بریده‌هایی از کتاب آیات مس

«یکی از قوانین طبیعت این است که درد در شب تشدید می‌شود. به‌خاطر همین است که مناجات با خداوند در شب تأثیر بیشتری دارد.

«ارباب، در این شهر اگر بدی از مسلمانی دیدید، مبادا آن را به حساب اسلام بگذارید... . محمد آیین مهر و درستکاری را برای انسان‌ها به ارمغان آورده. رفتار ما اگر درست نباشد، ربطی به اسلام ندارد.»

«هیچ ربطی در دنیا واضح‌تر از ربط معلم و پیامبر نیست. پیامبران خدا معلم بشر بودند. زرتشت، محمد، موسی، ابراهیم و... معلم‌هایی بودند در سطح‌های گوناگون که تأیید هیچ‌کدام با رد دیگری ممکن نیست. ایمان من به محمد به‌معنی نفی پیامبران دیگر نیست. بشر پنج‌ساله بود که نوح را دید، بیست‌ساله شد و به ابراهیم رسید. میان‌سالی‌اش را با موسی و عیسی گذراند و وقتی به بلوغ نهایی پا گذاشت، شاگرد محمد شد.

خواهرم می‌گوید، محمد به آن‌ها گفته ارزش هر مرد به‌اندازهٔ احترامی است که به زن می‌گذارد.»

«همهٔ زندگی مرد زنش است. زندگی همان زن است و زن همان زندگی. پس مهربان باشید تا زندگی کنید.»

شمیسا سر در گوشم برد: «برادرهایم هم همین را می‌گفتند. خون می‌ریختند و مال به غارت می‌بردند و می‌گفتند سلام بر زرتشت. روبه‌روی آتش می‌نشستند و موبد برایشان خطوط اوستا را تفسیر می‌کرد. گوش می‌دادند و سر خم می‌کردند و از صبح فردا، شمشیرهایشان برای غارتِ بیشتر تیزتر می‌شد...

خیلی از مردها دل می‌بندند به خواستهٔ خود و آن را در وجود زنی می‌جویند که به خیالشان محبوب آن‌هاست؛ درحالی‌که بعد از وصل، چشمهٔ عشق را به خشکی می‌نشانند.»

زوزهٔ شغال‌ها از دوردست شنیده می‌شد. غم، شبیه کودکی بازیگوش، در سینه‌ام تاب‌بازی می‌کرد. دلم دیگر دل نبود، قایق شکسته‌ای بود رهاشده در طوفان.

مُصرّانه گفتم: «ولی شما محمد را در غدیر دیده‌اید.» پلک‌هایش را مثل خط لولای در، رویِ‌هم چفت کرد و سر جنباند: «دیدمش؛ اما از راهی بسیار دور. به‌سختی فهمیدم محمد است، آن‌هم از انگشت‌های اشارهٔ اعرابی که می‌گفتند این محمد است که دست علی را بالا گرفته.»

«یکی از قوانین طبیعت این است که درد در شب تشدید می‌شود. به‌خاطر همین است که مناجات با خداوند در شب تأثیر بیشتری دارد. راز شب را نمی‌دانم؛ اما دوسه شبی شدت دردت طبیعی است. هرچه کمتر تکان بخوری، زودتر خوب می‌شوی... . این ولی فقط قانون درمان شکستگی‌هاست. در زندگی معنوی، هرچه بیشتر بجنبی، زودتر از پیلهٔ نفس رها می‌شوی... .»

«ابن‌السبیل کسی نیست که در راه مانده باشد. گاهی ابن‌السبیل کسی است که راه را نمی‌داند... .»

محمد آیین مهر و درستکاری را برای انسان‌ها به ارمغان آورده. رفتار ما اگر درست نباشد، ربطی به اسلام ندارد.

«ابن‌السبیل کسی نیست که در راه مانده باشد. گاهی ابن‌السبیل کسی است که راه را نمی‌داند...

بشر پنج‌ساله بود که نوح را دید، بیست‌ساله شد و به ابراهیم رسید. میان‌سالی‌اش را با موسی و عیسی گذراند و وقتی به بلوغ نهایی پا گذاشت، شاگرد محمد شد.

ایمان من به محمد به‌معنی نفی پیامبران دیگر نیست. بشر پنج‌ساله بود که نوح را دید، بیست‌ساله شد و به ابراهیم رسید. میان‌سالی‌اش را با موسی و عیسی گذراند و وقتی به بلوغ نهایی پا گذاشت، شاگرد محمد شد.

مقام مسح جز این نیست که در مأموریت خود، خدا را جست‌وجو کنی، حتّی اگر به بهایش همه‌چیزت را از دست بدهی.»

«هیچ صدایی به‌غیراز صدای حجت خداوند، به دل‌های بی‌تعلق راه ندارد...

م. من مأمور به طبابت بودم و مادرم مأمور به بزرگ‌کردن من. هرکسی مأمور به کاری است و مقام مسح جز این نیست که در مأموریت خود، خدا را جست‌وجو کنی، حتّی اگر به بهایش همه‌چیزت را از دست بدهی.»

م. من مأمور به طبابت بودم و مادرم مأمور به بزرگ‌کردن من. هرکسی مأمور به کاری است و مقام مسح جز این نیست که در مأموریت خود، خدا را جست‌وجو کنی، حتّی اگر به بهایش همه‌چیزت را از دست بدهی.»

«هیچ ربطی در دنیا واضح‌تر از ربط معلم و پیامبر نیست. پیامبران خدا معلم بشر بودند. زرتشت، محمد، موسی، ابراهیم و... معلم‌هایی بودند در سطح‌های گوناگون که تأیید هیچ‌کدام با رد دیگری ممکن نیست. ایمان من به محمد به‌معنی نفی پیامبران دیگر نیست. بشر پنج‌ساله بود که نوح را دید، بیست‌ساله شد و به ابراهیم رسید. میان‌سالی‌اش را با موسی و عیسی گذراند و وقتی به بلوغ نهایی پا گذاشت، شاگرد محمد شد. قرآن را اگر بخوانید می‌بینید که چقدر از موسی سخن به میان آمده و ایمان ابراهیم ستوده شده است.»