بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

وقتی نوزاد در رحم مادر در حال رشد است، سیستم عصبی روده‌ای و دستگاه عصبی مرکزی از یک بافت رشد می‌کنند و از طریق عصب واگ به هم متصل می‌شوند.

انعطاف‌پذیری بدین معناست که می‌توانید مغز خود را طوری شکل دهید که با خواسته‌هایتان تناسب داشته باشد. یعنی مغزِ هر انسانی تربیت‌شدنی است.

اگر یادگرفتن به‌معنای ایجاد ارتباطات جدید باشد، به‌خاطرآوردن نیز حفظِ این ارتباطات است. زمانی که با حافظهٔ خود مشکل داریم و اختلال حافظه را تجربه می‌کنیم، در واقع در حال تجربهٔ قطع ارتباط میان سلول‌های عصبی هستیم. در یادگیری، وقتی قادر نیستید چیزی را به خاطر آورید، آن را نوعی شکست تلقی می‌کنید که بین آنچه آموخته‌اید و آنچه می‌دانید ارتباط برقرار کنید و همچنین اینکه در زندگی چطور باید از آن استفاده کنید.

محققان می‌گویند تمام مغزها انعطاف‌پذیر هستند، یعنی در آن‌ها شبکه‌هایی پیچیده از سلول‌های عصبیِ مرتبط را می‌توان اصلاح کرد و ارتباطاتی جدید شکل داد.

انعطاف‌پذیری عصبی که انعطاف‌پذیری مغز هم نامیده می‌شود، بدین معناست که هر بار چیزی جدید یاد می‌گیرید، مغزتان ارتباط سیناپسی جدیدی می‌سازد و هر بار این اتفاق رخ می‌دهد، مغزتان به‌شکل فیزیکی تغییر می‌کند و سخت‌افزارِ خود را به‌روز می‌کند که سطحی جدید از ذهن را بازتاب دهد.

بر اساس تعداد افراد موفقی که به‌رغم مشکلات خانوادگی به موفقیت دست پیدا کرده‌اند، می‌توان گفت کودکیِ دشوار یا رشد چالش‌برانگیز، موجب مقاوم‌شدن مشخصه‌هایی می‌شود که به موفقیت می‌انجامند.

چون مغزهای ما در معرض تاثیرِ ژن‌ها و محیط اطرافمان هستند، هرکدام مغزی داریم که کاملاً مختص به خودمان است. مغزها مانند دانه‌های برف هستند و هیچ‌کدام به دیگری شبیه نیستند. هر مغز خود را با نیازهای مالکش منطبق می‌کند

مغز ما ظرفیت لازم برای انعطاف‌پذیری عصبی را دارد، یعنی ممکن است مغزمان تحت‌تأثیر اعمال و محیط اطرافمان تغییر کند و مجدد شکل بگیرد. مغز شما همواره در حال تغییر است و خود را با محیط اطرافِ شما و تقاضاهایی که از آن دارید، هماهنگ می‌کند.

مغزتان در روز تقریباً ۷۰۰۰۰ فکر تولید می‌کند. سرعتِ مغزِ شما با سرعتِ پرشتاب‌ترین ماشین‌های مسابقه یکی است. همچون اثرانگشتتان، مغزتان هم مختص به خودتان است و در جهان دو مغزِ یکسان وجود ندارند. مغزِ شما سریع‌تر از تمام رایانه‌های موجود در جهان عمل می‌کند و ظرفیتِ ذخیره‌اش بی‌نهایت است. حتی وقتی آسیب دیده باشد، قادر به تولید نبوغ است و حتی اگر نصفِ مغزتان را هم داشته باشید، همچنان می‌توانید مثل تمام انسان‌ها راحت زندگی کنید.

شروعِ کوییک دربارهٔ تصمیمی بیندیشید که باید بگیرید و بدون استفاده از دستگاه‌های دیجیتال، زمانی را صرف برنامه‌ریزی برای تصمیمتان کنید.

شروعِ کوییک یک دقیقه زمان صرف ورزش‌دادنِ حافظهٔ خود کنید: شماره‌تلفن فردی را که دائم با او در ارتباط هستید، حفظ کنید.

اینکه خود را مجبور کنید اطلاعات را به خاطر آورید و به منبعی خارجی اتکا نکنید، راهی برای ساختن و تقویت حافظه‌ای دائمی است. از مقایسهٔ این موضوع با این واقعیت که اکثر ما عادت داریم دائم در اینترنت دنبال اطلاعات بگردیم و به خود زحمتِ به‌خاطرآوردن آن‌ها را ندهیم، به نظر می‌رسد داریم به خودمان آسیب می‌زنیم.

ذهنیت (چه‌چیزی): باورها و گرایش‌ها و فرضیاتِ وجودی دربارهٔ اینکه چه‌کسی هستیم، عملکردِ جهان چگونه است، قادر به انجام چه کارهایی هستیم، لیاقت چه‌چیزی را داریم و چه‌چیزی امکان‌پذیر است - انگیزه (چرا): هدف فرد و انرژیِ لازم برای اینکه به‌شیوه‌ای مشخص رفتار کند - روش (چگونه): فرایندی مشخص جهت دستیابی به هرچیزی، به‌خصوص شیوه‌ای منظم و منطقی و روشمند برای آموزش

من در طول سال‌ها کارکردن با مردم آموختم که تقریباً همهٔ افراد رؤیاهای خود را کوچک و محدود می‌کنند تا با واقعیت زندگی فعلی‌شان تناسب داشته باشد. ما خود را متقاعد می‌کنیم که در چه شرایطی هستیم، چه چیزهایی را می‌پذیریم و در چه مسیری قرار گرفته‌ایم؛ ما همان کسی هستیم که فکر می‌کنیم و همیشه هم همان‌طور خواهیم ماند. البته انتخابی دیگر هم وجود دارد. می‌توانید یاد بگیرید ذهنیت و انگیزه و روش‌های خود را برای خلقِ زندگی بی‌حدومرز، نامحدود کنید و گسترش دهید. وقتی شما کاری را می‌کنید که دیگران انجام نمی‌دهند، طوری زندگی خواهید کرد که دیگران نمی‌توانند آن‌طور زندگی کنند.

بی‌حدومرزبودن یعنی پیشرفت‌کردن بیشتر از آنچه اعتقاد دارید امکان‌پذیر است. همان‌طور که محدودیت‌ها را از خانواده و فرهنگ و تجربه‌های زندگی جذب می‌کنید، می‌توانید برای همیشه به فراموشی بسپاریدشان. این محدودیت‌ها، فقط موانعی موقت هستند که می‌توانید یاد بگیرید بر آن‌ها غلبه کنید.

یکی از باورهای مهم من این است که توانِ بالقوهٔ انسان، یکی از منابعِ نامحدود ما در جهان است. بیشتر چیزهای دیگر در این دنیا محدود هستند، اما ذهن انسان اَبَرقدرتِ نهایی است؛ خلاقیت، خیال‌پردازی، عزم و اراده، توانایی تفکر، استدلال و یادگیری هیچ محدودیتی ندارند.

این باور که شما محدود هستید، بزرگ‌ترین رؤیاهایتان را از دسترستان دور می‌کند؛ لاقل تا امروز که این‌طور بوده است. اما من قول می‌دهم هیچ‌یک از باورهایتان واقعاً شما را محدود نمی‌کنند. همگی ما درونمان پتانسیل زیادی داریم، قدرت و هوش و تمرکزِ بکر و دست‌نخورده که برای فعال‌کردنشان باید خود را نامحدود کنیم.

اگر ذهنیتمان با تمایلات و اهدافمان هم‌راستا نباشد، هرگز به آن‌ها دست نخواهیم یافت.

«قدرتِ زیاد، مسئولیت زیاد با خودش می‌آره.» «دقیقاً همین‌طوره استن. عکسش هم درسته، یعنی مسئولیتِ زیاد با خودش قدرتِ زیاد می‌آره.»

اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است