بریده‌هایی از کتاب پشت درهای بسته

ترس بهترین مانع است.

است، قتل فقط راه‌حلی برای مشکلات است.

روزهایم را معلق در زمان می‌گذرانم، یک انسان کودن منفعل. حداقل این چیزی است که جک می‌بیند. درواقع دنبال فرصتم، منتظر روزنه‌ای هستم تا باز شود، که حتماً هم می‌شود؛ چون اگر فکر کنم نمی‌شود، چطور می‌توانم ادامه دهم؟ چطور می‌توانم با این معمای زندگی‌ام ادامه دهم؟

ترس بهترین مانع است.

چیزی که جک در سر دارد مرگ من نیست. نقشه‌اش بسیار ظریف‌تر از این است و مثل همیشه وقتی به آمدنش فکر می‌کنم، با خشم دعا می‌کنم در راه برگشت به خانه در تصادف کشته شود و اگر امشب هم نشود، قبل از پایان ماه ژوئن، که میلی قرار است بیاید و با ما زندگی کند، این اتفاق بیفتد، چون بعد از آن خیلی دیر می‌شود.

تنها نشستن، بدون این‌که توجهم به چیزی باشد، مشکوک به نظر می‌رسد، چون اغلب مردمی که مسافرت می‌روند با خودشان کتاب می‌برند به‌جز کسانی که با عجله راه می‌افتند.

یکی از چیزهای زیادی که مرا از زندانی بودن متنفر می‌کند این است که نمی‌توانم هر وقت دلم می‌خواهد برای خودم یک فنجان چای درست کنم و دلم تنگ می‌شود برای کتری و تی‌بگ و شیری که در اختیارم بود.

لرزشی که نمی‌توانم کنترلش کنم چیزی را نشانم می‌دهد که تازه فهمیده‌ام، ولی جک از اول می‌دانسته: ترس بهترین مانع است

هیچ‌چیز به‌اندازهٔ نظم آرامش‌بخش نیست