بریده‌هایی از کتاب آبی‌ها (جلد ۲)

کوه را اگر نتوان برداشت، می‌توان در میان آن حفره‌ای ایجاد کرد و به آن‌سویش رفت، البته اگر عاشقِ رفتن باشی، اگر عاشقِ رسیدن باشی؛ وگرنه همان پشت کوه می‌مانی و می‌پوسی.

انسان‌ها به کار و پیشهٔ خود شناخته نمی‌شوند؛ انسان را انسان‌بودنش معنا می‌کند. اگر آن گوهر را از او بگیرند، وسیله است، همچون داسی و بیلی و کلنگی.‌

‌- می‌ترسم. گاهی ندانستن حقیقت، بهتر است. ‌- ندانستن حقیقت برای خفتن خوب است؛ اما تو بیداری و می‌خواهی بیداری را بیابی.

عطر موسی‌الرضا را اگر می‌خواهید ببویید، نه در تعارف، نه در اشک، قول می‌خواهد از سرِ جان‌دادن.

مولای من، این هجران کی به اتمام می‌رسد؟ شما که از فاصله‌های دور، به حال ما آگاهید و می‌دانید با کدام کلام شفایمان دهید، چرا نمی‌گذارید چشم به دیدارتان روشن کنم و تکلیف بجویم؟!

اگر زنی نباشد، سرزمین خانه عجیب خالی می‌شود، کویری برهوت و خشک که گویی آتش، تمام گیاهان و جانورانش را سوزانده است.

دل، تنها آن تکه‌گوشت نیست که در سینه می‌تپد. دل راه می‌رود، پرواز می‌کند، اوج می‌گیرد،‌ بلا می‌کشد و خود را به معشوق می‌رسد، اگر واقعاً دل باشد.

انسان‌ها به کار و پیشهٔ خود شناخته نمی‌شوند؛ انسان را انسان‌بودنش معنا می‌کند. اگر آن گوهر را از او بگیرند، وسیله است، همچون داسی و بیلی و کلنگی.‌

دل، تنها آن تکه‌گوشت نیست که در سینه می‌تپد. دل راه می‌رود، پرواز می‌کند، اوج می‌گیرد،‌ بلا می‌کشد و خود را به معشوق می‌رسد، اگر واقعاً دل باشد.

عجله می‌کنی زکریا، مدام باعجله تصمیم می‌گیری، ابتدا سفر خود را به اتمام برسان. سپس از ایشان بخواه و بپرس چه کنی. انسانی که مولا و سرپرست دارد، ابتدا باید حال خود را به او عرضه کند.‌

دل، تنها آن تکه‌گوشت نیست که در سینه می‌تپد. دل راه می‌رود، پرواز می‌کند، اوج می‌گیرد،‌ بلا می‌کشد و خود را به معشوق می‌رسد، اگر واقعاً دل باشد.

مگر تنهایی چیست؟ در جمع باشی و آن‌که جانت با اوست نباشد

‌- می‌ترسم. گاهی ندانستن حقیقت، بهتر است. ‌- ندانستن حقیقت برای خفتن خوب است؛ اما تو بیداری و می‌خواهی بیداری را بیابی. جز این است؟!

- کوه را اگر نتوان برداشت، می‌توان در میان آن حفره‌ای ایجاد کرد و به آن‌سویش رفت، البته اگر عاشقِ رفتن باشی، اگر عاشقِ رسیدن باشی؛ وگرنه همان پشت کوه می‌مانی و می‌پوسی.