بریده‌هایی از کتاب هدیه

خوشبختانه غیر از غرورش، هیچ جای بدنش نشکسته بود

لو تنها نبود. خودش کنارش نشسته بود.

شاید نتوانیم زمان را به کسی هدیه دهیم اما می‌توانیم آن را در کنار هم و با هم قسمت کنیم.

«اون موقع همه چیز رو یه جور دیگه می‌دیدم. اهل عمل بودم. همیشه آرزو داشتم پرکار باشم.» در طول چهل سال خدمتش به آنچه که آرزو داشت رسیده بود ولی حالا پشیمان بود. دلش می‌خواست هدیه‌ای را که آرزو کرده بود پس بفرستد و به جای آن زمان از دست رفته‌اش را پس بگیرد.

روز کریسمس به آنهایی تعلق دارد که سقفی بالای سرشان است سایرین سهمی در این جشن ندارند.

زمان کافی به وجودمان گرما می‌بخشد و زمان از دست رفته سرما بر جای می‌گذارد. زمان با ارزش‌تر از طلاست. قیمتی تر از الماس، گران‌بهاتر از نفت و ارزنده‌تر از هر گنجی است. منبع زمان هر انسانی پایان‌پذیر است‌ زمان قادر است در قلب‌هایمان انقلابی بر پا کند. پس بهتر است به بهترین نحو از آن استفاده کنیم. شاید نتوانیم زمان را به کسی هدیه دهیم اما می‌توانیم آن را در کنار هم و با هم قسمت کنیم.