بریده‌هایی از کتاب پاستیل‌های بنفش

عذاب وجدان گرفتم که چرا از این کار عذاب وجدانی ندارم!

«هیچ‌وقت نباید دوست خیالیت رو فراموش کنی.»

تو نمی‌تونی امواج صوتی رو ببینی، ولی می‌تونی از موسیقی لذت ببری.»

هیچ‌وقت نمی‌توانید کتابی را از روی جلدش قضاوت کنی.

اما تنها فکری که یادم می‌آید، این است که چقدر خوب است دوستی داشته باشی که به اندازهٔ تو از پاستیل بنفش خوشش بیاید.

جوری شده بود که دیگر خود خدا هم برای زندگی ما سری از تأسف تکان می‌داد و عذرخواهی می‌کرد.

گفتم: «جادو اصلاً وجود نداره.» مامانم گفت: «موسیقی جادوئه.» بابام گفت: «عشق جادوئه.»

«زندگی برات غافلگیریای زیادی داره و این یه حقیقته.»

جیغ زدم: «این مَرده که! بانی خرگوشه نیست!» دختری هم شروع کرد به گریه‌وزاری‌کردن. مدیر فروشگاه ما را مجبور کرد آنجا را ترک کنیم. من سبد مجانی شکلات تخم‌مرغی‌ها را نگرفتم. با آن اسباب‌بازی گُنده هم عکس نینداختم. آنجا بود که فهمیدم آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.

خندید، ولی فقط یک‌کمی.

یکی بودم که درست را از غلط تشخیص می‌داد، اما باز هم اشتباه می‌کرد.

«ما کم نیاوردیم. داریم همهٔ تلاشمون رو می‌کنیم. تام! زندگی همینه. دقیقاً وقتی داری برنامه‌های دیگه‌ای می‌ریزی، برات یه اتفاق دیگه می‌افته.»

می‌تونی حسابی از دست کسی شاکی بشی و در عین حال، از ته قلب دوسِش داشته باشی.»

آب استخر همیشه گرم بود. مامان می‌گفت از آفتاب است، اما من احتمال می‌دادم به خاطر این باشد که مردم یواشکی توی آب دستشویی می‌کردند!

من خانواده‌ام را دوست دارم، اما همیشه از دست خانواده‌ام خسته می‌شوم.

آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.

زندگی همیشه عادلانه نیست.

«یه حقیقت جالب جکسون؛ تو نمی‌تونی امواج صوتی رو ببینی، ولی می‌تونی از موسیقی لذت ببری.»

آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.

گفتم: «جادو اصلاً وجود نداره.» مامانم گفت: «موسیقی جادوئه.» بابام گفت: «عشق جادوئه.»