بریده‌هایی از کتاب اندکی سایه

صدای سگ‌ها، صدای شبانهٔ همهٔ روستاهاست.

آدمیزاد چه رنجی را تحمل می‌کند تا بالغ شود. همهٔ تلاشش برای آن است که هوشیارتر شود و آن‌گاه که به هوشیاری کامل رسید، آن وقت که به دانایی رسید، رنج بی‌پایان او آغاز می‌شود

«دلشکسته، سینه‌سوخته، سوگوار» ما را که دید لبخندی زد.

ــ با همان شتابی که شادمانی رفته بود، اندوه آمد و نشست کنارمان ــ

. «دلشکسته، سینه‌سوخته، سوگوار»

خواب، تنهاترین تجربهٔ مرگ است