بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

اگر همه‌چیز را مهم فرض کنید، هیچ چیز مهم نخواهد بود. هرچه فعال‌تر باشید، بهتر و سریع‌تر یاد خواهید گرفت.

دفترچه‌ای را نزدیکِ خود نگه دارید و آن تفکر یا ایده را با نوشتنش ثبت و ضبط کنید. بنابراین می‌توانید آن را موقت رها کنید تا پس از پایانِ کار فعلی، سراغش بروید.

برخی از کسانی که ادعا می‌کنند بیست سال سابقه دارند، در واقع فقط یک سال سابقه دارند که بیست مرتبه تکرارش کرده‌اند.

در زمان یادگیریِ چیزی جدید، معمولاً فرض می‌کنیم بیش از آنچه که واقعاً درک می‌کنیم، از موضوع می‌دانیم. آنچه فکر می‌کنیم دربارهٔ موضوع می‌دانیم، سر راه توانایی ما برای جذب اطلاعات جدید قرار می‌گیرد. دلیلِ یادگیری سریع‌ترِ بچه‌ها این است که آن‌ها ظروفی خالی هستند و خودشان می‌دانند که چیزی نمی‌دانند.

شروعِ کوییک همین حالا زنگِ هشداری را برای ۲۵ دقیقهٔ دیگر تنظیم کنید و روی آنچه در کتاب می‌خوانید متمرکز شوید. وقتی زنگ هشدار را شنیدید، صفحهٔ کتاب را علامت بگذارید و ببندیدش. سپس آنچه را در این ۲۵ دقیقه یاد گرفته‌اید، یادداشت کنید.

شیوهٔ سریع‌تر از این بخش‌ها تشکیل شده است: فراموش کنید، عمل کنید، وضعیتِ روحی، تدریس کنید، وارد کنید، مرور کنید.

در دورانِ ماشین‌های برقی خودکار و بدون راننده و وسایل نقلیه‌ای که قادرند ما را به کرهٔ مریخ ببرند، سیستم آموزشی ما معادل اسب و درشکه است.

اگر به فردی ایده‌ای جدید بدهید، یک روزش را پرمایه خواهید کرد. اگر به فردی آموزش دهید چطور بیاموزد، خودش می‌تواند تمام زندگی‌اش را پرمایه کند.

با توجه به دستگاه عصبی مرکزی، اعتقاد داشتیم هرکدام از ما با مقدار مشخصی سلول به دنیا آمده‌ایم. اما با توجه به مغز، اکنون می‌دانیم سیستم عصبی روده‌ای، نورون‌هایی جدید را در بزرگ‌سالی می‌سازد و در صورتِ آسیب‌دیدن می‌تواند ترمیم شود. روده، از این سلول‌های عصبی و همچنین شبکه‌ای از باکتری‌ها ساخته شده است که میکروبیوم را شکل می‌دهند و هرکدام از ما علاوه بر اینکه مغزی منحصربه‌فرد داریم، میکروبیومی یکتا نیز داریم.

وقتی نوزاد در رحم مادر در حال رشد است، سیستم عصبی روده‌ای و دستگاه عصبی مرکزی از یک بافت رشد می‌کنند و از طریق عصب واگ به هم متصل می‌شوند.

خلاصه که انعطاف‌پذیری یعنی یادگیریِ شما و به‌تبع آن زندگی‌تان، چیزی ثابت نیست.

اجبار به یادگیریِ مکررِ مسیرهای جدیدِ شهر، مغزِ راننده‌تاکسی‌ها را وادار کرد مسیرهای عصبی جدیدی خلق کنند. این مسیرها موجب تغییر ساختار و اندازهٔ مغز شدند که نمونه‌ای فوق‌العاده از مغزِ بی‌حدومرز است.

مگوایر و همکارانش کشف کردند راننده‌تاکسی‌های لندن در مقایسه با کسانی که سن و تحصیلات و هوشی مشابه داشتند و راننده‌تاکسی نبودند، «مادهٔ خاکستری بیشتری در هیپوکامپ خلفی داشتند.» به عبارت دیگر، راننده‌تاکسی‌ها مراکزِ حافظهٔ پُرتری در مقایسه با همتایان خود داشتند. به نظر می‌رسید هرچه فردی به‌مدتی طولانی‌تر راننده‌تاکسی بوده باشد، هیپوکامپی بزرگ‌تری دارد؛ گویی مغز توسعه یافته بود که تقاضاهای شناختیِ رفت‌وآمد در خیابان‌های لندن را نیز در خود بگنجاند.»

مغز قادر است شکل بگیرد یعنی در هر برهه‌ای از زمان هرکسی می‌تواند تصمیم بگیرد عملکرد مغز خود را تغییر دهد.

همان‌طور که تنها تعداد کمی از ما آموختن را یاد گرفتیم، تعداد کمی نیز می‌دانیم چطور باید مقادیر زیاد اطلاعاتی را که مدام می‌بینیم، تحلیل و تفکیک کنیم. ما تمام کارها را با هم انجام می‌دهیم که فقط انجامشان داده باشیم و نتیجهٔ این کار اصلاً خوب نیست.

آن لحظه متوجه شدم اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است. ظرفیتِ ما برای یادگیری، بی‌حدومرز است و فقط باید نشانمان دهند چطور به آن دسترسی پیدا کنیم.

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.» من بعدها فهمیدم که این جملهٔ معروف از مارک تواین است.

مهم‌ترین ماجراجویی که همگی به‌دنبالش هستیم، درک و کشفِ بیشترین توانایی خود و الهام‌بخش‌بودن برای دیگران است.

چیست که دوست دارید یاد بگیرید؟ کدام مهارت، معادل درخواستِ آرزوهای بی‌نهایت است؟ به‌نظرتان آموختنِ یادگرفتن نیست؟