بریده‌هایی از کتاب رعنا

همیشه در جمع بودم و تنها

خیلی دلم می‌خواست یک بار دیگر داخل آن خانه شوم. در همان اتاقی که من و مادربزرگم باهم می‌نشستیم، حرف می‌زدیم و غذا می‌خوردیم، بنشینم. هر گوشهٔ آن خانه برایم خاطره بود، ولی حالا دیگرمتعلق به کسی دیگر بود.

آدم بعضی وقت‌ها چیزهایی از خودش می‌بینه که برای خودشم عجیبه.»

هرچقدر او به من کم‌محبت بود، من دوستش داشتم. دلم واقعاً برایش تنگ شده بود. به او نیاز داشتم؛ درست برعکس او.

فکر کردم آدم‌ها در شرایط خاص چه کارهایی ممکن است بکنند؛ کارهایی که خودشان هم بعدها باورشان نمی‌شود.

نمی‌توانستم محبتش را از دلم بیرون کنم.