بریده‌هایی از کتاب یک دقیقه سکوت

اندکی صبر، سحر نزدیک است.

«خداوند همهٔ درها را می‌گشاید...»

آبراهام باز پرسید: یعنی خدا مرا کمک می‌کند؟ هادی دستش را درون جیب کت زمستانی‌اش کرد و گفت: خداوند در آیهٔ ۵۱ از سورهٔ غافر می‌فرماید: «انا لننصر رسلنا و الذین آمنوا فی الحیاة الدنیا و یوم یقوم الاشهاد.»

شاید جالب‌ترین و شگفت‌انگیزترین قسمت این باشد که درآمد سالیانهٔ خانوادهٔ آنیلی سه برابر درآمد نفتی ایران است.

به دین یهودیان فکر کرد. دینی که جمعیت پیروانش نسبت به مسیحیت و اسلام اصلاً به چشم نمی‌آمد. خندید. حالا که جمعیتشان تا این اندازه کم و محدود است، این‌چنین در اقتصاد و سیاست جهان دست دارند، اگر تعدادشان به‌اندازهٔ مسیحیان و یا حتی مسلمانان بود چه می‌کردند؟

در آن یک‌دقیقه سکوت، آبراهام به فکر فرو رفت. او بار دیگر متولد شده بود. وارد محوطهٔ داخلی کتابخانه شد و به‌سوی میز متصدی کتابخانه پیش رفت...

باید بخش آخر نوشتهٔ درون سایت را دوباره بررسی می‌کرد. در سایت نوشته بود: «او نه‌تنها خودکشی نکرده بلکه به دست صهیونیست‌ها کشته شده...»

اسلام، تسلیم در برابر فرمان خدا و تسلیم و یقین به فرمان‌های الهی است و یقین، راست دانستن احکام خداست و راست دانستن، اقرار به آن است؛ و لازمهٔ اقرار، انجام دادن و عمل کردن به آن. و عمل کردن، انجام دادن عمل صالح است.