کتاب نزدیک خانه

سخته کسی رو دوست داشته باشی که ازت متنفره.

هیچ برگشتی وجود ندارد. هیچ‌وقت.

قیافه‌ای می‌گیرم که امیدوارم به منزلهٔ «بی‌احترامی محض» تعبیر شود.

«اشکالی نداره خودت باشی؛ فقط باید جرئت داشته باشی خود واقعی‌ت رو نشون بدی.»

دکتر می‌دانست و فکر می‌کنم مدرسه هم مشکوک شده بود. ولی هیچ‌کدام از آدم‌هایی که قرار بود او را دوست داشته باشند و به او اهمیت بدهند متوجه نشدند یک جای کار اشکال دارد. لئو کوچولوی بیچاره. جیمی عوضی بیچاره. بچه‌های تنهای بیچاره.

عجیب است که جلب توجه کردن چقدر سخت است، حتی اگر سعی کنید. مردم خودشان کلی گرفتارند. همه در خودشان غرق شده‌اند.

«یه دوست وقتی تو ناراحتی باهات مهربونه.»

می‌فهمم ساکن محلهٔ فقیرنشین شهر بودن چه احساسی دارد.

اوه، سرگروهبان، من بودم که تماس گرفتم. ای کاش قبلاً راجع به دیزی می‌دونستم. حس بدی دارم که این‌قدر طول کشیده تا با شما تماس بگیرم ولی ما تو کلبه‌مون تلویزیون نداشتیم و گوشی من هم اینترنت نداره. هزینه‌ش خیلی بالاست.

عاشق کارمان هستیم، عاشق کتاب نوشتن، کتاب خواندن و کتاب منتشر کردن! دنیای جذاب و متحیران های که در آن فرو م یرویم و غرق م یشویم. دنیایی که در آن کیف م یکنیم و لذت م یبریم!