بریده‌هایی از کتاب مرد مرد

یونگ می‌گوید، تمام درخواست‌های موفق از روان، شامل بده بستان می‌شوند. روان، اهل معامله است. اگر بخشی از وجود شما تنبل است و نمی‌خواهد کاری انجام دهد، این مشکل فقط با یک قول خشک و خالی هنگام تحویل سال حل نمی‌شود. این پیمان پایدارتر خواهد بود اگر شما به قسمت تنبل وجود خود بگویید: «بگذار من یک ساعت کار کنم، آن وقت تو هم می‌توانی یک ساعت ول بگردی... قبول؟».

زخمی که آن‌قدر دردناک است که پسرک آن را بی‌اختیار در برکه فرو می‌برد. این، آن چیزیست که داستان می‌گوید. اما اگر ما به درون داستان برویم و در آن زندگی کنیم و تنها تماشاچی نباشیم، باید از خود بپرسیم که آن «چه زخمی است که تا به این حد دردناک است که باید آن را در آب فرو ببریم؟» این همان زخمی است که سعی می‌شود در مراسم ورود به مردان جوان یادآوری یا نشان داده شود و منظور از زخم، زخم روح Soul است؛ زخمی بر بدنه احساسات. گاه زخمِ سطحی یادآور زخم درون است. اجازه بدهید فهرستی از آسیب‌های درون، همان‌طور که از آسیب‌های خارجی گفتیم، بسازیم. دریافت نکردن هیچ آمرزشی و یا احسنتی از پدر، یک زخم است. رابرت مور Robert Moore می‌گوید «اگر شما مرد جوانی هستید و از سوی مردان مسن‌تر تحسین نشده‌اید، زخم خواهید برداشت»

زنان می‌توانند در رحم خود یک جنین را به یک پسر تبدیل کنند. ولی فقط مردها می‌توانند پسر را به مرد تبدیل کنند. راهبران می‌گویند که پسر نیازمندِ تولدی دوباره است. این بار، متولد شدن از یک مرد.

پدر ـ دور از دسترس آلکساندر میچرلیخ روانشناس آلمانی در کتابش به نام جامعهٔ بدون پدر Society Without Father که راجع‌به بحران روابط پدر ـ پسری است، این چنین نتیجه‌گیری می‌کند: اگر پسر در تمام طول سال نبیند و نداند که پدر مشغول چه کاری است و از احوال او باخبر نباشد، حفره‌ای در روان او ایجاد می‌شود

آنتونیو ماچادو Antonio Machado می‌گوید: ای راهروان، جاده‌ای نیست تنها ردپای بادهاست بر دریا رابرت بلای ] پای در ره نه، هیچ مپرس تا ره گویدت چگونه باید رفتن[

اولین تجلی اصلی آنیما تقریباً همیشه از طریق فرافکنی صورت می‌گیرد. مردی، زنی را می‌بیند، قلب به تپش می‌افتد و عاشق آن زن می‌شود. این پدیده فرافکنی آنیما است. فرافکنی یعنی این که قدرت این کشش از درون می‌آید نه از بیرون. درست مانند یک پروژکتور سینما که از درون خود تصویری را به بیرون، بر روی پرده می‌اندازد و شبه‌ای از واقعیت ایجاد می‌کند.

روان، اهل معامله است. اگر بخشی از وجود شما تنبل است و نمی‌خواهد کاری انجام دهد، این مشکل فقط با یک قول خشک و خالی هنگام تحویل سال حل نمی‌شود. این پیمان پایدارتر خواهد بود اگر شما به قسمت تنبل وجود خود بگویید: «بگذار من یک ساعت کار کنم، آن وقت تو هم می‌توانی یک ساعت ول بگردی... قبول؟».

مردها وقتی پسربچه‌ای بیش نیستند، پوست کلفت و خشن هستند و از دید آن‌ها زخمی که درد بگیرد خجالت‌آور است. در عالمِ پسرها زخمی که باعث شود بازی را ترک کنی، علامت بچه‌ننه بودن است. مرد واقعی، از پا نمی‌افتاد و ادامه می‌داد؛ حتی اگر که می‌بایست دل و روده‌اش را پشت سر روی زمین بکشد.

نیروی رهبری «شیرمرد» کاملا برعکس است. این نیرو به جهت عملی پرقدرت، نه با خشونتی ولنگارانه، بلکه با اراده و اقتدار حرکت می‌کند. «شیرمرد» مخالف مدنیت نیست، ولی زیر یوغ مدنیت هم نمی‌رود.

می‌گویند وقتی دوستی با خوشحالی می‌گفت «امروز ارتقا مقام و اضافه حقوق حسابی گرفتم.» یونگ در جواب می‌گفت: «خیلی متاسفم که این را می‌شنوم، اما اگر همه دست به دست هم بدهیم و کمک کنیم، فکر می‌کنم بتوانی جان سالم به در ببری.» و اگر دوستی می‌آمد و با کمال شرمندگی و تاسف می‌گفت «مرا از کار اخراج کردند.» یونگ داد می‌زد «زنده باد! کیک و شیرینی بیاورید این خبر بسیار خوبی‌ست، حالا یک اتفاقی عالی خواهد افتاد».

زنان می‌توانند در رحم خود یک جنین را به یک پسر تبدیل کنند. ولی فقط مردها می‌توانند پسر را به مرد تبدیل کنند. راهبران می‌گویند که پسر نیازمندِ تولدی دوباره است. این بار، متولد شدن از یک مرد.

زنان می‌توانند در رحم خود یک جنین را به یک پسر تبدیل کنند. ولی فقط مردها می‌توانند پسر را به مرد تبدیل کنند.

ما درست از همان جایی که روان ما زخم برداشته است بهترین و بزرگترین هدیه‌هایمان را به جامعه تقدیم خواهیم کرد. سرچشمهٔ این زخم‌ها می‌تواند پدری معتاد، و یا از مادری که تحقیر می‌کند و یا پدری که تحقیر می‌کند، مادری آزاردهنده، یا از تنهایی، نقص عضو، بیماری و یا هر چیز دیگری باشد؛

«نرینگی، هدیهٔ طبیعت است و مردانگی هدیهٔ حکمت»

سبزه عید نوروز که بعد از ۱۳ روز مراقبت، در روز سیزدهم در آب روان انداخته می‌شود؛ به این معنی که زندگی را جریان زمان همیشه با خود می‌برد

هم آتش زندگی‌بخش وجود دارد هم آتش خانمان‌سوز و این که این «آتش» کدام باشد را آگاهی ما از ماهیت آتش تعیین می‌کند، ذات آتش همان است که هست.

حاشیهٔ زندگی، اجتناب است؛ اما، زندگی کردن، قبول مشتاقانه زندگی و هر آنچه در چنته دارد، است

وحشی‌گری، روح زمین و روح انسان را مجروح می‌کند و مرد وحشی زخم دیده‌ای است که نمی‌خواهد زخمی‌بودنش را بپذیرد.

معمولا وقتی مردی متلکی بی‌ادبانه به زن رهگذری می‌گوید نشانهٔ آن است که از احساس حقارت خود ناآگاه است.

انسان‌هایی که زیادی از حد سالم و زیادی از حد در پی ورزش و عضلانی هستند، از سلامت خود برای جلوگیری از ورود روح استفاده می‌کنند. آن‌ها هیچ دری را باز نمی‌گذارند، به کمک ورزش بر سلامت و کمال چیره می‌شوند، اما روح، از روزنهٔ شکست وارد می‌شود.