بریده‌هایی از کتاب دختران ماه

توصیهٔ مردم که «ورق زندگی را عوض کن» فقط یک لطیفهٔ زشت و مسخره است.

آدم‌های خوب خیلی تو این دنیا نمی‌مونن.

خواب معجزه‌ای بس بزرگتر از سکوت است.

چقدر آزاد خواهد بود انسان وقتی ادامهٔ تخیلات و تصورات کس دیگری نباشد حتی اگر آن کس پدرش باشد.

می‌توانست مزرعهٔ قلب مرا آبیاری و گل‌های وجود مرا شکوفا کند. هرچیز که می‌توانست سبدهایی را که به سمت تو، و فقط به سمت تو، دراز کرده بودم پُر کند، شاید یک نامهٔ ساده، فقط یک صفحه، فقط یک کلمه، به خط خودت. زنگ تلفن بعد از نیمه‌شب، خوابی که در آن به من پشت نمی‌کردی، یک قدم کوتاه، یک چرخش کوتاه که به صورت من نگاه کنی. هرچیز، حتی یک تمسخر خشمگینانه! یک آه آزار دهنده از سر بی‌حوصلگی، یک هدیهٔ بی‌ارزش، زمانی بود که هر چیزی می‌توانست برای من با ارزش باشد. اما تو آن هرچیز را از من دریغ کردی و هرگز به من ندادی. و حالا زمانی فرا رسیده که حتی همه‌چیز هم برای رضایت من کافی نیست. همه‌چیز دیگر ارزش یک شکوفه را هم ندارد، یک برگ باز شده در مزرعه‌ای‌ست که زمستان آن را نابود کرده‌ست.

عشق فقط یک رؤیاست. اما ازدواج واقعیه. ازدواج با زندگی، مسئولیت و بچه سر و کار داره. خواب و خیال که نیست. آدم درست کسی‌ست که به تو احترام بگذاره و تو با اون کاملاً احساس آرامش کنی.

توی کشور عرب زبانی که رستوران‌ها، بیمارستان‌ها، و هتل‌ها همه اعلام کرده‌اند که «در این‌جا انگلیسی صحبت می‌شود».

اگر شرف انسان به خاطر کارهایش آلوده نشده باشد هر لباسی بر تنش باشد زیبا است.

گریه کنم بی آن‌که اشکی از چشمم سرازیر شود.

خنده‌ها بعضی وقت‌ها ناراحت کننده‌اند