بریده‌هایی از کتاب آیات مس

درمانت فقط خودت هستی. این دردها طبیب‌بردار و داروبردار نیست. فقط خودت می‌توانی درمان خودت باشی.»

بعضی وقت‌ها حتّی اگر به‌جای شاهین، خودِ بخت را هم روی شانه‌ات بنشانند، باز هم نمی‌توانی حقیقت را بگویی.

موبد به شعله‌های آتش زل زده بود. وقتی حرف می‌زد، انگار نوری سبزرنگ از لب‌هایش جاری بود: «آتش هم می‌تواند روشنایی و حیات ببخشد و هم می‌تواند بسوزاند و نابود کند. به انتخاب توست که شاهین تو را به خیر برساند یا به شر.»

خیلی از مردها دل می‌بندند به خواستهٔ خود و آن را در وجود زنی می‌جویند که به خیالشان محبوب آن‌هاست؛ درحالی‌که بعد از وصل، چشمهٔ عشق را به خشکی می‌نشانند.»

زوزهٔ شغال‌ها از دوردست شنیده می‌شد. غم، شبیه کودکی بازیگوش، در سینه‌ام تاب‌بازی می‌کرد. دلم دیگر دل نبود، قایق شکسته‌ای بود رهاشده در طوفان.

مُصرّانه گفتم: «ولی شما محمد را در غدیر دیده‌اید.» پلک‌هایش را مثل خط لولای در، رویِ‌هم چفت کرد و سر جنباند: «دیدمش؛ اما از راهی بسیار دور. به‌سختی فهمیدم محمد است، آن‌هم از انگشت‌های اشارهٔ اعرابی که می‌گفتند این محمد است که دست علی را بالا گرفته.»

«یکی از قوانین طبیعت این است که درد در شب تشدید می‌شود. به‌خاطر همین است که مناجات با خداوند در شب تأثیر بیشتری دارد. راز شب را نمی‌دانم؛ اما دوسه شبی شدت دردت طبیعی است. هرچه کمتر تکان بخوری، زودتر خوب می‌شوی... . این ولی فقط قانون درمان شکستگی‌هاست. در زندگی معنوی، هرچه بیشتر بجنبی، زودتر از پیلهٔ نفس رها می‌شوی... .»

«ابن‌السبیل کسی نیست که در راه مانده باشد. گاهی ابن‌السبیل کسی است که راه را نمی‌داند... .»

محمد آیین مهر و درستکاری را برای انسان‌ها به ارمغان آورده. رفتار ما اگر درست نباشد، ربطی به اسلام ندارد.

«ابن‌السبیل کسی نیست که در راه مانده باشد. گاهی ابن‌السبیل کسی است که راه را نمی‌داند...