بریده‌هایی از کتاب خلق شادی با هنر ژاپنی

تراژدی زمانی اتفاق می‌افتد که شما کل زندگی‌تان را بدون چیزی که برای‌تان شادی‌آور باشد، ادامه دهید

قانون سفت‌وسختی وجود ندارد، بنابراین امتحان کنید ببینید چه روشِ نگهداری‌ای برای شما شادی‌آور است. چون فقط همین موضوع اهمیت دارد: فقط حس شادی شما. ببینید چه روشی برای شما جواب می‌دهد، انگار دارید با وسایل و خانه‌تان صحبت می‌کنید. تأثیری که از این گفت‌وگو می‌گیرید، روش درست را به شما می‌گوید. حال که نحوهٔ انتخابِ چیزهای شادی‌آور را یاد گرفته‌اید، به حس درون‌تان باور داشته باشید. معیارِ شادی هرگز دروغ نمی‌گوید.

مرتب‌کردن کنشی است که شما را در مقابل خودتان قرار می‌دهد؛ تمیزکردن کنشی است که شما را در مقابل طبیعت قرار می‌دهد.

کسانی که در مرتب‌کردن بد نیستند، این کار را به‌روشِ خودشان انجام می‌دهند و بدون مشکلی می‌توانند ادامه دهند. ازآن‌جایی‌که سخت تلاش می‌کنند، به‌نظر می‌رسد اگر تلاش‌شان را مؤثرتر نکنند، وقت‌شان تلف شده است. اگرچه مکان‌هایی را برای نگهداریِ وسایل‌شان مشخص کرده‌اند، هنوز چیزهای زیادی دارند که شادی‌آور نیستند و روش‌های نگهداری‌شان پیچیده است؛ زیرا وسایلی از یک نوع در سرتاسرِ خانه پخش‌اند. در تدریسم اصول را به‌شان یاد می‌دهم.

اگر مطمئنید چیزی برای شما هیجان به ارمغان می‌آورد، آن‌را نگه دارید، مهم نیست دیگران چه می‌گویند. حتی اگر خوب نباشد، مهم نیست چقدر مهم باشد، وقتی با احترام و مراقبت از آن استفاده می‌کنید، آن‌را به چیزی باارزش تبدیل می‌کنید.

اطراف‌مان چیزهایی نگه داریم که شادی‌آور باشند و آن‌ها را سرشار از ابراز عشق کنیم، می‌توانیم خانه‌مان را به فضایی پر از صنایع دستیِ ارزشمند و به یک موزهٔ هنری شخصی تبدیل کنیم.

«بسیار مهم است خانه‌تان را با چیزهایی که دوست دارید زیبا کنید و نه این‌که این‌قدر آن را خالی کنید که دیگر چیزی شادی‌آوربرای‌تان نداشته باشد.»

فقط وقتی همه‌چیز را طبقه‌بندی کردید می‌توانید درک درستی از تعداد اشیا داشته باشید و دسته بندی‌های مناسب را تعریف کنید.

با تمیزکردن می‌توانیم ذهن‌مان را خالی کنیم، درحالی‌که دست‌مان هم دارد حرکت می‌کند، ولی مرتب‌کردن به فکر نیاز دارد: دربارهٔ این‌که چه‌چیزی را دور بیندازیم، چه‌چیزی را نگه داریم و کجا نگه داریم. می‌توان گفت مرتب‌کردن ذهن را منظم می‌کند، ولی تمیزکردن ذهن را پاک‌سازی می‌کند.