بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

بهترین زمان است که مغزتان را هم مانند بدنتان پرورش بدهید.

پیشرفت فناوری در این دوران، هم می‌تواند به ما کمک کند و هم برایمان آسیب‌زا باشد؛ البته نحوهٔ استفادهٔ فعلی ما از فناوری در جامعه، نتیجه‌ای نخواهد داشت جز بیماری مسریِ بارِ فکری بیش از حد، فراموشی، حواس‌پرتی و وابستگی. تازه این‌ها شروع ماجرا هستند.

این خائنان دیجیتالی با هم‌دستیِ هم توجه، تمرکز، یادگیری و از همه مهم‌تر توانایی تفکر واقعی را از ما می‌دزدند؛ وضوحِ ذهنی ما را از بین می‌برند که در نهایت به خستگیِ ذهنی، حواس‌پرتی، ناتوانی در یادگیری آسان و نارضایتی منجر می‌شود.

آخرین خائنی که به مغزمان صدمه می‌زند، استنتاجِ دیجیتالی است؛ در جهانی که اطلاعات به‌وفور در دسترس هستند، بیراه نیست که بگوییم کمی در استفاده از این اطلاعات زیاده‌روی کرده‌ایم. ما حتی به نقطه‌ای رسیده‌ایم که اجازه می‌دهیم فناوری به‌جای ما بخش زیادی از تفکر و استدلال را انجام بدهد. د

خائنِ بعدی، فراموشیِ دیجیتالی است؛ حافظه، ماهیچه‌ای است که اجازه می‌دهیم ضعیف شود. بودن ابررایانه در جیبتان مزایایی دارد و مانند دوچرخه‌ای برقی، جذاب و ساده است اما بدنتان را قوی نمی‌کند. بر اساس تحقیقات انجام‌شده دربارهٔ فراموشی، هرچه ظرفیت ما برای یادگیری بیشتر باشد و هرچه بیشتر تمرین‌های ذهنیِ انجام بدهیم، خطرِ فراموشی کمتر خواهد بود. ما در بسیاری از مواقع، حافظه‌مان را به‌ضررِ خودمان برون‌سپاری می‌کنیم.

خائنِ دوم، حواس‌پرتیِ دیجیتالی است؛ فَورانِ لذتِ لحظه‌ایِ دوپامین دیجیتالی، جایگزینِ توانایی‌مان برای حفظ توجه لازم برای روابط عمیق، یادگیریِ عمیق یا کارِ عمیق می‌شود.

اولین خائن، سیلِ اطلاعات دیجیتالی است؛ جریان بی‌پایانِ اطلاعات در جهانی که زمانمان محدود و انتظارات از ما غیرمنصفانه است، منجر به دستپاچگی و اضطراب و بی‌خوابی می‌شود. در داده‌ها و سرعت بالای تغییرات دست‌وپا می‌زنیم و به‌دنبال راهکارها و ابزارهایی هستیم که کمی از کارایی و عملکرد و آرامش ذهنی خود را پس بگیریم.

کوییک نقشهٔ راهِ بی‌حدومرزشدن را به دستمان بدهد، چهار خائنی را معرفی می‌کند که توانایی فکرکردن، تمرکز، یادگیری، رشد و انسان‌بودن را تهدید می‌کنند.

دوست‌داشتن، عشق‌ورزیدن یا احترام‌گذاشتن به من، وظیفهٔ شما نیست. وظیفهٔ خودم است.

واقعیت این است: خلقِ زندگی دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد. اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی. روزی که در حال کشیدنِ نفس‌های آخرمان هستیم و دیگر هیچ‌یک از نظرهای دیگران و ترس‌هایمان اهمیتی ندارند، فقط این مهم خواهد بود که چطور زیسته‌ایم. از کسی که دوست ندارید موعظه‌تان کند، انتقاد نشنوید. اگر قضاوت‌های ناعادلانه دربارهٔ خودتان را نادیده نگیرید، هرگز پتانسیل واقعی خود را کشف نخواهید کرد.

اگر دانشِ خود را به عمل تبدیل نکنید، تمام کتاب‌ها، پادکست‌ها، سمینارها، برنامه‌های آنلاین و پست‌های الهام‌بخش در رسانه‌های اجتماعی هم نتیجه‌بخش نخواهند بود.

ظرفیتِ ما برای یادگیری، بی‌حدومرز است و فقط باید نشانمان دهند چطور به آن دسترسی پیدا کنیم.

همچنین علایقِ مختلف را می‌توان هم‌زمان پرورش داد. نیازی نیست یکی را به دیگری ترجیح دهید.

بزرگ‌ترها باید خیلی مراقبِ حرف‌هایی باشند که به زبان می‌آورند، چراکه این حرف‌ها سریع به ذهن کودکان راه پیدا می‌کنند.

بدین معناست که هر بار چیزی جدید یاد می‌گیرید، مغزتان ارتباط سیناپسی جدیدی می‌سازد و هر بار این اتفاق رخ می‌دهد، مغزتان به‌شکل فیزیکی تغییر می‌کند و سخت‌افزارِ خود را به‌روز می‌کند که سطحی جدید از ذهن را بازتاب دهد.

در آن لحظه متوجه شدم اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است. ظرفیتِ ما برای یادگیری، بی‌حدومرز است و فقط باید نشانمان دهند چطور به آن دسترسی پیدا کنیم.

خلقِ زندگی دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد. اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی. روزی که در حال کشیدنِ نفس‌های آخرمان هستیم و دیگر هیچ‌یک از نظرهای دیگران و ترس‌هایمان اهمیتی ندارند، فقط این مهم خواهد بود که چطور زیسته‌ایم

اگر دانشِ خود را به عمل تبدیل نکنید، تمام کتاب‌ها، پادکست‌ها، سمینارها، برنامه‌های آنلاین و پست‌های الهام‌بخش در رسانه‌های اجتماعی هم نتیجه‌بخش نخواهند بود.

بَرقهرمانان یا تردیدهای اخلاقی که با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند، با تسلیم‌شدن در برابر باورهای محدودکننده، هرگز واقعاً اَبَرقهرمان نمی‌شدند. سوپرمن هیچ‌وقت فکر نمی‌کند شاید در روزی خوب بتواند از روی یک ساختمان بلند یا حداقل چند طبقه بپرد. تونی استارک فکر نمی‌کند: «احتمالاً لباسِ مرد آهنی در بدترین زمانِ ممکن برام مشکل ایجاد می‌کنه، چون من همیشه گند می‌زنم.» کاپیتان مارول وارد فضای داستان نمی‌شود که با خود فکر کند: «بعید می‌دونم ظرفیتِ احساسی لازم برای تنهایی‌پروازکردن رو داشته باشم.» آن‌ها اَبَرقدرت دارند و هرگونه احساسِ محدودیت را از خود دور کرده‌اند. می‌دانید شما هم اَبَرقدرت دارید؟ چطور می‌خواهید آن‌ها را بشناسید؟ باید با ذهنیتتان شروع کنید.

هدف، نقطه‌ای است که فرد آرزو دارد به آن دست پیدا کند. مقصود، دلیلِ فرد برای رسیدن به هدف است.