بریده‌هایی از کتاب ضرورت‌گرایی

زمانی که هدف برای ما واضح و آشکار است، باعث می‌شود تلاش‌هایمان موفقیت‌آمیز باشند.

اگر زندگی خود را اولویت‌بندی نکنید، دیگران این کار را برای شما می‌کنند.

به دیگران نه می‌گفت.

کلمهٔ اولویت در قرن ۱۴۰۰ میلادی وارد زبان انگلیسی شد. این کلمه مفرد بود. به‌معنی اولین یا مقدم‌ترین چیز. برای پانصد سال همین طور مفرد باقی ماند. ما در قرن ۱۹۰۰ آن‌را جمع بستیم و شروع به استفاده از کلمه اولویت‌ها کردیم.

فقط زمانی که مجوز تلاش نکردن برای انجام تمام کارها و بله نگفتن به همهٔ درخواست‌ها را برای خود صادر کنید می‌توانید در کارهایی که واقعاً اهمیت دارند بیشترین بازدهی را داشته باشید.

پیتر دراکر می‌گوید: «در چند صد سال آینده که تاریخ ما از منظر گذشتگان دور نوشته می‌شود، به احتمال زیاد مهم‌ترین رویدادها از نظر تاریخ‌دانان فناوری، اینترنت یا تجارت الکترونیک نیست. تغییری بی‌سابقه در وضعیت بشر است. به‌واقع برای اولین‌بار تعداد قابل‌توجه و روبه‌افزایشی از مردم گزینه‌های مختلفی برای انتخاب دارند. برای اولین‌بار آنها باید خود را مدیریت کنند. و جامعه اصلاً برای این اتفاق آماده نیست.»

فعالیت‌ها و فرصت‌ها در جهان بسیار بیشتر از منابع و زمان ما برای سرمایه‌گذاری هستند. و با اینکه ممکن است بسیاری از آنها خوب یا حتی خیلی خوب باشند، بسیاری از آنها بیهوده هستند و فقط تعداد کمی حیاتی هستند. در روش ضرورت‌گرایی باید تشخیص تفاوت بین این دو را آموخت.