بریده‌هایی از کتاب ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند

کتاب، غذای روح آدمی است. زمانی برای خودت در نظر بگیر و مطالعه کن؛

خدایا به تو پناه می‌برم از آنکه در سایهٔ بی‌نیازی تو، تهی‌دست باشیم یا در پرتوی روشنایی هدایت تو، گمراه گردیم یا در پناه قدرت تو بر ما ستم روادارند. خدایا ما به تو پناه می‌بریم

اگر حاکمی از حاکمان مسلمان، یک‌بار نهج‌البلاغه را با دقت می‌خواند و به آن عمل می‌کرد، امروز روزگارشان این نبود که هست.»

به یادش آمد که علی نه در برابر تشویق‌های دوستان و نه دشمنان و مخالفان و منتقدان،‌ تغییری نمی‌کرد. نه از تشویق‌ها به وجد می‌آمد و نه از توهین‌ها خشمگین می‌شد و می‌گفت: «چه‌بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خورده‌اند.»

ای مردم! من بر خود و بر شما از دو چیز می‌ترسم: هواپرستی و آرزوهای طولانی. اما پیروی از خواهش نفس، انسان را از حق بازمی‌دارد و آرزوهای طولانی، آخرت را از یاد می‌برد.

کشیش گفت: «حتماً، کاری که پدرت باید در جوانی می‌کرد. مثل جرج جرداق که می‌گفت از دوازده‌سالگی مطالعهٔ نهج‌البلاغه را شروع کرده و هنوز هم ادامه می‌دهد. علی شخصیتی است مثل اقیانوس؛ هرچه در عمق آن شنا کنی، شگفتی‌هایش آشکارتر می‌شود.»

علی مثل یک آسمان پر از ستاره است که ماه درخشان این آسمان، نهج‌البلاغه است که با مطالعهٔ مکرر آن، می‌شود تا حدودی علی را شناخت.

تو از چیزی وحشت داری که ناخواسته به‌سویش در حرکتی. ترس از مرگ بی‌معناست. بلکه با یاد مرگ می‌توانی غم‌ها و غصه‌های دنیا را از خود دور کنی و از زندگی لذت بیشتری ببری

دشمنی بزرگ در نزد خدا، آن است که بگویید و به آن عمل نکنید

امام پاسخ داد: «من مانند تو نیستم. خداوند بر حاکمان واجب کرده که در شیوهٔ زندگی، خود را در ردیف فقیرترین افراد جامعه قرار دهند تا از مشکلات فقیران و تنگ‌دستان غافل نشوند.»

چه بد تجارتی که دنیا را بهای جان خود بدانی و با آنچه در نزد خداست، معاوضه نمایی

خدا رحمت کند کسی را که چون سخنی حکیمانه بشنود، خوب فراگیرد و چون هدایت شود، بپذیرد.

چه‌بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خورده‌اند.

شما را به یادآوری مرگ سفارش می‌کنم. از مرگ غفلت نکنید. چگونه مرگ را فراموش می‌کنید در حالی‌که او شما را فراموش نمی‌کند؟ و چگونه به زنده ماندن طمع می‌ورزید در حالی‌که به شما مهلت نمی‌دهد؟ مرگ گذشتگان برای عبرت شما کافی است. آن‌ها را به گورهایشان حمل کردند بی‌آنکه بر مرکبی سوار باشند. آنان را در قبرهایشان فرود آوردند بی‌آنکه خود فرود آیند. چنان از یادها رفتند و فراموش شدند که گویا از آبادکنندگان این دنیا نبوده‌اند. آن‌جا را که وطن خود می‌داشتند، از آن رمیدند و در جایی‌که از آن می‌رمیدند، آرام گرفتند. اکنون نه قدرت دارند از اعمال زشت خود دوری کنند و نه می‌توانند عمل نیکی بر نیکی‌های خود بیفزایند. آن‌ها به دنیایی انس گرفتند که مغرورشان کرد و چون به آن اطمینان داشتند، سرانجام مغلوبشان کرد.

از خودت یک ماشین فعال و پربازده اقتصادی نساز. هرقدر هم که پول داشته باشی و از امکانات بالای زندگی بهره بگیری، اما بی‌نیاز از غذای روح نیستی و کتاب، غذای روح آدمی است. زمانی برای خودت در نظر بگیر و مطالعه کن؛ مخصوصاً زندگی‌نامهٔ افراد بزرگ و نامدار جهان را بخوان و الگوی زندگی‌ات قرار بده. اگر تنها به یک ماشین بزرگ پول‌ساز تبدیل شوی، مثل هر ماشین دیگری فرسوده خواهی شد و ماشین‌های مدل بالاتر جایت را می‌گیرند. پس پسرم! سرگئی عزیز، طوری زندگی کن که علاوه بر بهره‌جویی از دنیا، چیزی هم برای آخرتت ذخیره کنی. عیسی مسیح دنیا را کشتگاه آخرت می‌داند؛ یعنی یک دهقان هر آنچه کشت می‌کند، خودش به‌تنهایی همهٔ محصولاتش را نمی‌خورد، او به اندازهٔ نیازش برمی‌دارد و بقیه را دیگران می‌خورند.

علی شخصیتی است مثل اقیانوس؛ هرچه در عمق آن شنا کنی، شگفتی‌هایش آشکارتر می‌شود.

«آنچه من فهمیده‌ام این است که علی شخصیتی است که در یک دین نمی‌گنجد. او به یک دین تعلق ندارد.»

کشیش گفت: «چه جملهٔ زیبایی بود این کلام علی و چه‌قدر هم شبیه یکی از جملات عیسی مسیح است.» جرج گفت: «کلام همهٔ پیامبران و عدالت‌خواهان جهان، شبیه کلام امام علی است. برای همین است که من نام کتابم را گذاشته‌ام: امام علی، صدای عدالت انسان.»

پدرِ سنگ‌تراشم روی سر در خانه‌مان سنگ‌نوشته‌ای نصب کرده بود که روی آن نوشته شده بود: لافتی الّا علی، لاسیف الّا ذوالفقار.

به دعوت‌کنندهٔ دنیا پاسخ ندهید و از تابش دنیا،‌ روشنایی نخواهید و فریفتهٔ کالاهای پر زرق و برقش نشوید که برق دنیای حرام، بی‌فروغ است و سخنش دروغ و اموالش به‌غارت‌رفته و کالاهای آن تاراج‌شدنی است. دروغ‌گویی خیانت‌کار،‌ ناسپاسی حق‌نشناس، دشمنی حیله‌گر، حالاتش متزلزل، عزتش خواری،‌ جدّی‌اش بازی، و بلندی‌اش سقوط است. دنیا منزل ناآرامی است که جایگاه دیدنی‌های کوتاه و جدایی است.