بریده‌هایی از کتاب دولت کارتر و فروپاشی دودمان پهلوی

در تصور ایرانیان این‌طور جا افتاده بود که بدون امریکا، انجام هیچ کاری قابل‌تصور نیست.

روحانیون در عمل ثابت کردند که سیری‌ناپذیرند.

بسیاری از ایرانیان به شاه اعتماد نداشتند و وی را عروسک خیمه‌شب‌بازی دولت ایالات متحده می‌دانستند.

آیت‌الله اصطلاح غرب‌زدگی را از آل‌احمد وام گرفت. از نظر آل‌احمد غرب‌زدگی نوعی بیماری و همچنین عنوان یکی از کتاب‌هایش بود.

مردم در پیاده‌روها مورد حمله قرار می‌گرفتند و ناچار می‌شدند که ثابت کنند، به شاه وفادارند.

آرتور میلر، نمایشنامه‌نویس امریکایی، به یکی از دیدارهای شهبانو فرح از نیویورک اعتراض کرد و گفت، شاه پیش از اینکه با مردم ایالات‌متحده دوست باشد، باید با مردم خودش دوست باشد.»

عقاید آیت‌الله خمینی همان آرمان‌های آیت‌الله کاشانی بود که طرفدار آزادی مستضعفان جهان بود و می‌خواست کنترل منابع طبیعی کشور در دست ایرانیان باشد. آیت‌الله کاشانی فردی فعال و مخالف روحانیون خاموش بود. وی امام حسین را الگوی زندگی مسلمانان می‌دانست که شعارش این بود، «مرگ سرخ به از زندگی ننگین است.»

بازرگان پس از سقوط بختیار، بهترین امید کارتر بود.

ایدهٔ شاه این بود که از پرسنل بازنشستهٔ ارتش ایالات‌متحده در مشاغل مهم مدیریتی در درون نیروهای مسلح ایران استفاده شود.

قبل از انقلاب، اکثر روحانیون ایران سکوت پیشه می‌کردند و سطح خود را تا حد مشاور کاهش می‌دادند تا اینکه در امور سیاسی و دولتی فرمان دهند و بجنگند.