بریده‌هایی از کتاب بازی نامحدود

«اعتماد از روی هم انباشته شدن لحظات کوچک و آسیب‌پذیری متقابل در گذر زمان شکل می‌گیرد. اعتماد و آسیب‌پذیری همراه هم رشد می‌کنند و اگر یکی از آن‌ها آسیب ببیند، هر دو نابود می‌شوند».

وقتی این دنیا را ترک می‌کنیم، هیچ‌کدام‌مان را پیروز زندگی خطاب نمی‌کنند. و صد البته چیزی با عنوان پیروزی در کسب‌وکار وجود ندارد. این‌ها همه سفرهایی بی‌مقصد هستند که باید از مسیر آن‌ها لذت ببریم.

در کتابش به نام ثروت ملل می‌نویسد: «مصرف یگانه مقصود و هدف تولید است و منفعت تولیدکننده باید تأمین شود، البته فقط تا جایی که برای افزایش منفعت مصرف‌کننده لازم باشد». در ادامه توضیح می‌دهد: «این سخن به‌اندازه‌ای روشن است که تلاش برای اثبات آن مسخره است».

(جالب است که اسمیت باور دارد این نکته به‌اندازه‌ای «روشن» است که تلاش برای اثبات آن را مسخره می‌داند و با این حال، برای اثبات آن دارم این کتاب را می‌نویسم).

این شرکت که پیش‌تر «ماشین رقابت ناب به رهبری جوان‌هایی رؤیاپرداز با استعدادی بی‌نظیر بود به شرکتی کُند و دیوان‌سالار تنزل یافت که فرهنگ سازمانی آن ناخودآگاه به مدیرانی بها می‌داد که ایده‌های نوآورانه‌ای را در نطفه خفه می‌کردند که شاید تهدیدی برای روال‌های کاری جاافتاده به حساب می‌آمدند». به‌عبارت‌دیگر، طرزفکر محدود فرهنگ شرکت را به گند کشید.

وقتی در بازی نامحدود با طرزفکر محدود رهبری می‌کنیم، مشکلات زیادی بر سرمان آوار می‌شوند که از جمله مرسوم‌ترین این مشکلات می‌توان به کاهش اعتماد، همکاری و نوآوری اشاره کرد

ناشران نیز به‌جای اینکه خودشان را در صنعت انتشار ایده‌ها بین مردم ببینند، خودشان را جزء صنعت چاپ و نشر کتاب دیدند و فرصت بهره‌برداری از فناوری جدید برای پیشبرد هدف‌شان را از دست دادند. ناشران می‌توانستند آمازون یا کتاب‌خوان‌های دیجیتال را ابداع کنند.

بازارها صعود و سقوط می‌کنند، افراد می‌آیند و می‌روند، فناوری‌ها تکامل می‌یابند، محصولات و خدمات با ذائقهٔ مصرف‌کننده و تقاضای بازار سازگار می‌شوند. نیازمند چیز ماندگاری هستیم که پیرامونش حلقه بزنیم. چیزی که در برابر تغییر و بحران قد خم نکند، ما را در این بازی نامحدود نگه دارد. هدف‌مان باید بادوام و تاب‌آور باشد و در چارچوب زمان نگنجد.

آنچه ما را تا به این‌جای مسیر آورده نمی‌تواند ما را جلوتر ببرد و شناخت حریفان شایسته‌مان بهترین روش برای بهبود کارمان و وفق‌پذیری است پیش از آنکه خیلی دیر شود.

در بازی نامحدود، چیزی به نام پیروزی وجود ندارد.