بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

همان‌طور که قبلاً گفتم، مغز قادر است شکل بگیرد یعنی در هر برهه‌ای از زمان هرکسی می‌تواند تصمیم بگیرد عملکرد مغز خود را تغییر دهد.

آیا اینشتین را به‌دلیل اشتباهاتش، مایهٔ سرشکستگی می‌دانستند؟ به‌هیچ‌وجه. از همه مهم‌تر اینکه وی اجازه نداد اشتباهاتش او را متوقف کنند. وی همچنان به آزمایش‌کردن و افزودنِ دانسته‌های جدید به رشتهٔ خود ادامه داد. نقلِ‌قولی معروف از وی وجود دارد که گفته است: «کسی که هرگز اشتباه نکرده، در واقع هیچ چیز جدیدی را امتحان نکرده است.» همچنین هیچ‌کس او را با اشتباهاتش به خاطر نمی‌آورد؛ ما او را فقط به‌خاطر دستاوردهایش به خاطر داریم. با این حساب، چرا این‌قدر از اشتباهات می‌ترسیم؟

زندگی فقط مقایسه‌کردن خود با دیگران نیست، بلکه مقایسه‌کردن خودتان با کسی است که دیروز بودید

اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.

متأسفانه، اشتباهات اغلب به‌شکل ابزاری برای یادگیری استفاده نمی‌شوند، بلکه برای اندازه‌گیری توانایی‌های فرد به کار گرفته می‌شوند.

به‌محض شناسایی صداهای داخل سرتان، همان‌ها که بر آنچه نمی‌توانید انجام دهید تمرکز کرده‌اند، جوابشان را بدهید. وقتی با خود فکر می‌کنید: «من همیشه به این کارها گند می‌زنم.» این‌گونه مقابله کنید: «چون قبلاً این کارها رو خوب انجام نمی‌دادم، به این معنی نیست که حالا هم نمی‌تونم انجامش بدم. نظرت رو برای خودت نگه دار.»

ذهنتان در حرکت و جابه‌جایی نیست، بلکه آگاهی‌تان است. وی آگاهی را گویی درخشان از نور می‌بیند که به بخش‌های مختلفِ ذهنتان حرکت می‌کند. جهتِ بهترشدن در مقولهٔ تمرکز، باید کاری کنید آن گویِ نور روی یک نقطه از ذهنتان مدت بیشتری باقی بماند

اندرو وِیل، متخصصِ جامع سلامت، شیوه‌ای برای تنفس ابداع کرد که خودش آن را روشِ ۴-۷-۸ می‌نامد. شیوه‌اش بدین ترتیب است: - کاملاً نفس را از طریق بینی خود بیرون بدهید. (صدایِ نفستان باید شنیده شود.) - دهانِ خود را بسته و بی‌صدا از طریق بینی نفس بکشید و تا چهار بشمارید. - تا شمارهٔ هفت نفس خود را نگه دارید. - کاملاً هوا را از طریق دهان بیرون دهید و تا شمارهٔ هشت همچنان با صدا نفستان را خارج کنید. این شد یک دور تنفس. حال دوباره هوا را به درون ریه‌های خود بکشید و چرخه را سه بار دیگر تکرار کنید تا زمانی که چهار دور تنفس بشود.

یک دندان را با نخ دندان تمیز کنید، یک صفحه کتاب بخوانید، یک بار درازونشست انجام دهید، یک دقیقه مراقبه کنید؛ تمام این‌ها به افزایش اعتمادبه‌نفس و موفقیت‌های بزرگ‌تر منجر می‌شوند.

همان‌طور که به بدنی سالم نیاز دارید، به مغزی انعطاف‌پذیر و قدرتمند و پرانرژی هم نیاز دارید. شغلِ جیم همین است؛ او مربیِ خصوصیِ ورزش‌دادنِ مغز است.

شروعِ کوییک تقویمتان را جلویتان بگذارید و زمانِ لازم برای خواندنِ کتاب بی‌حدومرز را در هفت روز آینده علامت بزنید. اسم این زمان را بگذارید منِ بی‌حدومرز، زمانِ نبوغ، آموزشِ مغز، صحبت با جیم یا هرچیز دیگری که به‌اندازه کافی تحریک‌کننده باشد و تضمین کند این تاریخ را در تقویمتان فراموش نمی‌کنید.

این مدل ساده است، اما همواره آسان نیست. برای استفاده از تفکر مرتبهٔ دوم هنگام بررسی اقداماتِ آینده: - همواره از خود سؤال کنید «بعدش چه؟» - در بازه‌های زمانی مختلف بدان فکر کنید. عواقب این کار پنج روز دیگر چطور به نظر می‌رسند؟ پنج ماه بعد چطور؟ پنج سال بعد چه؟

ما معمولاً علت را با ارتباط اشتباه می‌گیریم، بنابراین مطمئن شوید فهمیده‌اید چه اتفاقی افتاده و چه چیزی موجب اشتباه یا خطا شده است.

همان‌طور که انواعِ هوش در فردی با فردِ دیگر تفاوت دارند، شیوهٔ یادگیری نیز در افراد متفاوت است.

زمانی که در حالتِ جمع‌آوری اطلاعات هستید کلاه سفید بر سر می‌گذارید. در این زمان، تمرکز شما بر جمع‌آوری جزئیات و به‌دست‌آوردنِ تمام حقایقی است که باید دربارهٔ مشکل خود بررسی کنید. برای راحت‌تر به‌یادآوردنِ این موضوع، به روپوشِ سفیدِ آزمایشگاه فکر کنید.

نبوده‌اند. مشکلِ دومِ دیدگاهِ ثابت، این است که چالش‌ها اغلب نتیجهٔ شکلی خاص از تفکر هستند و پاسخ را تنها می‌توان با ارائهٔ دیدگاهی تازه یافت.

یکی اینکه تمام دیدگاه‌ها باید دائم به چالش کشیده شوند که تأیید شود هنوز معتبر هستند.

داده شده، این است: «ما نمی‌توانیم با شیوهٔ تفکری که در زمانِ خلق مسئله به کار گرفته‌ایم، آن را حل کنیم.» این حرف کاملاً با عقل جور درمی‌آید.

دستیابی به چیزی بزرگ، معمولاً نیازمند رویکردهایی جدید برای تفکر است.

مستقیم به مطالب نگاه نمی‌کنید و با این کار فشار اضافی به چشمانِ خود وارد می‌کنید.