیم جدید و درک آنچه را آموخته‌ایم، در زندگی روزمره‌مان جای دهیم.

هرکسی پتانسیل لازم برای نبوغ یا در بدترین حالت، خوب‌بودن را دارد؛ اما ترجیح می‌دهیم باور کنیم یا نابغه هستیم یا نه و اینکه استعداد داریم یا نه، چون مسئولیتِ کنترل زندگی‌مان را از ما می‌گیرد.

زمان بهینه برای هر وظیفه ۲۵ دقیقه است و در ادامه استراحتی پنج‌دقیقه‌ای ضروری است. هر بخشِ ۲۵ دقیقه‌ای را یک پومودورو می‌نامیم. همان‌طور که این کتاب را می‌خوانید، پیشنهاد می‌کنم یک پومودورو مطالعه کنید و پنج دقیقه به مغزتان استراحت بدهید.

فقط من چنین احساسی دربارهٔ خودم نداشتم. اگر در دوران بچگی از معلمانم هم سؤال می‌کردید، بیشترشان می‌گفتند حتی به ذهشنشان هم خطور نمی‌کند من این کتاب را بنویسم.

محدودیت در ذهنیت شما: به خودتان، توانایی‌هایتان، آنچه لیاقتش را دارید یا آنچه ممکن است، باورِ کافی ندارید. - محدودیت در انگیزهٔ شما: انگیزه، محرک، هدف یا انرژی لازم را برای عمل‌کردن ندارید. - محدودیت در روش‌هایتان: فرآیندی به شما آموزش داده شده است و بر اساس آن عمل می‌کنید، اما برای دستیابی به نتایجِ مدنظرتان مؤثر نیست.