بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

محققان دریافتند به‌طور متوسط ۶۶ روز طول می‌کشد که رفتارِ جدید به عادت تبدیل شود، گرچه در برخی ۱۸ روز و در برخی تا ۲۵۴ روز زمان می‌برد.

به عبارت دیگر، باوری که ممکن است در واکنش به فراموش‌کردن در خود ایجاد کنیم، بسیار بیشتر از افتِ حافظه به ما آسیب می‌زند. این‌طور حرف‌ها به‌جای اینکه اشتباه را تصدیق کنند و اطلاعات جدید به دست آورند، موجب تقویتِ باوری محدودکننده می‌شوند.

انگیزه چیزی نیست که شما دارید، بلکه کاری است که انجام می‌دهید.

مردم باید احساسات مثبت را در زندگی خود و زندگی اطرافیانشان پرورش دهند، نه فقط به این خاطر که انجامِ این کار باعث می‌شود در لحظه احساسِ خوبی داشته باشند، بلکه چون انجام این کار افراد را تغییر داده و بهتر می‌کند و در مسیرهایی به‌سمت شکوفایی و عمر طولانی هدایت می‌کند

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.»

به‌جای اینکه بگویم «من معیوبم»، مجبور شدم بگویم «من به‌دنبالِ یادگرفتن هستم.»

باور جدید: نبوغ از بدو تولد ظهور نمی‌کند، بلکه از طریق تمرین زیاد حاصل می‌شود.

چند نفر از ما به کودکِ علاقه‌مند به مبارزه‌کردن با نمراتِ پایین نگاه می‌کنیم و پیش‌بینی می‌کنیم در آینده معلم و فیلسوفی بزرگ شود؟ واقعیت این است: نبوغ از خود سرنخ‌هایی باقی می‌گذارد. همواره دلیلی برای آنچه جادو به نظر می‌رسد وجود دارد.

هیجان و عشق، انگیزهٔ فرد هستند، سوختی برای کاری که انجام می‌دهد.

«عظمت از بدو تولد حاصل نمی‌شه، بلکه در وجودِ شخص پرورش داده می‌شه.»

باور جدید: دوست‌داشتن، عشق‌ورزیدن یا احترام‌گذاشتن به من، وظیفهٔ شما نیست. وظیفهٔ خودم است.

واقعیت این است: خلقِ زندگی دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد. اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی. روزی که در حال کشیدنِ نفس‌های آخرمان هستیم و دیگر هیچ‌یک از نظرهای دیگران و ترس‌هایمان اهمیتی ندارند، فقط این مهم خواهد بود که چطور زیسته‌ایم. از کسی که دوست ندارید موعظه‌تان کند، انتقاد نشنوید. اگر قضاوت‌های ناعادلانه دربارهٔ خودتان را نادیده نگیرید، هرگز پتانسیل واقعی خود را کشف نخواهید کرد. اجازه ندهید انتظار و نظرِ دیگران زندگی شما را هدایت کند یا به نابودی بکشاند.

اکثرِ ما زمانی که به امتحان‌کردن چیزی جدید فکر می‌کنیم، از نظرِ دیگران می‌ترسیم. آنچه از داستانِ برادران رایت می‌آموزیم، این است که تصورات عمومی فاسد و فریبنده هستند و مردم نمی‌توانند آنچه را اعتقاد دارند ممکن است، با آنچه واقعاً رخ می‌دهد تطبیق دهند.

بخشی از بی‌حدومرزبودن این است که یاد بگیریم ترسی از انتقاد دیگران نداشته باشیم. تاریخ مملو از کسانی است که بر نظرهای منفی اطرافیان خود فائق آمده‌اند. برادرانِ رایت به دستاوردِ بزرگ خود که ساخت ماشینی پرنده در آسمان بود دست پیدا کردند و در ابتدا هیچ‌کس تحسین و تمجیدشان نکرد. زمانی که بعد از اولین پروازِ خود در ۱۷ دسامبر سال ۱۹۰۳ به خانه بازگشتند، دستهٔ نوازندگان منتظرشان نبودند. همه با شک و تردید به دستاوردِ آن‌ها می‌نگریستند.

تأثیری که بر دیگران دارین، ارزشمندترین داراییِ شماست.

سریع‌ترین دانش‌آموزان روی کرهٔ زمین، کودکان هستند و دلیلش این است که برایشان مهم نیست دیگران چه فکری درباره‌شان می‌کنند. آن‌ها از اشتباه‌کردن و شکست‌خوردن خجالت نمی‌کشند. زمانی که راه‌رفتن یاد می‌گیرند، سیصد بار زمین می‌خورند و سیصد بار بلند می‌شوند و احساسِ شرم و خجالت نمی‌کنند؛ فقط می‌دانند دوست دارند راه بروند. همان‌طور که سنمان بیشتر می‌شود، این‌طور راحت‌بودن هم برایمان مشکل‌تر می‌شود. شاید به کلاسِ آواز برویم یا در کلاس‌های کدنویسی شرکت کنیم، اگر با نوتی برخورد کنیم که قادر به خواندنش نیستیم یا همان‌طور که یاد می‌گیریم دچار اشتباهی شویم، یادگرفتن را متوقف می‌کنیم.

واقعیت این است: گاهی یادگیریِ چیزهای جدید مشکل است. مهم‌تر آن است که یادگیری، مجموعه‌ای از روش‌هاست، فرایندی که قطعاً اگر بدانید چطور باید یاد بگیرید راحت‌تر خواهد بود. باورِ جدید: زمانی که راه‌هایی جدید برای یادگیری می‌آموزید، چالشِ یادگیری چیزهای جدید برایتان جالب، ساده‌تر و لذت‌بخش‌تر خواهد بود.

فردی سنگ‌بُر را در نظر بگیرید. شاید سنگ‌بُر بنشیند و مدتی که یک عمر به نظر می‌آید، سنگِ خود را ببُرد و فقط یکی‌دو تراشه و دندانه در آن ایجاد کند اما در یک لحظه، سنگ از هم باز می‌شود. آیا فقط یک ضربهٔ به‌خصوص چنین اثری داشته است؟ خیر، تلاش مستمر وی بود که سنگ را برای نصف‌شدن آماده کرد. همچون ماجرای سنگ‌بُر به مبحث و مقولهٔ یادگیری نزدیک شوید. این کار نیازمند صبر است، باید نگاه مثبتی داشته باشید و با نیازهای خود منطبق شوید.

واقعیت این است که یادگیری همواره آسان نخواهد بود، اما تلاش‌کردن در نهایت نتیجه می‌دهد. در واقع یادگیری باید کمی سخت باشد؛ در غیر این صورت شما فقط آنچه را می‌دانید کمی تقویت می‌کنید. اگر تا به امروز سعی کرده باشید با تبری کُند چوب خرد کنید، حتماً می‌دانید انجامِ این کار بسیار بیشتر از آنچه فکرش را بکنید، زمان و انرژی می‌برد. به همین صورت، نداشتنِ انگیزه یا روش‌های ناکافی موجب کندشدن شما می‌شوند و کاری می‌کنند احساس کنید یادگیری، بیش از حد مشکل است.