بریده‌هایی از کتاب مایکل وی (جلد اول)

آن زمان‌هایی که کسی داوطلب جواب‌دادن نمی‌شد، زمان‌های خطرناکی بودند، چون او شروع به شکارکردن بچه‌هایی می‌کرد که از همه کمتر احتمال داشت جواب درست را بلد باشند

گاهی اوقات احساس می‌کردم تابلویی به من وصل است که رویش نوشته، من رو اذیت کنین.

گاهی‌اوقات احساس می‌کردم تابلویی به تن دارم که رویش نوشته شده است، من رو اذیت کنین.

همیشه این مهم نیست که می‌خواستی چه کاری انجام بدی، مهم کاریه که انجام داده‌ای.

در مریدیان هیچ‌کس از آقای دالستروم خوشش نمی‌آمد، البته به‌جز خانم دانکن، که مدیر باشگاه گیلی بود. او روی میزش عکسی از آقای دالستروم داشت که بعضی وقت‌ها با حالتی رویایی به آن خیره می‌شد. هر بار که آقای دالستروم پشت میکروفون می‌رفت، خانم دانکن با خشونت چوبش را روی پایهٔ نُت می‌کوبید تا ما را ساکت کند. سپس، بعد از این‌که آقای دالستروم حرفش را می‌زد، خانم دانکن صورتش سرخ و خیس از عرق می‌شد

این حرف مانند این است که کسی را که رعدوبرق بهش خورده است به‌خاطر این‌که سر راه رعدوبرق ایستاده، سرزنش کنید.

زنگِ آخر وقتی سر کلاس تاریخ، بخش اسطوره‌شناسی یونان را می‌خواندیم و به فصلی دربارهٔ مدوزا (زن گورگن که می‌توانست با نگاه‌کردن به چشم مردم آن‌ها را به سنگ تبدیل کند) رسیدیم، فهمیدم رگ‌وریشهٔ آقای دالستروم به چه کسانی برمی‌گردد.

انگار کسی را که صاعقه بهش خورده است سرزنش کنید که چرا سر راه صاعقه ایستاده است.

همیشه این مهم نیست که می‌خواستی چه کاری انجام بدی، مهم کاریه که انجام داده‌ای.

وقتی راه می‌رفتیم، هوای خنک را تنفس می‌کردم و آن را مانند آب می‌نوشیدم. به‌رغم دردم، نمی‌توانم بگویم چه‌قدر حس می‌کردم درحال‌حاضر زندگی‌ام مجلل است.

بهترین کار اینه که هیچ رازی رو از بهترین دوست‌هامون مخفی نکنیم.

او به‌خوشحالی خوکی بود که در گِل‌ولای بازی می‌کند. اوستین عاشق امتحان بود. او گاهی اوقات محض تفریح، آزمون‌هایی از اینترنت دانلود می‌کرد و از خودش امتحان می‌گرفت. قطعاً مغزش یک اشکالی داشت.

آقای دالستروم مردی کچل و مانند مترسک، لاغر است و شکمی قلمبه دارد. آبراهام لینکولن را باردار، بدون ریش و به‌جای یک کلاه، با یک کلاه‌گیسِ زرد تصور کنید تا قشنگ متوجه منظورم بشوید.

اگر از من بپرسید، می‌گویم کلاس نهم زیربغلِ زندگی است و من در بدبوترین بخش این زیربغل بودم، یعنی در دفترِ مدیر

هتچ لبخند زد و گفت: «مسائل همیشه اون‌طوری که اول به‌نظر می‌آن نیستن.»

«مهم؟» «اون از ناهارش گذشته تا باهامون حرف بزنه.» «پس باید واقعاً مهم باشه.

سوئیتی زیبا و روشن که آن‌طرف سالنی بود که سوئیتِ تارا در آن قرار داشت. اتاق کفِ چوبی داشت با فرش ایرانی کلفت و گنجهٔ فرانسوی دویست ساله‌ای که مقابل تخت دو نفره‌اش که چهارچوبِ چوبی داشت قرار گرفته بود.

«خطوط هوایی امارات. به‌محض این‌که اون‌ها سقوط خطوط هوایی بریتانیایی رو ببینن به مطالباتمون جواب می‌دن. اولین پرداخت هفتاد و پنج میلیون دلاره. با اون همه پولی که از نفت به‌دست میارن حتی متوجه کم‌شدن پوله هم نمی‌شن.»

بدن انسان طی فرایندی به نام برق‌زایی زیستی، از نقاط متمرکزی درون عصب‌ها، جریان الکتریسیته تولید می‌کنه. هر بار که یه فرمان از عصب ارسال می‌شه، یون‌های پتاسیم از سلول‌های عصبی به بیرون و یون‌های سدیم به درون سرازیر می‌شن. بار هر دوی این یون‌ها کمی متفاوته و اختلاف در نقاط متمرکز یونی، درون و بیرون سلول‌های عصبی باعث ایجاد باری می‌شه که بدن ما اون رو به شکل الکتریسیته پردازش می‌کنه.»

او در دنیایی بسیار متناقض قرار داشت که نیمی رؤیا بود و نیمی کابوس.