بریده‌هایی از کتاب بزرگترین فروشنده‌ی جهان

آن‌قدر پافشاری خواهم کرد تا پیروز شوم. من با شکست به دنیا نیامده‌ام و نه ناکامی در رگ‌هایم جریان دارد. من گوسفندی در انتظار روانه شدن توسط چوپانم نیستم. من شیری هستم که از سخن گفتن، قدم برداشتن، غذا خوردن با گوسفندان اجتناب می‌کند. سرنوشت من کشتارگاه ناکامی نخواهد بود. آن‌قدر پافشاری خواهم کرد تا پیروز شوم. از طومار باستانی شمارهٔ سه

«پسرم، ثروت هیچ‌گاه نباید هدف تو در زندگی باشد. گفته‌هایت شیوا است اما صرفا حرف است. دارایی حقیقی از قلب است نه از کیسه.»

ضعیف آن شخصی است که به افکارش اجاره می‌دهد که اعمالش را در دست گیرد. قوی آن کسی است که اعمالش را وادار می‌کند که افکارش را در دست گیرد. هرروز وقتی برمی‌خیزم این نقشهٔ نبرد را دنبال خواهم کرد قبل از آن‌که نیروهای اندوه، ترحم و شکست مرا اسیر کنند.

طومار شمارهٔ چهار امروز را به‌گونه‌ای خواهم زیست که گویی آخرین روز من است.

من نیرویم را بر روی درگیری‌های همان لحظه متمرکز خواهم کرد و اعمالم مرا یاری خواهند داد تا هرچیز دیگری را از یاد ببرم. مشکل مربوط به خانه‌ام در خانه باقی می‌ماند. هنگامی که در بازارگاهم به خانواده‌ام نخواهم اندیشید زیرا بر روی افکارم سایه خواهد افکند. مشکلات مربوط به بازارگاه نیز در بازارگاه باقی می‌ماند و هنگامی که در خانه‌ام به مشکلات حرفه‌ام نخواهم اندیشید زیرا عشق را می‌میراند.

من دانشم را نسبت به بشریت، خودم و کالاهایی که می‌فروشم بالا خواهم برد تا بر فروشم افزوده شود. من بر روی واژگانی که ادا می‌کنم تمرین خواهم کرد، آن‌ها را بهبود خواهم بخشید و جلا خواهم داد. زیرا حرفه‌ام را بر این اساس بنا خواهم کرد و هیچ‌گاه از یاد نخواهم برد که افراد بسیاری تنها از طریق مذاکراتی که به‌خوبی انجام پذیرفته است به ثروت و موفقیت بزرگی رسیده‌اند.

من به طور اتفاقی بر روی این زمین قرار ندارم. من برای هدفی این‌جا هستم و آن هدف تبدیل شدن به یک کوه است و نه تحلیل یافتن به مشتی شن. زین پس تمام تلاشم را به‌کار خواهم گرفت تا به بلندترین کوه تبدیل شوم و آن‌قدر از توانم کار می‌کشم تا به التماس بیافتد.

طومار شمارهٔ سه من بزرگترین معجزهٔ طبیعتم.

من اتفاقات روزی را که گذشته است، خواه نیک باشد یا بد، از یاد خواهم برد و به خورشید، با اطمینان از این‌که امروز بهترین روز زندگی‌ام خواهد بود، خوش‌آمد خواهم گفت.

من مانند قطرهٔ بارانی می‌شوم که کوه را می‌شوید؛ مورچه‌ای که ببری را می‌خورد؛ ستاره‌ای که زمین را روشن می‌کند؛ برده‌ای که هرمی را می‌سازد. من قلعه‌ام را هربار با یک آجر خواهم ساخت زیرا اقدامات کوچک، مکرر، هر رسالتی را به به انجام می‌رساند.

پاداش‌های زندگانی در پایان سفر است نه نزدیک به ابتدا؛ و تعداد قدم‌هایی را که برای دستیابی به هدفم لازم است از پیش نمی‌دانم. ممکن است حتی در هزارمین قدم با شکست روبه‌رو شوم درحالی که پیروزی در خم بعدی جاده پنهان شده باشد. هیچ‌گاه نخواهم دانست که چه میزان به پایان نزدیک‌ام مگر آنکه بپیجم. همواره قدم دیگری برخواهم داشت. و اگر بی‌فایده باشد قدم دیگری برخواهم داشت و همینطور قدم دیگری. در حقیقت، هربار قدمی برداشتن امری بسیار دشوار نیست.

و چگونه سخن خواهم گفت؟ دشمنانم را ستایش خواهم گفت و آن‌ها دوستانم خواهند شد؛ دوستانم را دلگرم خواهم کرد و آنان برادرانم خواهند شد. همیشه دلیل‌هایی را برای تحسین کردن خواهم جست. هیچ‌گاه درپی بهانه‌هایی برای بدگویی نخواهم بود. هنگامی که وسوسه می‌شوم که نکوهش کنم، زبانم را گاز خواهم گرفت؛ هنگامی که تصمیم به ستایش کردن دارم آن را از روی بام‌ها فریاد خواهم زد. مگر پرندگان، باد، دریا و کل طبیعت برای آفریدگارشان آواز ستایش نمی‌خوانند؟ نمی‌توانم با همان آواز با فرزندان او سخن بگویم؟ زین پس این راز را به یاد خواهم سپرد و آن زندگی‌ام را دگرگون خواهد کرد.

من با عشق قلبی به پیشواز این روز خواهم رفت. و چگونه این را انجام خواهم داد؟ زین پس به همه چیز با عشق خواهم نگریست و از نو زاده خواهم شد. خورشید را دوست خواهم داشت زیرا استخوان‌هایم را گرم می‌سازد؛ در عین حال باران را دوست خواهم داشت زیرا روحم را می‌زداید. نور را دوست خواهم داشت زیرا راه را به من نشان می‌دهد؛ در عین حال تاریکی را دوست خواهم داشت زیرا ستارگان را به من نشان می‌دهد. از خوشحالی استقبال خواهم کرد زیرا قلبم را گسترده ساخت؛ با این حال اندوه را تاب می‌آورم زیرا روحم را شکفته می‌کند. از پاداش‌ها قدردانی خواهم کرد؛ با این وجود از موانع استقبال خواهم کرد زیرا آن‌ها معضل‌های من هستند.

طومار شمارهٔ سه آن‌قدر پافشاری خواهم کرد تا پیروز شوم.

طومار شمارهٔ دو با عشق قلبی به پیشواز این روز خواهم رفت.

طومار شمارهٔ یک امروز زندگی تازه‌ای را آغاز می‌کنم.

اگر پافشاری کنم، اگر به کوشش ادامه دهم، اگر به پیش‌روی ادامه دهم، پیروز خواهم گشت. آن‌قدر پافشاری خواهم کرد تا پیروز شوم.

نخستین قاعده‌ای که از آن پیروی خواهم کرد و بر مابقی آن‌ها تقدم دارد این است: من عادت‌های خوبی را شکل خواهم داد و بردهٔ آن‌ها خواهم شد.

-«شکست هیچ‌گاه بر تو غلبه نمی‌کند اگر عزم تو برای پیروزی به اندازهٔ کافی قوی باشد.»