بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

مشخص‌بودن: هدفتان باید واضح تعریف شده باشد؛ نگویید دوست دارید ثروتمند شوید. - قابلِ‌اندازه‌گیری‌بودن: اگر نتوانید هدف خود را اندازه‌گیری کنید، قادر به مدیریتِ آن نیز نخواهید بود. خوش‌اندام‌شدن قابل‌اندازه‌گیری نیست، اما هر روز شش مایل دویدن قابل‌اندازه‌گیری است. - اجرایی‌بودن: بدون اینکه آدرس بپرسید نمی‌توانید به شهری جدید بروید. مراحلِ عملیاتی را برای رسیدن به هدف خود مشخص کنید. - واقع‌بینانه‌بودن: اگر هنوز در زیرزمینِ خانهٔ پدر و مادرتان زندگی می‌کنید، میلیونرشدن کار مشکلی خواهد بود. اهدافِ شما باید شما را به چالش بکشند، اما نه آن‌قدر که خسته شوید و رهایشان کنید. - مبتنی بر زمان بودن: عبارتِ «هر هدف، رؤیایی با یک ضرب‌الاجل است» به ذهنمان می‌رسد. تعیین‌کردن زمان مشخص برای تکمیل هدف، شما را برای رسیدن به هدف آماده‌تر می‌کند.

هدف، نقطه‌ای است که فرد آرزو دارد به آن دست پیدا کند. مقصود، دلیلِ فرد برای رسیدن به هدف است.

«مردم کاری را را نمی‌خرند که شما انجام می‌دهید، بلکه دلیل شما برای انجامِ آن کار را می‌خرند بنابراین اگر ندانید چرا چنین کاری انجام می‌دهید، دیگران از کجا باید بفهمند؟» اینکه سؤالِ جادویی دوم «چرا باید از آموخته‌هایم استفاده کنم؟»

وقتی شما کاری را می‌کنید که دیگران انجام نمی‌دهند، طوری زندگی خواهید کرد که دیگران نمی‌توانند آن‌طور زندگی کنند.

چرا کاری را که انجام می‌دهید، انجام می‌دهید

هرچه کمتر بخوابید، حفظ احساس واقعیت یا حتی حفظ انگیزه برایتان مشکل‌تر خواهد بود

اما با کمک برخی از افرادِ مهم، متوجه شدم محدودیت‌هایم واقعاً محدودیت نیستند. فقط موانعی بودند که باید بر آن‌ها غلبه می‌کردم یا محدودیت‌هایی که باید از ذهنم خارجشان می‌کردم.

اتکا به فناوری برای حل تمام مسائل، موجب سردرگمیِ ادراکِ افراد از دانش و هوشِ خود شده است. این اتکا در نهایت به اعتمادبه‌نفس بیش از حد و تصمیم‌گیری ضعیف منجر می‌شود.»

مغز ما بیشتر شبیه ماهیچه است تا حافظهٔ رایانه‌ای در حال پرشدن. هرچه بیشتر از این ماهیچه استفاده کنید، قدرتمندتر می‌شود و اطلاعات بیشتری را در خود ذخیره می‌کند.

مغزهایمان ماشین‌هایی انطباق‌پذیرند که قادرند بی‌پایان تکامل یابند. با این حال معمولاً فراموش می‌کنیم که آن‌ها را ورزش دهیم. همان‌طور که اتکای همیشگی به فناوریِ آسانسور به‌جای استفاده از پله‌ها بهایی فیزیکی دارد، برای ماهیچه‌های ذهنیِ تنبل نیز باید بهایی سنگین بپردازیم. از مغزتان استفاده کنید، وگرنه برای همیشه از دستش خواهید داد.

اینکه خود را مجبور کنید اطلاعات را به خاطر آورید و به منبعی خارجی اتکا نکنید، راهی برای ساختن و تقویت حافظه‌ای دائمی است.

«باور به موهبت‌ها و محدودیت‌های ذاتی در روح و روانِ ما معقول‌تر است: دلیل اینکه شما خوانندهٔ اُپرای خوبی نیستید این است که نمی‌توانید خوانندهٔ خوبی باشید. شما این‌گونه به دنیا آمده‌اید. اینکه فکر کنید استعدادها ذاتی هستند به ما کمک می‌کند دنیای اطراف خود را مدیریت و راحت‌تر کنیم و موجب می‌شود بارِ انتظارِ دیگران از روی دوش فرد برداشته شود.»

- نابغهٔ حواس: کسانی که نبوغشان را از طریق توانایی‌شان در دیدنِ تصویر بزرگ‌تر و پافشاری در کار نشان می‌دهد.

- نابغهٔ جزئی‌نگر: آنان که قادرند ریزترین کارها را با دقت تمام انجام دهند و جزئیات را چنان در کارشان رعایت کنند که دیگران به‌هیچ‌وجه قادر به دیدن یا تصور آن‌ها نیستند

- نابغهٔ ایده‌پرداز: کسانی که نبوغ خود را از طریق خلاقیت و ایده نشان می‌دهند.

در ذهنیتِ ثابت، دانش‌آموزان اعتقاد دارند، مهارت‌ها و هوش و استعدادهای پایه‌شان همگی ثابت و تغییرناپذیرند. یعنی از هرکدام مقداری دارند، همین و بس. بعد هدف این می‌شود که همیشه باهوش به نظر برسند و هرگز کسی فکر نکند احمق هستند. در ذهنیتِ رشد، دانش‌آموزان اعتقاد دارند استعدادها و توانایی‌هایشان را می‌توانند با تلاش و تدریسِ خوب و پافشاری بهبود دهند. آن‌ها لزوماً فکر نمی‌کنند همه به یک شکل هستند و همه می‌توانند اینشتین باشند، اما اعتقاد دارند هرکسی می‌تواند با تلاش از حالایش باهوش‌تر شود.

به‌محض خروج از خلسهٔ این به‌اصطلاح «محدودیت‌ها» همه‌چیز در جای خودش قرار خواهد گرفت

فرصت‌هایی را به چشم می‌بینید که شاید هرگز تا به امروز به آن‌ها توجه نکرده باشید و با انگیزهٔ زیاد (واقعاً چطور ممکن است انگیزه پیدا نکنید) و روش‌های صحیح، در مسیرِ تبدیل‌شدن به انسانی بی‌حدومرز قرار می‌گیرید.

احساسات مثبت: (۱) توجه و تفکرِ افراد را گسترش می‌دهند؛ (۲) انگیختگیِ احساسیِ منفی را از بین می‌برند؛ (۳) تاب‌آوری روان‌شناختی را شدت می‌بخشند؛ (۴) منابعِ شخصی می‌سازند؛ (۵) مارپیچ‌هایی صعودی به‌سمت رفاه بیشتر در آینده ایجاد می‌کنند؛ (۶) شکوفایی انسان را پایه‌گذاری می‌کنند. این نظریه همچنین پیامِ تجویزیِ مهمی با خود دارد. مردم باید احساسات مثبت را در زندگی خود و زندگی اطرافیانشان پرورش دهند، نه فقط به این خاطر که انجامِ این کار باعث می‌شود در لحظه احساسِ خوبی داشته باشند، بلکه چون انجام این کار افراد را تغییر داده و بهتر می‌کند و در مسیرهایی به‌سمت شکوفایی و عمر طولانی هدایت می‌کند

شادی که اکتشاف و خلقِ مهارت‌های جدید را تحریک می‌کند مدت‌هاست که پایان یافته است، اما مهارت‌ها پایدار می‌مانند.