بریده‌هایی از کتاب راز پاریس

زمانی‌که آن بیرون دنبال داستان جدید می‌گردی دیگر وقت زیادی برای زندگی عاشقانه نداری.

«برای بعضی‌ها حقیقت چیزی نیست جز باری از غم و غصه؛ باری که روی دلشان سنگینی می‌کند؛ چیزی که به‌محض اینکه فاش شود دیگر هیچ‌چیزی درست نمی‌شود

اگر فقط از دایرهٔ راحتی، امنیت و چیزهای شناخته‌شده پا را فراتر بگذاری به آن چیزی که می‌خواهی می‌رسی

چه بسیار مردانی که شکست خوردند و بعداز تمام این جنگ‌ها تازه فهمیدند که درنهایت هیچ پیروزِ واقعی‌ای وجود ندارد.

چیزی که تو را می‌سازد خود تویی

همیشه داستان‌های خوب به تو یاد می‌دهند که اگر سعی کنی می‌توانی چه کسی باشی. اگر فقط از دایرهٔ راحتی، امنیت و چیزهای شناخته‌شده پا را فراتر بگذاری به آن چیزی که می‌خواهی می‌رسی

وَلری به دل کتاب‌ها پناه برده بود. درست مانند زنانی که به مردانی محکم تکیه می‌کنند.

چه بسیار مردانی که شکست خوردند و بعداز تمام این جنگ‌ها تازه فهمیدند که درنهایت هیچ پیروزِ واقعی‌ای وجود ندارد. تنها چیزی که از جنگ باقی می‌مانَد زخم و آسیب است.

ما نمی‌دانیم وقتی از فرصت استفاده می‌کنیم، وقتی تصمیم می‌گیریم کار درست را انجام دهیم، آیا جواب خواهد داد یا نه

وقتی در دل جنگ نیستی تا ببینی قدرت آن چطور در هر مرحله‌ای از زندگی، تو را امتحان می‌کند، گفتن این حرف‌ها راحت است. اینکه وقتی جنگ تو را در موقعیتی قرار دهد که زنده‌ماندن بالاتر از تمام آرزوها و خیال‌هایت باشد چه کاری از دستت برمی‌آید؟

از آن آدم‌هایی بود که کاری را که درست بود انجام می‌داد و مهم نبود چه هزینه‌ای در پی دارد، حتی اگر به قیمت خیانت به کشور و حکومتش باشد.

«این فقط زخم دیگری از جنگ است. چه بسیار مردانی که شکست خوردند و بعداز تمام این جنگ‌ها پی بردند که درنهایت هیچ پیروز واقعی‌ای وجود ندارد. تنها چیزی که از جنگ باقی می‌مانَد زخم و آسیب است. حتی پس‌از گذشت سال‌ها پس‌از جنگ این مصیبت‌ها همچنان ادامه دارند.»

«این فقط زخم دیگری از جنگ است. چه بسیار مردانی که شکست خوردند و بعداز تمام این جنگ‌ها پی بردند که درنهایت هیچ پیروز واقعی‌ای وجود ندارد. تنها چیزی که از جنگ باقی می‌مانَد زخم و آسیب است. حتی پس‌از گذشت سال‌ها پس‌از جنگ این مصیبت‌ها همچنان ادامه دارند.»

تنها اظهارنظرش درمورد اشعار وردزورث این بود که زیادی انگلیسی است! بعد کتابش را در قسمتی گذاشته بود به اسم «انگلیسی دیوانه!»

تمام رازها امشب داشتند برملا می‌شدند؛ مثل قطاری پرشتاب که داشت از ریل خارج می‌شد و نمی‌توانست جلویش را بگیرد. حتی اگر هم سعی می‌کرد نمی‌توانست.

«من حالا به کروسان‌هایی که صبح‌ها می‌خری عادت کرده‌ام.»

برای من حقیقت لنگری است به گذشته. به من حس تعلق می‌دهد، حتی اگر حقیقتی دردناک باشد.»

اگر فقط از دایرهٔ راحتی، امنیت و چیزهای شناخته‌شده پا را فراتر بگذاری به آن چیزی که می‌خواهی می‌رسی. تنها چیزی که او آن لحظه نیاز داشت این بود که شجاع باشد؛

وَلری به دل کتاب‌ها پناه برده بود. درست مانند زنانی که به مردانی محکم تکیه می‌کنند.

«برای بعضی‌ها حقیقت چیزی نیست جز باری از غم و غصه؛ باری که روی دلشان سنگینی می‌کند؛ چیزی که به‌محض اینکه فاش شود دیگر هیچ‌چیزی درست نمی‌شود، اما برای من این‌طور نیست. برای من حقیقت لنگری است به گذشته. به من حس تعلق می‌دهد، حتی اگر حقیقتی دردناک باشد.