بریده‌هایی از کتاب زیارت فاطمی

ما آمده‌ايم تا اعلان كنيم از دشمنان تو، از قاتلين محسنت، از شكنندگان قلب مقدس تو... بيزاريم، متنفريم، برائت می‌جوييم، و از شر آنان به خدا پناه می‌بريم. آمده‌ايم تا در خانه تو نمازی بخوانيم، و در پی آن دست به دعا برداريم و مانند تو دشمنانت را نفرين كنيم. به زيارتت آمده‌ايم تا بگوييم: ما همچنان به اميدِ منتقمِ تو نشسته‌ايم، و در روز داد خواهی قيامت همراهِ تو به درگاهِ الهی شكايتِ مظلوميتت را خواهيم برد، و عنايت خاص او را درباره تو كه حضرت «اَمَةُ اللّه‌» هستی به تماشا خواهيم نشست.

شنيده‌ايم كه در اوج غربت از آنان كه به زيارتت می‌آيند خرسند می‌شوی و به استقبالشان می‌آيی. چه افتخاری بالاتر از اينكه امان نامه از دست تو بگيريم، و خدا به دعای تو گناهانمان ببخشايد.

حضرت زهرا عليهاالسلام برای ما شيعيان هم مادر است و هم اميد شفاعت. در زيارات فاطمی 6 عبارت آمده كه اين معانی را می‌رساند: 1. اُمُّ اَحِبّائِكَ وَ اَصفِيائِكَ: مادر دوستان و برگزيدگانت. 2. اُمُّ المُؤمِنينِ: مادر مؤمنين. 3. سِيِّدَتُنا: بانوی ما. 4. مُبَشِّرَةُ الاَولِياءِ: بشارت دهنده دوستان. 5. مَولاتُنا: مولای ما. 6. المُشَفَّعَةُ فی شيعَةِ اَولادِهَا الطَّيِّبينَ: كسی كه شفاعت او درباره فرزندان پاكش پذيرفته می‌شود.

اگر قبر تو را گم كرده‌ايم، اما درِ سوخته را می‌شناسيم و تا پشت همان در به زيارت تو و محسنت می‌آييم. در حقيقت به عيادت پهلوی شكسته و سينه خونين و صورت كبود و تن مجروح تو آمده‌ايم، به ياد روزهايی كه هيچكس به ديدارت نيامد. آمده‌ايم تا جای ميخ داغِ در، و ديوارِ خونين، و هيزم‌های سوخته، و سند پاره فدك و گوشواره شكسته‌ات را ناباورانه با چشم خود ببينيم. آمده‌ايم تا صدای تازيانه و غلاف شمشير و لگد و سيلی و فريادهای دشمن را حيرت زده با گوش خود بشنويم.

ما آمده‌ايم تا اعلان كنيم از دشمنان تو، از قاتلين محسنت، از شكنندگان قلب مقدس تو... بيزاريم، متنفريم، برائت می‌جوييم، و از شر آنان به خدا پناه می‌بريم. آمده‌ايم تا در خانه تو نمازی بخوانيم، و در پی آن دست به دعا برداريم و مانند تو دشمنانت را نفرين كنيم.

16. اِنّی بَری‌ءٌ اِلَيكِ مِنهُم وَ مِن شيعَتِهِم:

محبت تو ای پاره تن رسول صلی‌الله‌عليه‌و‌آله، ما را به زيارتگاهِ ناپيدايت كشانده است. اگر قبر تو را گم كرده‌ايم، اما درِ سوخته را می‌شناسيم و تا پشت همان در به زيارت تو و محسنت می‌آييم. در حقيقت به عيادت پهلوی شكسته و سينه خونين و صورت كبود و تن مجروح تو آمده‌ايم، به ياد روزهايی كه هيچكس به ديدارت نيامد.