بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

«شاید فناوری مدرن خارق‌العاده باشد، اما به‌راحتی ما را از هدف اصلی منحرف می‌کند و از لذتِ کنارِ دوستان و خانواده بودن، می‌کاهد.»

. در عصر ارتباطات، جهل انتخابی است.

بی‌حدومرزبودن به‌معنی کامل و بی‌نقص‌بودن نیست؛ بی‌حدومرزبودن یعنی پیشرفت‌کردن بیشتر از آنچه اعتقاد دارید امکان‌پذیر است.

متوجه شدم محدودیت‌هایم واقعاً محدودیت نیستند. فقط موانعی بودند که باید بر آن‌ها غلبه می‌کردم یا محدودیت‌هایی که باید از ذهنم خارجشان می‌کردم.

رؤیایتان را با جزئیات دقیق تصور کنید؛ تجسمش کنید؛ احساسش کنید؛ باورش کنید؛ حالا هر روز برای رسیدن به آن تلاش کنید.

خواندنِ فهرست با صدای بلند، طوری روی من تأثیر گذاشت که اصلاً فکرش را هم نمی‌کردم. این کار مرا کاملاً با هدف و انگیزه‌ام آشنا کرد.

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.» من بعدها فهمیدم که این جملهٔ معروف از مارک تواین است.

اهدافِ شما باید شما را به چالش بکشند، اما نه آن‌قدر که خسته شوید و رهایشان کنید.

چیزی به‌اسم حافظهٔ خوب و بد نداریم؛ فقط حافظهٔ تعلیم‌دیده و تعلیم‌ندیده داریم.

پَم اِی مولر و دنیل اِم اوپنهایمر با انجام پژوهشی نتیجه گرفتند: «تحقیقات حاضر نشان می‌دهند حتی وقتی لپ‌تاپ‌ها فقط برای یادداشت‌برداری استفاده می‌شوند، باز هم در یادگیری اختلال ایجاد می‌کنند چراکه استفاده از آن‌ها به پردازشِ سطحی‌تر منجر می‌شود. ما مشاهده کردیم دانشجوهایی که در لپ‌تاپ‌های خود یادداشت‌برداری می‌کردند از دانشجویانی که با دست یادداشت‌برداری می‌کردند، عملکردی بدتر در پاسخگویی به سؤالات مفهومی داشتند. بر اساس این پژوهش یادداشت‌برداری وقتی مفید است که فرد اطلاعات را پردازش کند و به زبان خود بنویسد، نه وقتی فرد با لپ‌تاپِ خود یادداشت‌برداری می‌کند و تمایل دارد واو به واوِ سخنرانی‌ها را بدون پردازشِ اطلاعات بنویسد.»

آمادگی: با آمادگی به صحبت‌ها گوش دهید. به خاطر داشته باشید یادگیری وابسته به حالت روحی است و اگر کمی احساس هیجان داشته باشید، آنچه از این سخنران می‌آموزید در حافظهٔ بلندمدتتان قرار خواهد گرفت. اشتیاقِ شما به آنچه می‌شنوید پتانسیلتان برای درک‌کردنش را بسیار افزایش می‌دهد.

به یاد داشته باشید که گوش‌کردن، بیش از شنیدنِ کلمات گوینده است؛ تغییراتِ لحن، زبانِ بدن، حالاتِ چهره همگی اطلاعاتی مکمل به ما می‌دهند. تنها در صورتی می‌توانید این اطلاعات را درک کنید که هر چیز دیگری را در ذهنتان متوقف کرده باشید.

موخت. موسیقی باروک، مانند آثار باخ و هَندل و تیلِمان، پنجاه تا هشتاد ضرب در دقیقه دارد و جوی را برای فرد ایجاد می‌کند که تمرکز کند و در نهایت او را وارد تمرکز عمیق در حالتِ امواجِ مغزی آلفا می‌کند. یادگیری واژگان، حفظ‌کردن واقعیت‌ها یا مطالعه‌کردن هنگام شنیدن صدای این موسیقی، بسیار اثربخش است.»

متأسفانه، اشتباهات اغلب به‌شکل ابزاری برای یادگیری استفاده نمی‌شوند، بلکه برای اندازه‌گیری توانایی‌های فرد به کار گرفته می‌شوند.

اگر هدفتان برای خودتان واقعیت نداشته باشد، بیشتر احتمال دارد آن را به تعویق انداخته و خود را به تباهی بکشید.

معمولاً تعداد زیادی از منابع را شناسایی می‌کنیم که نظراتمان با آن‌ها هم‌راستا شده است و بعد اجازه می‌دهیم آن منابع تأثیری چشمگیر بر تفکر و تصمیم‌گیری ما بگذارند.

اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می‌خوریم، برای سلامتمون مضر خواهد بود.»

. مشکل این است

اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است.

با شکستنِ هر کاری که به تعویق می‌اندازید به قطعاتِ کوچک‌تر، مسیر رسیدن به آن مشخص می‌شود. بهترین راه برای مدیریتِ تنش موجود میان آنچه می‌خواهید و آنچه تا به الان انجام داده‌اید، این است که به یاد آورید اثرِ زیگارنیک چه چیزی به ما آموخته است. ذهنتان دربارهٔ این وظیفه آرام نخواهد گرفت تا اینکه آن را تکمیل کنید، بنابراین به‌سمت کامل‌کردن وظیفه پیش بروید. از جایی شروع کنید؛ هرجایی. حتی اگر انرژی یا انگیزهٔ لازم را برای انجام کل کار ندارید، همین الان شروع کنید. از آرامشِ‌خاطری که پس از انجامش نصیبتان خواهد شد، بسیار خوشحال می‌شوید.