بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

رازِ دومِ داشتن زندگیِ بی‌حدومرز، انگیزه است. جیم، سه عنصر اصلی را در مبحث انگیزه مشخص می‌کند. عنصر اول، هدفتان و دلیلِ اهمیت‌داشتنش است. من دوست دارم هنگام سالمندی، وضعیت جسمانی خوبی داشته باشم پس خودم را متعهد کرده‌ام که وزنه بلند کنم و قدرتمندتر بشوم، هرچند این کار را دوست ندارم؛ هدف، جانشینِ ناراحتی می‌شود.

خائنِ دوم، حواس‌پرتیِ دیجیتالی است؛ فَورانِ لذتِ لحظه‌ایِ دوپامین دیجیتالی، جایگزینِ توانایی‌مان برای حفظ توجه لازم برای روابط عمیق، یادگیریِ عمیق یا کارِ عمیق می‌شود.

اولین خائن، سیلِ اطلاعات دیجیتالی است؛

در یکی از آزمایش‌های دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو، دربارهٔ تأثیر زمانِ استراحت، محققان به موش‌ها تجربه‌ای جدید دادند و موج‌های مغزیِ آنان را قبل و بعد از فعالیت اندازه‌گیری کردند. در اکثر موارد، فعالیت عصبی جدیدی بر اساس تجربهٔ جدید نشان داده می‌شد و سلول‌های عصبی جدیدی در مغز پیدا می‌شدند؛ این در صورتی بود که به موش زمانِ استراحت می‌دادند. در زمانِ استراحت، سلول‌های عصبی از دروازهٔ حافظه به‌سمت باقیِ مغز می‌رفتند، جایی‌که حافظهٔ بلندمدت ذخیره می‌شود. موش‌ها قادر بودند خاطراتِ تجربه‌هایشان را ثبت و ضبط کنند که در واقع یکی از اصولِ یادگیری است.

مت ریکتل، گزارشگرِ فناوری نیویورک تایمز، در مصاحبه‌ای با اِن‌پی‌آر گفت که پس از بیست سال تجلیل از فناوری به‌گونه‌ای که گویی کاملاً مفید است، «به‌نظرم علم کم‌کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفیده و بخشی از اون بی‌خاصیت. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می‌خوریم، برای سلامتمون مضر خواهد بود.»

جایی که ذهنیت و انگیزه هم‌پوشانی دارند، الهام را قرار داده‌ام. شما الهام گرفته‌اید، اما نمی‌دانید از کدام روش‌ها استفاده کنید یا انرژیِ خود را کجا به کار ببندید. جایی که انگیزه و روش هم‌پوشانی دارند، پیاده‌سازی اتفاق می‌افتد و نتایج محدود به چیزی هستند که احساس می‌کنید لیاقتش را دارید، آنچه احساس می‌کنید قادر به انجامش هستید، آنچه اعتقاد دارید امکان‌پذیر است، چراکه ذهنیتی صحیح ندارید. در محلِ تلاقیِ ذهنیت و روش، ایده‌پردازی قرار می‌گیرد. آرمان‌های شما در ذهنتان می‌مانند، چراکه انرژی کافی برای انجام‌دادنشان ندارید. جایی که هر سهٔ این‌ها با هم برخورد می‌کنند، حالتِ بی‌حدومرز پدید می‌آید. سپس واژهٔ چهارم را داریم که همان یکپارچه‌سازی است.

در این قالب سه‌بخشی، ذهنیت بی‌حدومرز، انگیزهٔ بی‌حدومرز، و روش‌های بی‌حدومرز را خواهید آموخت. اجازه بدهید کمی بیشتر توضیح بدهم: - ذهنیت (چه‌چیزی): باورها و گرایش‌ها و فرضیاتِ وجودی دربارهٔ اینکه چه‌کسی هستیم، عملکردِ جهان چگونه است، قادر به انجام چه کارهایی هستیم، لیاقت چه‌چیزی را داریم و چه‌چیزی امکان‌پذیر است - انگیزه (چرا): هدف فرد و انرژیِ لازم برای اینکه به‌شیوه‌ای مشخص رفتار کند - روش (چگونه): فرایندی مشخص جهت دستیابی به هرچیزی، به‌خصوص شیوه‌ای منظم و منطقی و روشمند برای آموزش به تصویر مدل بی‌حدمرز نگاه کنید.

بخشِ زیادی از زندگی‌ام اجازه دادم با محدودیت‌هایی مرا بشناسند که خودم ساخته بودم. فکر می‌کردم در کودکی متحمل صدمه‌ای جبران‌ناپذیر شده‌ام و متقاعد شده بودم که با وجودِ این مشکل، نباید به آینده‌ای درخشان امید داشته باشم. اما با کمک برخی از افرادِ مهم، متوجه شدم محدودیت‌هایم واقعاً محدودیت نیستند. فقط موانعی بودند که باید بر آن‌ها غلبه می‌کردم یا محدودیت‌هایی که باید از ذهنم خارجشان می‌کردم. وقتی این کار را انجام دادم، کارهایی که هر روز یاد می‌گرفتم انجام بدهم، بی‌حدومرز شدند.

هدفم در زندگی چیست: تدریس این ذهنیت و انگیزه و روش‌ها که مغز شما را تقویت کنم و بتوانید همه‌چیز را بهتر بیاموزید و هرچه سریع‌تر به زندگیِ استثناییِ خود دست پیدا کنید. من بیش از دو دهه، مجموعه‌ای قابل‌اطمینان و اثبات‌شده از روش‌های عملی را برای بهبود یادگیری گردآوری کردم که بسیاری از آن‌ها در این کتاب آورده شده‌اند.

هدفم در زندگی چیست: تدریس این ذهنیت و انگیزه و روش‌ها که مغز شما را تقویت کنم و بتوانید همه‌چیز را بهتر بیاموزید و هرچه سریع‌تر به زندگیِ استثناییِ خود دست پیدا کنید. من بیش از دو دهه، مجموعه‌ای قابل‌اطمینان و اثبات‌شده از روش‌های عملی را برای بهبود یادگیری گردآوری کردم که بسیاری از آن‌ها در این کتاب آورده شده‌اند.

ماهیت این کتاب، برتری‌یافتن و بالارفتن است؛ پایان‌دادن به خلسهٔ هیپنوتیزم جمعی و دروغ‌هایی که از والدین خود، برنامه‌ها، رسانه‌ها یا بازاریابی آموخته‌ایم، همان‌ها که می‌گویند همهٔ ما محدودیت‌هایی داریم. همان‌ها که می‌گویند به‌قدر کافی برای انجام‌دادن، داشتن، خلق‌کردن یا مشارکت‌کردن خوب نیستیم.

وقتی می‌دانید چطور به مغز خود کمک کنید، اطلاعات را دریافت، کدگذاری، تحلیل و تثبیت کنید. این یعنی با چند تغییر کوچک در چیزی مثل محیط اطرافتان، غذا یا ورزشتان، می‌توانید تأثیری چشمگیر بر عملکرد مغزی خود بگذارید.

اگر وقتی دچار این افت می‌شویم، بگوییم «حافظه‌ام خیلی داغونه» یا «من اون‌قدر باهوش نیستم که این چیزها رو یادم بمونه»، به‌شکلی منفی بر توانایی رشد و یادگیری خود تأثیر می‌گذاریم. به عبارت دیگر، باوری که ممکن است در واکنش به فراموش‌کردن در خود ایجاد کنیم، بسیار بیشتر از افتِ حافظه به ما آسیب می‌زند. این‌طور حرف‌ها به‌جای اینکه اشتباه را تصدیق کنند و اطلاعات جدید به دست آورند، موجب تقویتِ باوری محدودکننده می‌شوند.

باوری که ممکن است در واکنش به فراموش‌کردن در خود ایجاد کنیم، بسیار بیشتر از افتِ حافظه به ما آسیب می‌زند.

بر اساس تعداد افراد موفقی که به‌رغم مشکلات خانوادگی به موفقیت دست پیدا کرده‌اند، می‌توان گفت کودکیِ دشوار یا رشد چالش‌برانگیز، موجب مقاوم‌شدن مشخصه‌هایی می‌شود که به موفقیت می‌انجامند.

کتابِ بی‌حدومرز، نسخه‌ای برای درمان مغزهای آسیب‌دیده، بازنویسیِ باورهای محدودکننده و به‌روزرسانی زندگی‌مان است. آموختنِ یادگیریِ صحیح، ابرقدرتِ نهایی است، ابرقدرتی که تمام مهارت‌ها و توانایی‌های دیگر را ممکن می‌کند؛ آموزشِ این موضوع به شما، هدف اصلی نگارش این کتاب است.

بنابراین هر بار متوجه شدید از عباراتی همچون «من نمی‌تونم»، «من نیستم» یا «انجام نمی‌دم» استفاده می‌کنید، با دقت به حرف‌هایتان گوش کنید. شما در واقع دارید پیام‌هایی به خودتان می‌فرستید که بر نحوهٔ تفکر شما دربارهٔ زندگی به‌طور کلی تأثیر می‌گذارند، حتی اگر چیزی که به‌خاطرش خودتان را اذیت می‌کنید چیزی مشخص و در تعریفتان از خود به‌ظاهر بی‌اهمیت باشد.

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

در ضمن این مشکل را داریم که شیوهٔ کسب درآمدمان روزبه‌روز به‌شدت تغییر می‌کند.

آموزش عالی آن‌قدری تغییر نکرده است که ما را برای دنیایی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، آماده کند. در دورانِ ماشین‌های برقی خودکار و بدون راننده و وسایل نقلیه‌ای که قادرند ما را به کرهٔ مریخ ببرند، سیستم آموزشی ما معادل اسب و درشکه است.