بریده‌هایی از کتاب خدایان زمین و سرگشته

کسی به نام حاکم وجود ندارد، بلکه مردم، خود، او را به وجود می‌آورند تا بر خویشتن حکم‌رانی کنند..

من با مردم راه نمی‌پویم، بلکه بر فراز آنان راه می‌روم و تنها چیزی که از من می‌بینند، نشانِ گام‌هایم است که بر دشت‌های پهناور آنان برجای مانده است. بارها شنیده‌ام که درباره‌ی شکل و اندازه‌ی گام‌نشانم با یکدیگر بحث و جدل می‌کردند.

دانه‌ی خاموش گندم که خوراک بلبل می‌شود، به ترانه‌ی محبت بدل می‌گردد، و آدمی نیز آن‌گاه که نان خدایان شود، طعم الوهیت را خواهد چشید.