بریده‌هایی از کتاب کوتاه بیا! عمرم به نیامدنت قد نمی‌دهد...

این چه فُرمِ نبودن است!؟ به من نگاه کن! نیستی، اما هستی...

باران شیوهٔ جدید گریه‌های من است، همهٔ شهر پاییزها، با من همدردی می‌کنند...

این چه زندگی‌ست که برای من درست کرده‌ای!؟ به خودت نگاه کن! تو چرا این‌قدر زیبایی...!؟

نخواستی، وگرنه نقشهٔ جهان این نبود، و دنیا کشورِ آزادی داشت که پرچمش رنگِ چشم‌های تو بود...

دلم بهار می‌خواهد، عاشقم شو...!