بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

هدف، نقطه‌ای است که فرد آرزو دارد به آن دست پیدا کند. مقصود، دلیلِ فرد برای رسیدن به هدف است.

معمولاً بیشترین تلاش‌هایمان به بزرگ‌ترین قدرت‌هایمان تبدیل می‌شوند.

کریس بوید بروئر، متخصص موسیقی و یادگیری، می‌گوید: «موسیقی موجب تثبیتِ وزن و آهنگ ذهنی، فیزیکی و احساسی و دستیابی به حالتِ تمرکز عمیق می‌شود که در آن حالت می‌توان مقدار زیادی اطلاعات را پردازش کرد و آموخت. موسیقی باروک، مانند آثار باخ و هَندل و تیلِمان، پنجاه تا هشتاد ضرب در دقیقه دارد و جوی را برای فرد ایجاد می‌کند که تمرکز کند و در نهایت او را وارد تمرکز عمیق در حالتِ امواجِ مغزی آلفا می‌کند. یادگیری واژگان، حفظ‌کردن واقعیت‌ها یا مطالعه‌کردن هنگام شنیدن صدای این موسیقی، بسیار اثربخش است.»

جوردَن گینز لوییس، محققِ دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه پِن استیت، می‌نویسد: «احتمالاً این مسئله به‌دلیل آناتومیِ مغز است. ابتدا پیازِ بویایی بوهای ورودی را پردازش می‌کند که از درون بینی شروع شده و تا انتهای مغز ادامه دارد. پیاز بویایی ارتباطِ مستقیم با دو ناحیهٔ مغز دارد که تا حد زیادی درگیر احساسات و حافظه هستند: آمیگدال و هیپوکامپ. جالب است که اطلاعاتِ بصری و شنیداری و لمسی از این نواحی مغزی عبور نمی‌کنند. شاید بدین خاطر است که پیازِ بویایی بیش از هر حسِ دیگری، این‌قدر در هدف‌قراردادنِ احساسات و خاطرات موفق عمل می‌کند.»

«محرک‌های موجود در میدان دید هم‌زمان برایِ بازنمایی عصبی رقابت کرده و هم‌زمان فعالیتِ برانگیختهٔ خود را از طریق قشرِ بینایی سرکوب می‌کنند و ارتباطی عصبی برای ظرفیتِ پردازشِ محدود سیستم عصبی فراهم می‌آورند.» اگر بخواهم عامیانه بگویم، این حرف بدین معناست که شلوغیِ فیزیکی در محیط اطراف برای جلبِ‌توجه شما رقابت می‌کند که در نهایت به کاهش عملکرد و افزایش سطح اضطراب و استرس منجر می‌شود.

دانداپانی نگاهی خاص به این موضوع داشت. «من تمرکز را تواناییِ خود برای حفظ آگاهی روی موضوعی به‌خصوص به‌مدتی مشخص می‌دانم. هر بار تمرکزم را از دست می‌دهم، از قدرتِ خود برای بازگرداندنِ آگاهی استفاده می‌کنم.»

همه تواناییِ این کار را دارند.

اما زندگی فقط مقایسه‌کردن خود با دیگران نیست، بلکه مقایسه‌کردن خودتان با کسی است که دیروز بودید.

اگر ذهنیتمان با تمایلات و اهدافمان هم‌راستا نباشد، هرگز به آن‌ها دست نخواهیم یافت. شناسایی باورها، داستان‌ها و اعتقاداتِ قلبی، گرایش‌ها و فرضیه‌های محدودکننده دربارهٔ خودتان و آنچه برایتان شدنی به نظر می‌رسد، ضروری است. بررسی و کنکاش و نابودکردن این باورها، اولین قدم در راه رسیدن به ذهنیتی بدون هرگونه محدودیت است.

«کسی که هرگز اشتباه نکرده، در واقع هیچ چیز جدیدی را امتحان نکرده است.»

زندگیِ چیزی بیش از پذیرفتنِ شرایط تعیین‌شده از جانبِ دیگران است.

باورِ جدید: هوش، سیّال و تغییرپذیر است.

فیلسوفِ فرانسوی ژان پل سارتر می‌گوید: «زندگی مثلِ حرفِ سی، بین بی و دی است.» یعنی زندگیِ ما انتخاب‌هایی است که بین تولد و مرگمان می‌کنیم.

وقتی مسئولیتِ چیزی را قبول می‌کنیم، قدرتی فوق‌العاده در وجودمان نفوذ می‌کند که همه‌چیز را بهتر کنیم.

«قدرتِ زیاد، مسئولیت زیاد با خودش می‌آره.» «دقیقاً همین‌طوره استن. عکسش هم درسته، یعنی مسئولیتِ زیاد با خودش قدرتِ زیاد می‌آره.»

ذهنیت (اسم) باورها، گرایش‌ها و فرضیاتِ عمیقِ وجودی که دربارهٔ خود، عملکردِ جهان، توانایی‌ها و شایستگی‌ها و آنچه در جهان ممکن است، می‌سازیم.

اینجا، آنجا و همه‌جا می‌توانیم شواهدی بیابیم که باورهای خود را تأیید کنیم.

این کار در ابتدا ساده نخواهد بود، اما تلاشِ آگاهانه برای پرورشِ قدرتتان به این شکل احتمالاً نتایجی خارق‌العاده به‌همراه خواهد داشت.

هیچ‌کس در مهم‌ترین لحظاتِ زندگی خود همیشه پیروز نمی‌شود و اینکه باید به تعداد دفعاتی که بهترین عملکرد را زیر فشار داشته‌اید، افتخار کنید. این باور جدید کاملاً باورهای قدیمی را از جا می‌کَنَد و وقایع از آن پشتیبانی می‌کنند و دفعهٔ بعد که موقعیتی ضروری پیش آید به شما ذهنیتی بسیار سالم‌تر می‌دهد

مطالعه‌کردن، مغز شما را بیش از هر فعالیت دیگری آزاد می‌کند.