بریده‌هایی از کتاب باهوش‎تر، سریع‎تر، بهتر

کسانی که می‌توانند به خودشان انگیزه بدهند بیشتر از همتایان‌شان درآمد کسب می‌کنند، بیشتر شادند و از خانواده، شغل و زندگی‌شان رضایت بیشتری دارند.

برای اینکه خودانگیزشی را راحت‌تر به خودمان بیاموزیم باید یاد بگیریم انتخاب‌هایمان نه تنها نشانهٔ کنترل‌مان بر اوضاع‌اند بلکه تأییدی بر ارزش‌ها و اهداف‌مان هستند.

روزنامه‌ها و مجلات معمولاً بیشتر به شرکت‌های نوپایی می‌پردازند که یک میلیارد دلار سود کرده‌اند و کمتر به صدها مورد مشابه ورشکستگی می‌پردازند. وقتی به پیتزافروشی محبوب و شلوغ‌مان می‌رویم به‌ندرت به رستوران‌های خالی توجه می‌کنیم. به بیان دیگر، ما یاد گرفته‌ایم که به موفقیت توجه کنیم و بنابراین، خروجی‌های موفق را بیشتر پیش‌بینی می‌کنیم، زیرا به تجارب و فرضیاتی متکی هستیم که متمایل به تمام موفقیت‌هایی است که دیدیم و نه شکست‌هایی که از آن‌ها چشم پوشیده‌ایم.

ماکون می‌گوید: «حالا که گوگل و اینترنت و این همه اطلاعات هست، می‌تونین در عرض چند ثانیه دربارهٔ تقریباً همه چیز داده جمع‌آوری کنین. اما آوندال جنوبی نشون می‌ده که بین پیدا کردن پاسخ و فهم معنای اون تفاوت هست».

عصب‌شناسانی که عملکرد انگیزه در مغز انسان را مطالعه می‌کنند بیشتر و بیشتر متقاعد شده‌اند که دلیل از دست رفتن انگیزه افرادی مثل رابرت این نیست که ظرفیت خودانگیزشی را از دست داده‌اند. بلکه بی اشتیاقی آن‌ها ناشی از اختلال عملکرد عاطفی است.

آدم‌هایی هستند که در ظاهر بهره‌وری بالایی دارند و رزومه‌شان تحسین‌برانگیز است ولی کم‌کم می‌فهمید بزرگ‌ترین استعدادشان بازاریابی خودشان است. و کسانی هم مثل گاوانده هستند که به نظر می‌رسد روشی کاملاً متفاوت برای انجام کارها دارند. مقالاتش هوشمندانه و جذاب بودند، از هر نظر جراحی بااستعداد به حساب می‌آمد، به بیمارانش تعهد داشت و پدری دلسوز بود. همیشه در تلویزیون ظاهری آرام و متفکر داشت.

این واقعیت «اصل حذف رقیب» گفته می‌شود. اگر محیط دچار آشفتگی نشود، قوی‌ترین گونه‌ها همه جا را اشغال می‌کنند و بقیه نمی‌توانند رقابت کنند. به همین ترتیب، اگر آشفتگی‌های بزرگ و فراوان رخ بدهند، فقط قوی‌ترین گونه‌ها می‌توانند از نو رشد کنند. ولی اگر آشفتگی‌های متوسط رخ دهد، آنگاه گونه‌های فراوانی شکوفا می‌شوند و ظرفیت خلاق طبیعت محقق می‌شود.

. اگر بدانید چطور می‌توانید ایده‌ای را محقق کنید، آن ایده دیگر ایدهٔ بلندپروازانه نیست».

فهمیدن این نکته که ما، بدون اینکه بتوانیم آینده را پیش‌بینی کنیم، چقدر متأثر از انتخاب‌های خود هستیم ترسناک است. بچه‌ام سالم به دنیا می‌آید یا مریض؟ ده سال بعد هم من و نامزدم عاشق هم خواهیم بود؟ بچه‌ام نیاز به مدرسهٔ خصوصی دارد یا مدرسهٔ دولتی برایش مناسب است؟ گرفتن تصمیمات خوب بستگی به پیش‌بینی آینده دارد، ولی پیش‌بینی دقیق نیست و اغلب ترسناک است، زیرا مجبور می‌شویم با چیزهایی که نمی‌دانیم مواجه شویم. تناقضی که در آموختن نحوهٔ تصمیم‌گیری بهتر نهفته است یاد گرفتن کنار آمدن با شک و تردید است.

انگیزه آن‌ها مسکوت مانده بود، زیرا فراموش کرده بودند انتخاب کردن چه حس خوبی دارد

تمرکز اصلی کلاس آقای ادواردز بر روی یک سیستم تصمیم‌گیری بود که به «فرآیند طراحی مهندسی» معروف است و دانش‌آموزان را وادار می‌کند دوراهی‌های دشوارشان را بشناسند، داده‌ها را جمع‌آوری کنند، برای یافتن راه‌حل‌ها طوفان ذهنی برگزار کنند، رویکردهای مختلف را با هم مقایسه کنند و آزمایش‌های مکرر انجام دهند

بهره‌وری وقتی پدید می‌آید که آدم‌ها خود را وادارند متفاوت بیندیشند.

فهمیدن این نکته که ما، بدون اینکه بتوانیم آینده را پیش‌بینی کنیم، چقدر متأثر از انتخاب‌های خود هستیم ترسناک است

نویسنده نمی‌خواد تدافعی یا مغرور به نظر برسه، زیرا دیگران هم پیشنهادهای خودشون رو دارن و شغل نویسنده اینه که ایده‌های بقیه رو یکپارچه کنه. ولی کارگردان کنترل امور رو در دست داره. بنابراین وقتی کارگردان شدم، احساس کردم باید با دقت بیشتری به حرف‌های دیگران گوش بدم زیرا حالا دیگه شغل من اینه.

مدل‌های ذهنی به ما کمک می‌کنند روی سیل اطلاعاتی که همواره ما را احاطه می‌کنند داربست بزنیم؛ به ما امکان می‌دهند تصمیم بگیریم به چه چیز توجه کنیم و نه اینکه فقط واکنشی نشان داده باشیم

تونل‌زنی شناختی باعث می‌شود که انسان بر هر چیزی که پیش چشمانش باشد بیش از حد تمرکز کند یا همهٔ حواسش معطوف به فوری‌ترین کار شود. همین است که باعث می‌شود موقعی که بچه‌ها سر و صدا می‌کنند یا رهگذران خودشان را کنار می‌کشند شخص کماکان سرش توی گوشی‌اش باشد. همین است که وقتی راننده چراغ قرمزی برابرش می‌بیند روی ترمز میزند

رهبر، به‌عنوان کسی که خودش عضو تیم است، در صورتی کنترل امور را به اشتراک گذاشته که نشان دهد واقعاً گوش می‌دهد یعنی با خلاصه کردن آنچه گفته شد، با پاسخ دادن به نظرهای بقیه و با نشان دادن توجه و اهمیت به افراد، که این هم باید با واکنش مناسب به ناراحتی و کلافگی افراد و نه بی‌توجهی به احساس آن‌ها همراه باشد. وقتی قضاوت دیگران را می‌پذیریم، وقتی با کلام خود نشان می‌دهیم که نگرانی‌های دیگران دغدغهٔ ما نیز هست، کنترل امور را به گروه می‌دهیم و امنیت روانی شکل می‌گیرد

امنیت روانی یک باور مشترک میان اعضای تیم است و می‌گوید گروه جای امنی برای خطر کردن است. نوعی حس اعتماد به اینکه تیم کسی را بابت ابراز نظر شرمنده، طرد یا تنبیه نمی‌کند. امنیت روانی به حال و هوای تیم مربوط است، حال و هوایی که در آن اعتماد و احترام متقابل وجود دارد و آدم‌ها از اینکه خودشان باشند آسوده خاطرند

هنجار اشتیاق تیم را بهتر می‌کرد و هنجار وفاداری از اثربخشی تیم می‌کاست

همه می‌گوییم خودانگیزشی خوب است، ولی وقتی کودکی کفشش را نپوشد یا سالمندی جارختی را از دیوار بکَنَد یا نوجوانی به مقررات بی‌توجهی کند طور دیگری رفتار می‌کنیم. اما همین چیزهاست که باعث می‌شود مرکز کنترل درونی تقویت شود. از این راه است که ذهن ما می‌آموزد و به یاد می‌آورد که کنترل داشتن چه حس خوبی دارد. مگر اینکه خودمختاری را تمرین کنیم و هر جا که قاطعیت شورشیانه از خود نشان می‌دهیم به خودمان پاداش عاطفی بدهیم، در غیر این صورت ظرفیت خودانگیزشی‌مان از بین می‌رود.