بریده‌هایی از کتاب چگونه در بورس دو میلیون دلار به دست بیاوریم

در نهایت، من سهامم را در دسته‌های ۱۰۰ و ۲۰۰ تایی با متوسط قیمت ۱۷۱ دلار برای هر سهم فروختم. نخستین تجربهٔ شگفت‌آورم در بازار بورس بود. مبلغ ۲۹۵۳۰۵٫۴۵ دلار سود، از این معامله کسب کردم. این یک اتفاق باورنکردنی بود. آن‌قدر خوشحال بودم که نمی‌دانستم به کدام طرف بروم. ماجرا را برای هرکسی که علاقه‌ای به شنیدن آن داشت، تعریف می‌کردم. تلگراف‌هایم را به مردم نشان می‌دادم، اما همه‌شان یک واکنش داشتند، آن هم این بود: «چه‌کسی به تو راهنمایی داد؟» سعی کردم به آنها بفهمانم هیچ‌کس به من نگفت چه بکنم یا چه نکنم و فقط خودم بودم. این دلیل شادی و هیجان بیش از اندازهٔ من است. هیچ‌کس مرا باور نداشت.

۷- به جای درگیری با چند سهام در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت، یک سهام در حال رشد را به مدت طولانی نگه دارید.

رفته‌رفته در میان این تجارب تلخ و شیرین، به نتایجی منطقی دست یافتم و چند قانون کلی را کشف کردم که آنها را با شما به اشتراک می‌گذارم: ۱- از شرکت‌های مشاوره‌ای پیروی نکنید. آنها هم ممکن است خطا کنند. ۲- پیشنهادات کارگزارن را چشم‌بسته قبول نکنید. ۳- از جملات و شعارهای تاریخی و معروف بر حذر باشید. ۴- در بازار سیاه معامله نکنید. ۵- اصلاً به شایعات توجه نکنید. ۶- به‌جای آزمودن بخت و اقبال خود، با بررسی و تحلیل پیش بروید. این قوانین را برای خودم نوشتم و سعی کردم طبق آنها رفتار کنم. در طول بررسی گزارش معاملاتم حقیقتی را کشف کردم که برایم بسیار جالب بود. من صاحب سهامی بودم که آن را فراموش کرده بودم.

هم‌زمان تلاش کردم عواطفم را کنترل کنم. این کار را به این شکل انجام دادم: زمانی که سهمی را می‌خریدم دلایلی که باعث خرید آن می‌شد را ثبت می‌کردم و همین کار را در زمان فروش نیز انجام می‌دادم.

- چیزی به اسم «شانس» وجود ندارد و باید عاقلانه معامله کرد تا ریسک را کاهش دهم.

اینکه دقیقاً پس از خرید من قیمت‌ها سقوط می‌کردند بزرگ‌ترین سؤال ذهنم شده بود. سال‌ها زمان برد تا متوجه شدم که وقتی این مدل شرکت‌ها خریدن سهمی را پیشنهاد می‌دهند، مصادف با زمانی است که حرفه‌ای‌ها قصد فروش همان سهم را دارند.

چند ماه را صرف مطالعه و بررسی بازار کردم اما خیلی زود خسته شدم و از کارگزارم خواستم تا سهام مناسبی را برای خرید به من معرفی کند. حالا می‌فهمم که پرسیدن این سؤال یعنی گوشت را دست گربه سپردن.

واقعیت امر این بود که هرچقدر جیب من بزرگ‌تر شده بود، از عقل و درایتم کاسته شده بود. بیش از اندازه، عزت‌نفس داشتم و از این‌رو برای انجام خطرناک‌ترین کاری که یک‌نفر می‌تواند در بازار بورس انجام دهد، خودم را آماده کردم.

به من اثبات شده بود که تقلید کورکورانه از پیشنهادات بقیه کار غلطی است. آنها نیز مثل من نابلد و احمق بودند و درست است که با اعتمادبه‌نفس کامل، پیشنهاداتشان را عنوان می‌کردند، اما در حقیقت مثل من چیزی بارشان نبود.

هیچ‌چیزی جز قیمت سهم نمی‌توانست روی من تأثیر بگذارد، زیرا نمی‌خواستم بشنوم که مردم چه می‌گویند و چه شایعاتی را دهان به دهان نقل می‌کنند. آن‌موقع نمی‌دانستم که این مسئله تا چه حد برایم مهم است. بعدتر دریافتم که این حرفه‌ای‌ترین رفتاری بود که من غیرارادی از خود بروز دادم.

هرزمان آن معامله منجر به زیان می‌شد دلیلی را که فکر می‌کردم باعث ضرر شده می‌نوشتم و تلاش می‌کردم که دیگر آن را تکرار نکنم.