بریده‌هایی از کتاب ارواح‌ سرکش‌

زیرا عشق‌ نیرویی‌ است‌ که‌ دل‌ را پدید می‌آورد، نه‌ این‌ که‌ دل‌ آن‌ را پدید آورد.

خوشبختی‌ زن‌ به‌ نام‌ و ثروت‌ شوهر یا بخشندگی‌ و بردباری‌ او بستگی‌ ندارد، بلکه‌ خوشبختی‌ به‌ عشقی‌ وابسته‌ است‌ که‌ روح‌ آن‌ دو را به‌ خود فرا می‌خواند، در دل‌ آنان‌ احساس‌ را جای‌ می‌دهد و آن‌ دو را به‌ یک‌ جسم‌ و یک‌ تن‌ مبّدل‌ می‌کند

عشق‌، به‌ اراده‌ی‌ خداوند بر دل‌ها می‌نشیند، نه‌ با خواهش‌ آدمیان‌.

روستایی‌ تهیدستی‌ که‌ با چشمان‌ اشکبار به‌ این‌ خانه‌ها می‌نگرد، اگر می‌دانست‌ که‌ ذره‌ای‌ از مهر نهفته‌ در سینه‌ی‌ همسر او در دل‌ ساکنان‌ آن‌ قصرها یافت‌ نمی‌شود، بی‌گمان‌ از سر تمسخر لبخندی‌ می‌زد و دلسوزانه‌ به‌ کشتزار خود باز می‌گشت‌..

آنها همچون‌ دخمه‌های‌ تهی بیابان‌ هستند که‌ صداها را پژواک‌ می‌دهند، اما معنای‌ آن‌ را درنمی‌یابند.

داستان‌ دردآلودی‌ که‌ شب‌های‌ تار، آن‌ را در کالبد زنی‌ به‌ تصویر می‌کشند که‌ خود را در بند بستر مردی‌ به‌ نام‌ شوهر می‌یابد، پیش‌ از آن‌ که‌ معنا و مفهوم‌ زناشویی‌ را دریافته‌ باشد؛ اما روح‌ آن‌ زن‌ در کمال‌ محبت‌ و با همه‌ی‌ زیبایی‌ و پاکی نهفته‌ در آن‌، گرداگرد مرد دیگری‌ می‌گردد.

مگر نه‌ این‌ که‌ ماه‌ آسمان‌، همچنان‌ که‌ با پرتو خود ذوق‌ و قریحه‌ی‌ سرایندگان‌ را به‌ جوشش‌ در می‌آورد، آرامش‌ دریاها را نیز با جذر و مد از میان‌ می‌برد؟

عشق‌ نیرویی‌ است‌ که‌ دل‌ را پدید می‌آورد، نه‌ این‌ که‌ دل‌ آن‌ را پدید آورد.