بریده‌هایی از کتاب زندگی جاوید یا حیات اخروی

خداوندْ نفوس را در حین موت و آن که نمرده است، در حین خواب، به تمام و کمال دریافت می‌کند؛ پس آن کس را که مقرر شده است بمیرد نگه می‌دارد و دیگری را تا مدت معینی باز می‌فرستد. این آیه شباهت و سنخیت خواب و مرگ ـ و ضمنا شباهت و سنخیت بیداری و بعث اخروی ـ را بیان می‌کند. خواب، مرگ ضعیف و کوچک است و مرگ، خواب شدید و بزرگ، و در هر دو مرحله، روح و نفس انسان از نشئه‌ای به نشئه دیگر انتقال می‌یابد با این تفاوت که در حین خواب، انسان غالبا توجه ندارد و هنگامی که بیدار می‌شود نمی‌داند که در حقیقت از سفری بازگشته است، برخلاف حالت مرگ که همه چیز بر او روشن است.

بعضی از اصحاب گفتند: یا رسولَ‌اللّه‌! شما با کشته‌شدگان و مردگان سخن می‌گویید! مگر اینها سخن شما را درک می‌کنند؟! فرمود: آنها اکنون از شما شنواترند.

انسان گاهی با مقیاس قدرت و توانایی خود، امور را به شدنی و ناشدنی تقسیم می‌کند؛ وقتی چیزی را ماوراء قدرت و تصور خود دید گمان می‌برد آن چیز در ذات خود ناشدنی است. قرآن می‌گوید با قیاس به توانایی بشر البته این امر ناشدنی است، ولی با مقایسه با قدرتی که اولین بار حیات را در جسم مرده آفرید چطور؟ با قیاس به آن قدرت، امری است ممکن و قابل انجام.

مرگ جز پلی نیست که شما را از ساحل درد و رنج به ساحل سعادت و کرامت و بهشتهای وسیع عبور می‌دهد.