بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

شروعِ کوییک دربارهٔ تصمیمی بیندیشید که باید بگیرید و بدون استفاده از دستگاه‌های دیجیتال، زمانی را صرف برنامه‌ریزی برای تصمیمتان کنید.

ایده‌هایی را با شما به اشتراک خواهم گذاشت که احساسِ کافی‌نبودن را کاهش بدهید و ترس از بددیده‌شدن یا ازدست‌دادنِ اطلاعات را از خود دور کنید.

خطری زادهٔ فرهنگِ مقایسه؛ اجازه می‌دهیم گفته‌ها و رفتارهای پرزرق‌وبرقِ دیگران در فضای مجازی این احساس را به ما بدهد که کمتر از آن‌ها هستیم.

یک خطر دیجیتالی دیگر هم وجود دارد که لازم است به آن توجه داشته باشیم. من این خطر را افسردگیِ دیجیتالی می‌نامم،

«ظرفیتِ بازتاب‌دادن و استدلال‌کردن و نتیجه‌گیری بر اساس تجربیات و دانش و دیدگاه‌ها. این عمل ما را انسان می‌کند و با آن قادر به برقراری ارتباط، خلق چیزهای جدید، پیشرفت و متمدن‌شدن می‌شویم.»

شروعِ کوییک یک دقیقه زمان صرف ورزش‌دادنِ حافظهٔ خود کنید: شماره‌تلفن فردی را که دائم با او در ارتباط هستید، حفظ کنید.

مغز ما بیشتر شبیه ماهیچه است تا حافظهٔ رایانه‌ای در حال پرشدن. هرچه بیشتر از این ماهیچه استفاده کنید، قدرتمندتر می‌شود و اطلاعات بیشتری را در خود ذخیره می‌کند.

می‌گوید: «انگار هر بار خاطره‌ای را به خاطر می‌آوریم، مغز ما مستحکم‌ترش می‌کند و هم‌زمان خاطراتی بی‌ربط را که سردرگممان می‌کنند، به فراموشی می‌سپارد.» اینکه خود را مجبور کنید اطلاعات را به خاطر آورید و به منبعی خارجی اتکا نکنید، راهی برای ساختن و تقویت حافظه‌ای دائمی است.

با داشتنِ ابزارهایی همچون مکان‌یاب، به ذهنمان فرصتی برای کارکردن نمی‌دهیم و تمامِ حفظ‌کردنی‌ها را به فناوری می‌سپاریم.

استفادهٔ بیش از حد از فناوری دیجیتال چطور به ازبین‌رفتن توانایی‌های شناختی منجر می‌شود. وی می‌گوید مسیرهای حافظهٔ کوتاه‌مدت در اثر استفاده‌نشدن و استفادهٔ بیش از حد از فناوری به‌جای آن‌ها، دچار زوال می‌شود.

شروعِ کوییک به قسمت تنظیماتِ اعلان‌های تلفن همراه خود بروید و تمام اعلان‌های غیرضروری و موجبِ حواس‌پرتی را قطع کنید. همین الان این کار را بکنید.

«اینکه از مغزمان بخواهیم توجه و تمرکزش را از فعالیتی به فعالیتی دیگر تغییر دهد، موجب می‌شود قشر پیش‌پیشانی و جسم مخطط، گلوکوزِ اکسیژنه بسوزانند، یعنی همان سوختی که برای انجام وظایف خود نیاز دارند. تغییراتِ سریع و مستمر که ما با انجام چند کار هم‌زمان موجبشان می‌شویم، آن‌قدر سریع سوخت مغز را تمام می‌کند که پس از مدتی کوتاه، احساس خستگی و گیجی می‌کنیم. در واقع تمام مواد مغذی موجود در مغز خود را خالی کرده‌ایم. این امر موجب کاهش عملکردِ شناختی و فیزیکی در ما می‌شود.»

«شاید فناوری مدرن خارق‌العاده باشد، اما به‌راحتی ما را از هدف اصلی منحرف می‌کند و از لذتِ کنارِ دوستان و خانواده بودن، می‌کاهد.»

عاداتِ دیجیتالی ما چطور بر روابطمان اثر می‌گذارند.

شروعِ کوییک کمی زمان بگذارید و برای این هفته، سی دقیقه فضای خالی در تقویمتان در نظر بگیرید. این زمانی است که باید دور از فناوری بگذرانید، زمانی که به خالی‌کردن ذهن، استراحت و خلاق‌بودن اختصاص خواهید داد.

نیمهٔ عمرِ اطلاعات، کاهش یافته است. نیمهٔ عمر اطلاعات، مقدار زمانی است که طول می‌کشد اطلاعات با اطلاعات جدیدتر یا صحیح‌تر جایگزین شود.

تحقیقات به‌مرور نشان دادند پیش‌رفتن به‌سوی دنیایی که همیشه بیدار است، خطراتی جدی برای سلامت ما خواهد داشت.

اگر اجازه ندهیم ذهنمان لحظه‌ای منحرف یا کِسِل شود، باید بهایش را بپردازیم و بهایش حافظهٔ ضعیف، مِه مغزی و خستگی است.

«به‌نظرم علم کم‌کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفیده و بخشی از اون بی‌خاصیت. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا

حجم زیاد اطلاعات، حواس‌پرتی، فراموشی و تفکرِ پیش‌فرض، سال‌های سال است که وجود دارند.