بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

همگی ما درونمان پتانسیل زیادی داریم، قدرت و هوش و تمرکزِ بکر و دست‌نخورده که برای فعال‌کردنشان باید خود را نامحدود کنیم

کتابِ بی‌حدومرز، نسخه‌ای برای درمان مغزهای آسیب‌دیده، بازنویسیِ باورهای محدودکننده و به‌روزرسانی زندگی‌مان است. آموختنِ یادگیریِ صحیح، ابرقدرتِ نهایی است، ابرقدرتی که تمام مهارت‌ها و توانایی‌های دیگر را ممکن می‌کند؛ آموزشِ این موضوع به شما، هدف اصلی نگارش این کتاب است.

این کتاب، پنج روش اساسی را به ما می‌آموزد که برای دستیابی به خواسته‌هایمان به کار بگیریم: تمرکز، مطالعه، بهبود حافظه، تندخوانی، تفکر انتقادی

عنصرِ اصلی نهایی برای بی‌حدومرزشدن، به‌کارگیری روشِ صحیح است

عنصرِ اصلی دوم، تواناییِ انجامِ کارِ دلخواهتان است.

اگر ذهنیتمان با تمایلات و اهدافمان هم‌راستا نباشد، هرگز به آن‌ها دست نخواهیم یافت. شناسایی باورها، داستان‌ها و اعتقاداتِ قلبی، گرایش‌ها و فرضیه‌های محدودکننده دربارهٔ خودتان و آنچه برایتان شدنی به نظر می‌رسد، ضروری است. بررسی و کنکاش و نابودکردن این باورها، اولین قدم در راه رسیدن به ذهنیتی بدون هرگونه محدودیت است.

حافظه بیشتر شبیه عضله‌ای است که هرچه بیشتر تمرینش دهید، قدرتمندتر می‌شود و چیزهای بیشتری را می‌توانید در آن ذخیره کنید.

چیزی به‌اسم حافظهٔ خوب و بد نداریم؛ فقط حافظهٔ تعلیم‌دیده و تعلیم‌ندیده داریم.

وقتی شما کاری را می‌کنید که دیگران انجام نمی‌دهند، طوری زندگی خواهید کرد که دیگران نمی‌توانند آن‌طور زندگی کنند.

اگر به فردی ایده‌ای جدید بدهید، یک روزش را پرمایه خواهید کرد. اگر به فردی آموزش دهید چطور بیاموزد، خودش می‌تواند تمام زندگی‌اش را پرمایه کند.

اگر ازم می‌پرسی با تمام دانشی که به دست آوردی باید چی‌کار کنی، بهت می‌گم به دیگران منتقلش کن.»

اَبَرقهرمان فقط کسی نیست که اَبَرقدرت‌های خود را کشف کرده است؛ هر اَبَرقهرمانی نهایتاً باید به جهانِ خود بازگردد و به دیگران خدمت کند.

«تفکر نمایی یعنی وقتی همه‌چیز را از چشم‌اندازی متفاوت ببینید. موضوع این نیست که فقط مرزهای تفکر را جابه‌جا کنید، بلکه کاملاً باید ورای مرزها فکر کنید.»

بی‌حدومرزبودن یعنی پیشرفت‌کردن بیشتر از آنچه اعتقاد دارید امکان‌پذیر است. همان‌طور که محدودیت‌ها را از خانواده و فرهنگ و تجربه‌های زندگی جذب می‌کنید، می‌توانید برای همیشه به فراموشی بسپاریدشان.

اکثرِ دانش‌آموزان متوجه نیستند چقدر مهم است خود را وادار کنند مطالب را به یاد بیاورند. دلیل این مسئله تا حدی شرطی‌شدنشان به‌خاطر امتحاناتِ چهارگزینه‌ای است که سبب می‌شود همه‌چیز را انفعالی به خاطر بیاورند، یعنی با دیدنِ گزینهٔ صحیح، آن را علامت می‌زنند، در حالی که اول باید پاسخِ صحیح در ذهنشان نقش ببندد.

قدرت و نیروی خائن، قدرت و نیروی لازم برای قهرمان را مشخص می‌کند.

وظایفِ تکمیل‌نشده نوعی تنش در فرد به وجود می‌آورند که وظیفه را در قسمت جلویی مغزمان نگاه می‌دارد تا تکمیل شود. این نتیجه بعداً اثرِ زیگارنیک نام گرفت. به‌احتمال زیاد، این نوع تنش را از تمرین و تجربهٔ خود دربارهٔ تعلل به خاطر دارید. زمانی که کاری را باید انجام دهید و مرتب آن را به تعویق می‌اندازید، باری بر دوشِ شما می‌گذارد و حتی انجام کارهای دیگر تا پیش از تکمیل‌شدن این کار غیرممکن می‌شوند.

اگر باورهای محدودکننده‌تان شما را کنترل کنند، ممکن است احساس کنید در منجلابِ نتیجه‌نگرفتن فرو می‌روید یا اینکه از خودتان بپرسید چرا هیچ‌وقت پیشرفت نمی‌کنید یا متقاعد شوید شایستگی ندارید.

عادتِ هفتم: از یادداشت‌های خود یادداشت بردارید

عادتِ ششم: با تمامِ مغزتان گوش کنید