بریده‌هایی از کتاب سه زن

اگر زندگی‌ات به‌آرامی در حال نابود شدن است، آن را صرف نگرانی درمورد آنچه دیگران فکر می‌کنند یا تلاش برای انجام بهترین کار نکن. تو شایستگی بیشتری داری.

گفت: «همه‌چیزخوب پیش می‌رود، قول می‌دهم.» اسکارلت می‌دانست این چیزی است که الی نمی‌تواند آن را تضمین کند، اما با اطمینانی که در لحنش بود، احساس آرامش کرد.

«مادرم می‌گوید ما در این جنگ به‌حدکافی مردانمان را از دست داده‌ایم. او می‌گوید آنجا جای زن‌ها نیست.»

لوسی در سکوت دعا کرد. اگرچه با چیزهایی که امروز شاهدش بود، تردید داشت کسی به دعایش گوش دهد. چرا خدا اجازه می‌دهد انسان‌ها یکدیگر را این‌طور بکشند؟ چرا اجازه می‌دهد انسان‌ها یکدیگر را سلاخی کنند و برای زندگی انسانی احترام کمی قائل باشند؟

«ما همگی همین‌طور هستیم. تا زمانی‌که چیزی را از دست ندهیم، به داشته‌هایمان فکر نمی‌کنیم.»

نمی‌دانم کجا هستی و شک دارم هرگز این نامه را بخوانی، اما می‌خواهم بدانی هرگز از تلاش برای یافتنت دست نخواهم کشید.

«مادرم دوست داشت کنارش آموزش ببینم؛ زیرا خودش آن را از مادرش آموخته بود. او همیشه می‌گوید این کار زنانه است و یک روز درکش خواهم کرد، اما بیشتر دانسته‌هایم مربوط به زمانی است که او به مردم روستا کمک می‌کرد تا نوزادهایشان را در خانه به دنیا بیاورند.»